21 september
Vandaag stond er een busrit naar Savannakhet op het programma. Voor ons een tussenstop op de weg naar Vientiane, de hoofdstad. Als we dat in een ruk zouden doen, moesten we 12 uur in de bus zitten en daar hadden we niet zo’n trek in. Dit ritje zou 6 uur duren. Om 11 uur vertrokken we met 2 volle longtailboten vanaf het eiland. Het was weer eens superheet en iedereen was zeiknat van het zweet. Het was zo heet, dat WJ’s linerslipper besloot om maar even te gaan zwemmen. Gelukkig werd deze door een oplettende medeppassagier uit het water gevist. Dank u!
De meeste backpackers gingen vanuit hier naar Pakse, een stad tussen Don Det en Savannakhet. Wij waren de enige die daar niet naartoe gingen, mooi zo ;-) We waren met veel te veel mensen voor het ene minibusje dat klaarstond. Ja, dit keer geen grote luxe airco touringbus maar een ‘mini’busje voor 17 personen zonder airco. Voor de 6 mensen die niet meer pastten werd er na lang beraad nog een busje geregeld. Die hadden het dus eigenlijk beter voor elkaar… iets na 12-en reden we weg. Bij het busstation aan de rand van Pakse moesten wij eruit om over te stappen in een grote luxe airco bus (yes!) richting Vientiane. wij zouden er dan onderweg uitgegooid worden. De anderen reden vanaf het busstation naar het centrum van Pakse. Jammer genoeg zou het vanaf hier nog 6 uur duren voor we in Savannakhet waren, zo slecht is het met het OV in Nederland dus helemaal niet gesteld. Het was nog 250 km en in de eerste 3 uur waren we 120 km opgeschoten. De bus reed zoooo langzaam. Er stonden overal wel bordjes met 30km langs de weg, maar onze buschauffeur was de enige die zich daraan hield. Melin werd er een beetje kriegelig van (goh), en ook WJ baalde flink. Hij had last van een erg opgezwollen voet. Gisteren had hij 3 bultjes opengekrabd op zijn enkel (nooit doen!) en dat is gaan ontsteken. Het gaas met desinfecterend middel had hij er maar afgehaald, want dat ging erg strak zitten.
Om 21 uur werden we eindeijk uit de bus gehaald. Wij dachten dat we er al waren, maar de conducteur gebaarde dat we mee moesten komen naar de bus naar Savannakhet. Great. We vonden het eigenlijk ook al vreemd dat er geen enkele tuktuk-driver op ons af kwam. Tussen de locals was het nog een ritje van 20 minuten naar Savannakhet. Snel een tuktuk geregeld die ons naar Leena’s Guesthouse bracht. Die hadden we nog snel op wikitravel opgezocht in de hoop dat we daar een kamer konden krijgen. Ja dus, gelukkig maar. Schoon met raam en airco helemaal goed. We hadden ontzettend honger, dus eerst maar even wat eten. Omdat Savannakhet geen toeristische trekpleisters heeft zijn er geen toeristen, is er dus ook helemaal niks te doen en zijn er dus maar een paar restaurants. Gelukkig vonden we er een waar we lekker hebben gegeten. Om 12 uur lagen we in ons nest.
22 september
Over de 2 dagen in Savannakhet hebben we eigenlijk niet veel bijzonders te melden. De stad zelf is erg saai. Vandaag gingen we om 12 uur op pad langs de ‘bezienswaardigheden’. Dat zijn de Mekong rivier, een tempel, een dinosaurusmuseum en het oude franse deel van de stad. Na een uur waren we terug op de kamer. Het was zo heet dat het geen doen was om rond te lopen. Aan het eind van de middag zijn we naar het busstation gelopen om kaartjes te kopen voor de nachtbus van morgen naar Vientiane. De man achter het loket zei dat er morgen geen bus naar Vientiane ging. Lekker dan, dat zou betekenen dat we een local bus moesten nemen die propvol wordt gestouwd voor de 12 uur durende rit (maak daar maar vast 24 uur van) naar Vientiane, terwijl onderweg de bus nog voller wordt gepropt. Nee, dank u. Wel raar dat er nu uitgerekend morgen geen bus ging… We besloten het na te vragen bij ons guesthouse en het meisje daar keek er ook vreemd van op: die nachtbus gaat elke dag! Ze belde met het busstation met de vraag waarom ze daar aan buitenlanders verkondigden dat er geen nachtbus ging. De man verontschuldige zich en zei dat hij dacht dat we om een bus vroegen die overdag naar Vientiane ging. Nee dus. Nou ja, dan morgenochtend maar meteen kaartjes halen. ’s Avonds hebben we gegeten bij hetzelfde restaurant als gisteren, we hadden dan ook niet veel keus. Op de markt nog een paar springrolls gehaald voor bij de film die avond. Kon WJ mooi nog eve met de voet omhoog, in de natte lappen gewikkeld tegen de zwelling. Dokterdokter.nl is een uitkomst als je in een land bent met ongeveer de slechste medische hulp ter wereld.
23 september
OM 8.30 uur zaten we al in de tuktuk op weg naar het busstation. Nadat we de kaartjes hadden gekocht zijn we lopend naar het guesthouse teruggegaan. Daar wiilden we ontbijten, maar na lang wachten kwamen we erachter dat ze op zondag geen eten serveren :-| We gingen dan maar buiten de deur iets zoeken. Niet veel verder om de hoek zat een noedelsoep tentje waar we best lekker hebben gegeten. We waren al uitgecheckt, dus we moesten de hele dag buiten het guesthouse volmaken in een stad waar niks te beleven is. Tot ongeveer 15 uur is dit gelukt, maar het was weer niet-normaal-heet dat we zelfs met paraplu op gelopen hebben. WJ had nog steeds last van zijn klompvoet. we besloten dus maar naar het guesthouse terug te gaan, waar we binnen verhaaltjes hebben getypt. Vroeg in de avond hebben we bij een ander restaurantje gegeten. Daaran boodschapppen gehaald voor in de bus en met een omweg terug naar het guesthouse waar we hebben gewacht op de tuktuk-driver die ons naar het station zou brengen. Waarom met een omweg terug? Nou, op de korte route woont een hond (from hell) die WJ de avond ervoor al bijna te pakken had. Hij deed het af als ‘blaffende honden bijten niet’ maar Melin wilde het er niet op wagen. Misschien maar beter ook. Maar toen we bijna aan het einde van de omweg waren, kwamen er 2 andere honden op ons af met ontblote tandenen grommend. Gelukkig werden ze door de baasjes teruggefloten. Melin is nog nooit zo bang voor honden geweest als deze 2 dagen in Savannakhet :-(
We hebben ons opgefrist, de tuktuk gebeld en om 20 uur waren we op het busstation. Een uur later vertrok de bus. Lang geleden zo’n sleeperbus, maar goed te doen. Volgens WJ de best-passende sleeperbus tot nu toe. Dahag! Savannaku…khet. De nacht was koud en buiten was het noodweer. De airco stond op volle kracht en het regende en onweerde keihard.