11 april

Hoewel de ochtenden hier vrij mistig zijn, klaarde het ’s middags meestal goed op. Tijd voor een stranddag! Op naar Santa Barbara, zo’n 2 uur rijden hier vandaan. Tegen de tijd dat we aankwamen was het al lekker warm. Melin belde eerst even met Kim, de laatste skypesessie was te kort, en WJ dronk een bakje koffie. We hadden trek en wilden wat lekkers halen in de stad, even ergens een leuk terrasje zoeken. De winkelstraat van Santa Barbara was lang. We kregen weer een beetje mot, omdat Melin honger had maar nergens iets leuks tegen kwam, allemaal te duur vond ze. Moe, hongerig en chagrijnig kwamen we uiteindelijk een Subway tegen (broodjeszaak) en WJ sleepte Melin hier naar binnen. We namen het eten mee en zijn eerst helemaal terug gesjouwd naar de haven waar we de auto geparkeerd hadden. We zijn hier in het gras geploft en hebben al eekhoorns wegjagend onze broodjes en ijskoffie opgegeten.  

Melin vond dat we eerst een slaapplek geregeld moesten hebben, voordat we met onze luie kont op het strand zouden gaan liggen. Ze zag de bui al hangen namelijk, kom je van het strand en moet je nog ene camping zoeken en boodschappen doen, bleh. We zijn dus verder gereden. Na de boodschappen vonden we al snel een camping aan een stat beach. 45 dollar! Melin vond dit echt te veel en zuchtend en mokkend draaide WJ de auto. Verderop waren 2 County State Parks, waar op het eerste gezicht alleen maar zelfvoorzienende campers stonden. We reden Varia Beach county Park op en daar waren toiletten en gewone kampeerplekken. De prijs zonder water, zonder vuurkorf en zonder uitzicht op zee waren 29 dollar. Prima. Helaas geen strand om op te liggen. Melin d’r ogen vielen dicht en is even in de auto gaan liggen. Niet veel later kroop WJ er ook in en zijn we er eigenlijk niet meer uitgekomen. We hadden sushi en stokbrood als avondeten dus we hoefden ook niet te koken. We hebben in de auto gegeten, wijntje erbij en een beetje surfen… op internet.

 

12 april

Vandaag wilden we toch echt een stranddag. We zaten te twijfelen tussen terugrijden naar de 45 dollar camping met mooi strand of doorrijden en maar zien wat we tegen zouden komen. Na enig speurwerk op de kaart, zagen we dat er nog meer state beaches op de route lagen. Maar ja, die zouden waarschijnlijk ook 45 dollar zijn en misschien wel vol. We reden via de snelweg verder richting het zuiden. De stranden liggen in de Santa Monica Mountains en daar lagen verder geen dorpjes of steden. Geen boodschappen dus. Ook liep de snelweg vlak langs al die strandjes, wat ons niet echt lekker relaxt leek. We werden er een beetje hopeloos van. Zo waren we veel te snel in Los Angeles.

 

Iets later kwam er een mooi strand in zicht, het bleek bij het Leo Carillo State Park te horen, waar ook een camping bij zit. Ok, hier gaan we staan, ook al is het 45 dollar. Bij het loket stond ene bord… campground full… &%##@%)(!!! Nou, dan alleen maar even het strand meepakken. Kosten: 12 dollar. WJ vroeg voor de zekerheid na of ze echt vol zaten. Tot onze blijdschap was er nog 1 plekje vrij! Op onze plek hebben we de koffie, boekje + pen en de tablet erbij gepakt en lekker in de zon geschreven en getypt. Rond 14.30 uur waren we het zat en zijn we naar het strand gelopen. Wat lekker zeg, lang geleden dat we op het strand gelegen hebben. De camping bleek een winkeltje te hebben met basis dingen. Dat was voor ons op dat moment bier en chips ;-) Oh ja, het gas was ook bijna op, dus ook een nieuwe gasfles. We hadden in onze noodvoorraad 2 bakken noedels, dit werd ons avondeten. We besloten eerst te gaan douchen en daarna te typen en te schrijven. Voor de douches moest je extra betalen en deze waren ijskoud. Dan maar een beetje opwarmen in de laatste zonnestralen voordat deze achter de bergen verdween. Gisteren vonden we het zo gezellig en lekker warm in de auto dat we dat vandaag weer deden. Even water koken voor de noedels, eten en onder de warme dekens.

 

13 april

Aan de hand van een kaart met alle state parks en beaches planden we onze route voor de laatste dagen van onze reis. We hoopten op weer een zonovergoten dag. De ochtend was helaas weer mistig, maar hopelijk zou tegen de tijd dat we in Malibu of Santa Monica waren de lucht geklaard zijn. Bij het strand van Malibu besloten we om de auto vlakbij het strand te parkeren en te typen totdat het weer zou opklaren. Het was begin middag en na een uur was het weer nog onveranderd. Er waren genoeg mensen op het strand, maar het leek ons echt te fris om daar in zwemkostuum te liggen. Met af en toe een blik op het strand zagen we opeens de mensen allemaal naar de zee kijken en wijzen. We zagen een paar vinnen uit het water komen en dachten: haaien! Binnen no-time waren we uit de auto om het van dichterbij te bekijken. De vinnen bleken van een groep spelende dolfijnen, die hadden we al genoeg gezien. Maar toen zei een hardlopende vrouw tegen ons: did you see the whales? Walvissen, cool! Verderop zagen we water omhoog spuiten en kwamen de 3 walvissen om en om hoog het water uit. Echt heel gaaf! Snel terug naar de auto voor de videocamera. Omdat ze net iets te ver weg waren, is Melin een stuk over het strand gerend om dichterbij te komen. Helaas waren ze echt heel snel en kon ze er niet dichterbij komen. Al teruglopend zag ze dat WJ aan de praat was geraakt met 2 oude Afro-amerikanen. We hebben een tijdje met ze staan praten en zijn toen weer richting auto gelopen.

 

Chris was online en daar hebben we nog even mee gekletst. Het typen hadden we even gehad, het weer zou niet beter worden en dus reden we door naar Santa Monica. Een iets grotere stad waar we misschien een beetje door het centrum konden wandelen. Via de kustweg kwamen we langs het centrum en zagen een grote pier met een kermis erop. We parkeerden de auto een stuk verderop en zijn toen via het strand naar de kermis gelopen en een klein stukje door de winkelstraat. Op de kermis stond een tentje dat funnelcakes verkocht. Geen idee wat het was, dus we bestelden er een. Was wel lekker, eigenlijk een mislukte oliebol met poedersuiker. Het parkeren was maar voor 2 uur, dus meer tijd om rond te kijken hadden we nu niet.

 

We stelden de GPS in op de dichtstbijzijnde supermarkt en gingen daarna op zoek naar weer een state park of beach. Er zat een park vlakbij die van gisteren alleen dan iets verder de Santa Monica Hills in. Het risico bestond dat deze camping vol zou zitten. Na een lange slingerweg in de mist door de bergen kwamen we bij het park aan. Voor het loket stond een bord : campground full. Toch maar ff vragen, gisteren hadden we ook geluk. Helaas zat deze echt vol. We vroegen naar een alternatief, maar daar hadden ze geen antwoord op. Vreemd, want die van gisteren zat vlakbij. We besloten dan ook maar om het daar weer te proberen. Weer dat bord bij de ingang… toch weer even vragen… nog 1 plekje vrij, yes! Niet zo’n relaxte plek als gisteren, want we stonden naast een groep jongeren die een hele bups vrienden had uitgenodigd.  Ze hadden de auto op onze plek neergezet, dus we hebben ze vriendelijk gevraagd ergens anders te kamperen. Geen probleem, we hebben verder ook niet veel last van ze gehad. In het donker koken en bij kaarslicht gedineerd. Een uur later lagen we lekker in de auto. Waarschijnlijk de laatste nacht… morgen gaan we naar LA en daar heb je geen campings.