13 september
Om 9 uur vertrok de bus naar Sihanoukville, een relaxt kustplaatsje in het zuiden van Cambodja. Ook werkt hier een meisje, Cassie, wat we tijdens de China-trip hebben ontmoet, ze is in Cambodja blijven hangen. Een tijdje geleden hadden we al bedacht dat we haar mischien konden gaan opzoeken in de kroeg waar ze werkt, maar ze had een brommerongeluk gehad en moest 3 weken naar Bangkok voor een paar nieuwe voortanden. We zouden haar dus missen, maar alsnog besloten we erlangs te gaan en een foto en/of briefje achter te laten.
Het eerste uur schoot de bus voor geen meter op. Het was druk op de weg de stad uit. Daarna ging het goed en rond 14 uur zaten we weer in een tuktuk naar ons guesthouse. Het Zana House had een goede rating op internet en was niet duur. De kamer zag er netjes en schoon uit en lag dichtbij het strand. Toen we even later over het strand liepen, leek het net herfst. Miezerregen, harde wind, woeste golven, alleen de temperatuur was aangenaam. Even een halfuurtje uitwaaien om daarna lekker in een loungestoel bij een strandtent een biertje te drinken. ’s Avonds hebben we pizza gegeten en wat boodschappen gehaald voor ons ontbijt. Voorlopig wordt het weer even brood met nutella als ontbijt en lunch, want al die ‘goede doelen’ (zwerfkinderen, oorlogslachtooffers, weeskinderen) en 2 dagen Angkor wat hakken aardig in ons budget voor Cambodja. Ook de visa tikken aan.
14 september
Lekker uitslapen en rustig ontbijten. De zon scheen vandaag! Het heeft de hele nacht flink doorgeregend. Gisteren hadden we besloten dat we met mooi weer we naar Otress Beach zouden lopen, het mooiste strand in de buurt en de plek waar Cassie werkt, Mushroom Point. Het was een dikke 5km lopen en al behoorlijk heet toen we rond 12 uur aan de wandeling begonnen. De route was simpel en makkelijk te doen. Ondertussen werd het wel steeds meer bewolkt en in de verte hoorden we de donder. Hmmm, een regenbuitje zou best lekker zijn. Niet veel later begon het vrij hard te regenen, maar gelukkig konden we ergens schuilen in een oude schuur. De regen werd minder, maar tegen de tijd dat we bij Muhroom Point waren, waren we aardig doorweekt. Kwam goed uit dat we een waterdichte tas hadden gekocht.
Cassie had op Facebook gepost dat ze voor een paar dagen terug zou komen en dat we elkaar zondag zouden kunnen ontmoeten. We zijn toen in een tentje in de buurt koffie gaan drinken en niet naar Mushroom Point gegaan. Met de tuktuk zijn we weer teruggereden, want het regende nogsteeds. We lieten ons afzetten bij de Monkey Republic om iets te eten. Van de wandeling hadden we aardig trek gekregen en die trek zou door een broodje nutella niet gestild worden ;-) Omdat het beef regenen zijn we naar de kamer terug gegaan en hebben verhaaltjes getypt. Ook de rest van de avond bleven we binnen. Als voorafje hadden chips en bier en als hoofdgerecht brood met nutella.
15 september
Vandaag is het met vlagen droog geweest. We zijn een flink stuk opgeschoten met de verhaaltjes, alleen konden we ze niet plaatsen. Wel internet, maar uploaden ho maar. Dus op zoek naar een restaurantje met wifi om de verhaaltjes te plaatsen. Sihanoukville is eigenlijk 1 langgerekte stad langs alle stranden met 1 hoofdstraat waaraan alle guesthouses, hotels en restaurants zitten. Het is door het laagseizoen overal vrij rustig, op een paar populaire hostels na. Ons guesthouse is vooral populair onder oude single mannen die geregeld een lokale dame meenemen naar de kamer…
Vandaag kregen we ook ons wasgoed terug… bijna net zo vies als dat we het afgegeven hadden. Dat brachten we dus terug met de mededeling: opnieuw MET wasmiddel, of geld terug en we gaan ergens anders heen. De receptionist nam het aan en zou het overnieuw laten doen. Daarna gingen we aan de wandel. We moesten buskaartjes naar Phnom Penh regelen, pasfoto’s laten maken voor ons visum voor Laos en boodschappen doen. We liepen richting het centrum en niet veel later…. regen. We schuilden ergens onder een boom, toen een man iets verderop ons wenkte dat we bij hem onder het afdak konden schuilen. Het toeval wil dat dit een ticketoffice was voor de bus, dus wij hebben daar meteen de kaartjes voor maandag naar Phhnom Penh geboekt. Toen het weer drog was zijn we de weg overgestoken naar de fotowinkel. 8 pasfoto’s voor 2 dollar, da’s niet duur!
We vonden een restaurant waar een bordje hing ‘gratis wifi’. Helaas bleek na het bestellen van een koffie en het opstarten van de tablet dat internet niet werkte. Dan maar even wat eten en later ergens anders proberen. Pizza’tje gedeeld (op de centjes letten he) en daarna weer door naar Independence Beach, dat wilde we ook nog even bekijken. Ergens hebben we een verkeerde afslag genomen, want dat strand konden we niet vinden. Het hele stuk weer teruggelopen waardoor we ongeveer 10 kilometer hadden gewandeld. Terug in ons eigen stukje sihanoukville ergens anders een 2e poging gewaagd voor het internet. Die werkte wel, we konden de verhaaltjes plaatsen en hadden binnen 15 minuten al onze foto’s geupload. Toch lekker zo’n snelle verbinding!
Later op de avond hebben we weer bij de Monkey Republic gegeten, dat was goed bevallen en niet duur. Het eerste kannetje bier smaakte goed, dus al gauw volgde de 2e. Was maar 2,50 dollar, dus paste makkelijk binnen ons budget. Dus terwijl de regen weer met bakken uit de lucht kwam, zaten wij lekker te eten en te drinken. Nog een cocktail als toetje (ook nog net binnen budget ;-) en daarna lekker tv kijken en vroeg naar bed.
16 september
We hadden vandaag rond 16 uur met Cassie afgesproken. Het regende weer eens, maar we moesten toch wat boodschappen doen voor de lunch en voor morgen in de bus. WJ had koffie gehaald voor bij het ontbijt en daarna liepen we naar de supermarkt. ’s Middags hebben we een beetje gelezen en gerelaxt. net voordat we weg wilden gaan kregen we onze was terug. WJ miste een shirtje: zijn lievelingsshirtje! Enigszins gepikeerd door het hele wasverhaal en het kwijtraken van het shirtje – ze konden hem niet vinden al deden ze niet erg hun best – zei WJ dat ze dan maar moesten betalen, 20 dollar. De jongen schrok van het bedrag en vroeg of ze niet zo’n zelfde shirt konden kopen. Haha, ook goed, lukt toch niet. En anders morgenochtend 20 dollar! We hebben een tuktuk gepakt naar Otress Beach om Cassie te bezoeken. Spannend ritje in de harde regen. De tuktuk wilde wachten, maar wij zeiden dat dat niet hoefde, het kon wel eens laat worden. Omdat hij verder toch geen klandizie had, bleef hij toch.
Cassie hadden we snel gevonden: ze zat met haar oom Don, die net overgekomen was uit Thailand, aan de bar van de Mushroom Point te kletsen. We hebben gezellig bijgepraat en een biertje gedronken. Rond 19.30 uur gingen we met onze tuktuk samen met ome Don terug naar ons strand. Even snel wat gegeten en terug op de kamer skypen met Kim en Mark. Later nog met de vader van WJ, want die is jarig vandaag! Ook de rest van de familie hebben we even kort gesproken, was wel weer even leuk. Daarna nog even met huize Heg gebabbeld en gaan slapen.