11 september
Na nog een ‘gezellig’ ontbijt en een fotoessie met de familie Bun, namen we om 7.50 uur afscheid. We werden opgehaald met een minibus. Om 8 uur zou de grote bus vertrekken, dus we dachten: gaan we dat wel halen? Maar van minibus, in een grote bus, door naar het busstation waar de bus naar Phnom penh pas om 9 uur vertrok. De airco op -25 en de muziek op +25… zucht, dat wordt weer een lange rit. Om 15.30 uur kwamen we aan in Phnom Penh, waar de straten blank stonden (minimaal een halve meter) en het nog steeds keihard regende. Na een spannend ritje met tuktuk, waarvan de motor door het vele water 3 keer afsloeg, stonden we voor ons hotel.
Het was een wat luxer hotel, maar toen we op de kamer kwamen, waren we wat minder blij. Geen ramen (dat wisten we), het bed was niet verschoond en er liep een dikke kakkerlak! Melin heeft de manager opgehaald en die lipe verschrikt mee naar boven. Hij zou regelen dat het bed werd verschoond en de plukken stof onder het bureau werden weggehaald. Wij zijn ondertussen de deur uitgegaan om wat te gaan eten. Toen we terugkwamen was alles netjes. Alleen toen Melin ging douchen, zat de kakkerlak in de badkamer. Echte vrouw die ze is, riep ze WJ om dat ding te vangen ;-) Deze koene ridder draaide daar zijn hand niet voor om. Met veel gekraak en smurrie, werd het beestje de deur uitgewerkt, volgende keer toch iets minder hard knijpen…’s Avonds laat hebben we nog wat gegeten in het restaurant bij het hotel, verhaaltjes bijgewerkt en getypt.
12 september
Hoewel rond deze stad een belangrijk deel van de geschiedenis van Cambodja over het Rode Khmer-regime is te vinden, hebben we besloten om dat niet te bezoeken. De ‘Killing fields’ en het genocidemuseum schijnen nogal heftig te zijn en wij hadden de beelden van Saigon nog op het netvlies staan. Bovendien is het ook nog aardig aan de prijs. Na een lekker ontbijtje in het hotel, stapten we rond 10 uur de deur uit. We lieten ons per tuktuk naar de Wat Phnom rijden, om vanuit daar te voet de stad te bezichtigen. De stad Phnom Penh is onstaan bij deze Wat Phnom (heuveltempel). Nu is het een tempel en een museum. Vanuit daar zijn we naar de Central Market gelopen, een overdekt markt in een Art Deco bouwstijl. we waren er snel doorheen, want het was er binnen aardig benauwd. We zijn vervolgens richting de Royal Palace en de Silver Pagoda gelopen, mar die zijn tussen 11 en 14 uur gesloten, dat wisten we. Het was daarna een lange wandeling via het Cambodja-Vietnamgedenkteken naar het onafhankelijkheidsmonument. De zon scheen volop en het was echt ontzettend warm, met af en toe een welkom briesje van de Tonle Sap en de Mekong.
We hielden een tuktuk aan, wat overigens niet moeilijk is hier, aangezien ze je hier om de zoveel meter staan te wenken. We lieten ons afzetten bij de Russische Markt, wederom kleding, souvenirs, etc, maar ook allerlei onderdelen voor auto of brommer. Ook hier waren we redelijk snel doorheen. We hadden in deze hitte geen zin om te shoppen. Het begon wel steeds meer te betrekken en toen we weer buiten liepen, stak er een heftige wind op. We wisten even niet zo goed wat we zouden doen, in elk geval niet terug naar het hotel. Restaurantje pakken of tuktuk naar een of andere shoppingmall? Dat laatste werd het en door de regen, wind en zandstormen zijn we ernaartoe gereden. Binnenin was het niet bijzonder, dus we stonden ook hier snel weer buiten. We hebben toen maar even wat gegeten en zijn weer naar het paleis gelopen die ondertussen alweer een tijdje open was. Daar aangekomen, bleek dat hij vandaag al om 16 uur ipv 17 uur dicht ging, schijnbaar vanwege hoog bezoek. Melin moest echt nodig naar de WC en mocht met toestemming van een politieagent via de uitgang naar binnen. Ze heeft verder niets van het paleis gezien. Trouwens, ook al konden we er qua tijd nog in, dan had ze niet naar binnen gemogen, ze had een te korte broek aan, moet minimaal tot op de knieen.
Bij de rivier hebben we nog een tijdje in de miezerregen op een bankje gezeten, vooordat we terugliepen naar het hotel. Laat in de avond gingen we nog even naar buiten om ergens iets kleins te eten. Dat werden een paar sateetjes van een straattentje. Op zoek naar nog wat rijst of noedels erbij, kwamen we langs een leuk uitziend restaurantje. We liepen naar binnen en werden naar boven begeleid waar het eetgedeelte was. WJ bestelde een menu met vlees en groente waar je een vissenkom… eh.. glas bier bij kreeg (cognacglas maat vissenkom). Melin had vis Amok, vis in currypasta met kokosmelk en basilicumblaadjes. Lekker! Terug op de kamer tv gekeken met een colaatje en een sateetje erbij.