17 september
Voordat we weggingen liep WJ naar de receptie om te vragen of ze zijn shirt al hadden gevonden. Nee dus. Melin had gisteren gezegd dat ze 20 dollar een beetje te gek vond. WJ was het er eerst niet mee eens, maar heeft uiteindelijk gezegd dat 10 dollar genoeg was om het shirt te vervangen. En de volgende keer beter op iemands spullen letten!
In de bus zaten we voorin…. samen met de rest van de familie van de buschauffeur. Moeders met kind op schoot op de prullenbak en zoon staand bij de deur. De bus zat weer eens propvol. Later kwamen er nog meer mensen bij en ging moeders bij ons voeteneind zitten. Nog een eindje verderop kwam er nog een dochter de bus in en die ging lekker bij papa achter de chauffeurstoel staan. Lekker veilig allemaal. het was goed warm in de bus en 5 uur later stonden we stinkend in ons hostel. De kamer was nog niet klaar, dus we gingen even in het restaurant zitten. WJ bestelde wat te eten en ging internetten, Melin was chagrijnig en ging naar bed toen de kamer klaar was. Later kwam WJ ook een tukkie doen. Aan het eind van de middag hebben we een lekkere wandeling langs de rivier gemaakt en ergens gegeten. Daarna nog even boodschapjes gehaald voor de lange rit van morgen: 10 uur naar Don Det in Laos. In het restaurant van het hostel hebben we nog een drankje gedaan en onze mp3-spelers ‘bijgevuld’. Ook nog maar even geldzaken geregeld en de stand van zaken op Facebook gecheckt. Lekker douchen en slapen, om 5 uur gaat de wekker, om 6 uur worden we opgehaald.
18 september
Om 6.15 uur kwam het minibusje voorrijden om ons bij het station af te zetten. De grote bus zag er goed uit, alleen stond de airco weer op freezing. De bus vertrok op tijd, maar wij hielden rekening met vertraging. Meteen ging de tv weer aan met Cambodjaanse tranentrekkers met ondertiteling: Karaoke! Gelukkig niet te hard, we konden dus onze eigen muziek ook nog horen in de oordoppen. Tijdens de lunchpauze was de bus een halfuur zoek, want even daarvoor hadden we een lekke band (denken we) en de chauffeur ging deze ergens laten maken. Rond 17.45 uur waren we eindelijk bij de grens. De conducteur had even daarvoor al de visum-formulieren en arrival- en departkaarten rondgedeeld en kwam deze later ingevuld met een foto en 41 dollar p.p. weer ophalen. Dit was 36 dollar voor het visum, 2 dollar voor een soepele doorgang aan Cambodja en Laos kant en 1 dollar service, zodat iedereen in de bus kan blijven zitten. Prima. Bij de grens moesten we ongeveer een kwartier wachten tot alle paspoorten waren gestempeld. Die kregen we terug en we reden Laos in.
Nog geen kwartier later stopten we weer, de mensen die naar de 4000 eilanden gingen moesten er hier uit, wij dus ook. Ondertussen was het al stikdonker en volgden we blind de aanwijzingen van een paar mannen die stonden te wachten. we moesten de boottickets bij hen kopen en afrekenen in Kip. Ze konden dus ook geld wisselen,, niemand had nog kip’s en er zit geen ATM op Don Det. Even later reden we langs…. een ATM 8-| Nog geen 100 meter verder konden we weer uitstappen. Na een klein stukje lopen kwamen we bij de steiger. Even later kwam de boot aan, een diepliggende longtailboot. Toen drong het pas tot Melin door dat we in het stikdonker in een bootje de rivier over moesten…. deja vu? Ze deed een schietgebedje waarna we een kwartier later veilig op Don Det aankwamen. Het was ondanks de spanning een hele mooie vaart, mede door het heldere weer, de sterren en de maan.
Blij dat we aan wal waren, gingen we op zoek naar een guesthouse. Zo in het donker was het moeilijk orienteren en een aantal mensen bleven hangen bij de eerste bungalows die we tegenkwamen. Wij besloten ons geluk verderop te zoeken, ondanks de vermoeidheid en koppijn van Melin. Na een paar miskleunen hadden we uiteindelijk een mooi en goedkoop bungalowtje gevonden. Na het inchecken, zijn we in het bijbehorende restaurantje gaan zitten voor een biertje en een bak rijst. We werden welkom geheten door 2 lieve honden. We hadden ook meteen aanspraak (jeuh…) die vertelde dat een van de honden whisky heet, naar de goedkope rijstwijn (whisky) LaoLao. Toen ons eten op tafel kwam waren er ineens nog 2 honden, Melin was weer helemaal in haar sas. We hebben ze niks gegeven, vonden we een beetje lullig voor de kok. Na internetten en douchen gingen we lekker slapen.
19 september
Vandaag kwamen we er al snel achter dat het eiland een grote kinderboerderij is. Direct naast ons hutje stat een huis op palen met daaromheen: kippen, hanen, kuikens, kwartels, koeien, varkens, eenden, kikkers, etc. Nadat we waren opgestaan hebben we eerst een wandelingetje gemaakt over de zonsondergang-kant van het eiland. Dwars door de rijstvelden met waterbuffels. Toen we terugkwamen zijn we eerst aan de andere kant gaan ontbijten. Vandaag zou een dag worden van relaxen en verhaaltjes schrijven. Bij het huisje ontdekten we dat we geen stroom hadden en dat de tablet en telefoon leeg waren. Dat wordt dan zeker een relaxt dagje nietsdoen. We wisten op zich al wel dat we overdag geen stroom zouden hebben, maar waren vergeten de boel vannacht op te laden. Toen we ’s middags toch wat onrustig in de benen werden, zijn we naar de brug naar Don Khone-eiland, 5km verderop gelopen.Morgen gaan we dit fietsend doen naar de watervallen op Don Khone. Bij de brug hebben we in een restaurantje wat gegeten en gedronken. Over een landweg door de rijstvelden en in de volle zon zijn we toen teruggelopen naar de hut. Alleen vanochtend en vanmiddag richting de brug hebben we af en toe een regenbui gehad.
Bij de hut was er inmiddels stroom, dus apparaten aan de lader, biertje drinken en een potje kaarten. Om 20 uur eten en even internetten.Nadat we het eten op hadden, gingen alle lampen heel snel uit. We waren de enige gasten geweest en de baas wilde sluiten. Zolang we ook bij de hut konden internetten was dit prima. Dat kon, de rest van de avond op onze veranda in de hangmat doorgebracht.
20 september
WJ had de broodjes gehaald voor het ontbijt. Lekker met jam! De baas van het guesthouse had al 2 fietsjes klaargezet en we gingen op weg naar de watervallen en (irriwaddy) dolfijnen. Via de fietsroute op Don Det (5km), de brug over naar Don Khone. Daar moesten we 2 euro p.p. toegang betalen voor het eiland. Dit was meteen het toegangskaartje voor de watervallen.
Het was inmiddels 10 uur en al aardig heet. Na een kwartiertje fietsen kwamen we bij de Liphi-waterval. Fiets parkeren, ticket laten zien, knipje erin en we konden doorlopen. Eerst moesten we 2 kleine houten bruggetjes over en een zandweggetje volgen langs diverse eet-, drink- en souvenirstands. Niet veel later kreeg je goed zicht op de watermassa die via de rotsen naar beneden kletterde. Het was niet heel diep, maar erg breed. De breedte van de Mekong is hier in het regenseizoen zo’n 6km! We konden en heel stuk langs de verschillende versnellingen lopen naar en strand. Dat stelde niet veel voor. Het zand leek wel van goud, het glinsterde je tegemoet. Weer terug naar de fietsen en de volgende stop, de dolfijnen.
Het was nog een stuk fietsen naar de Irriwaddy-dolfijnen-spotplek. Net zoals op Don Det fiets je hier ook weer door prachtige natuur met rijstvelden, koeien, buffels, boerderijtjes, van alles. Bij de spotplek kon je mooi ver de rivier op kijken en zoals overal in Cambodja en Laos ook weer schitterende luchten. We hebben we dolfijnen gezien, daarvoor moet je met een bootje de rivier op en 99 van de 100 keer zie je dan nog niks. De weg liep hier dood, dus we moesten dezelfde weg terug. We zijn op Don Khone nog naar de andere kant van het eiland gefietst, maar daar was niet veel te zien. Na een colaatje gingen we terug naar Don Det. Het was pas 13 uur en we hadden de 2 eilanden al gezien ;-) Maar het was ook goed heet, dus bij de hut een koude douche genomen. Het water waarmee je doucht is verfrissend maar niet verschonend: het komt rechtstreeks uit de Mekong en is in de regenperiode bruin door het meegevoerde zand. Onderweg hadden we nog 4 baquettes en een blikje tonijn op de kop getikt, deze hebben we opgegeten en daarna weer in de hangmat. Melin houdt niet van hangmatten en ging op bed liggen lezen. We hadden vandaag wel de hele dag stroom.
We hadden al op tijd weer trek gekregen en gingen dus maar weer op zoek naar een maaltje. Toen we terugkwamen hebben we bij het restaurant van ons guesthouse nog een klein biertje gehaald (650cl). Melin ging de hond aaien en raakte met de baas aan de praat. WJ liep door, maar Melin heeft zeker een uur zitten kletsen. Intussen was het eten van de baas koud en Melin d’r biertje warm geworden. Ze kon hem ruilen voor een koude. WJ wilde revanche op het potje kaarten van gisteren, Melin had gewonnen! Dat ging nu ook aardig goed, alleen stond WJ toch voor aan het eind van de avond. Nou ja, dan maar het bedje in.