29 januari
Tegen de ochtend was het droog en warm. Heel warm. Na enige inspanning droop het zweet van ons af. Bij de keuken hebben we in de schauw ontbeten. Het water in de rivier was al een stuk gezakt en iedereen op de camping was bezig met puinruimen en wasjes draaien, het leek wel lente! We leverden de pas voor de poort in het kregen onze 20 dollar borg terug. De bazin vroeg een beetje bezorgd waar we vandaag naartoe gingen en zei dat we voorzichtig moesten zijn.
Ons doel lag maar 80km verderop, Surfers Paradise. Onderweg werd er gewaarschuwd voor water op de weg en zag je goed hoe hoog het water in de diverse beken en rivieren was gekomen. Ook langs de Gold Coast, tot aan Burleigh Heads (waar we vandaag zouden eindigen) was goed te zien wat de storm had aangericht. Het halve strand was op de weg geblazen, het strand zelf lag daardoor 2 meter lager en overal lagen takken en bladeren. Het was nu mooi weer en her en der lagen mensen in het water. We hebben de auto geparkeerd en zijn even het centrum ingelopen. Echt een toeristenplaatsje met flink wat backpackers. Een gezellig centrum met veel restaurants, bars en winkeltjes. Bij de info vroegen we zoals altijd naar campings. We besloten toen om door te rijden naar Burleigh Heads, omdat het daar het goedkoopste zou zijn.
Bij de receptie hadden ze in eerste instantie geen unpowered sites voor auto’s, het terrein lag namelijk op een verhoging waar je alleen met een trap kon komen. Toen we zeiden dat we dan op zoek gingen naar een andere camping omdat we geen 11 dollar extra gingen betalen voor stroom, kregen we na akkoord van de baas door de receptioniste een mooie plek toegewezen ;-) We hebben een lekker biertje gedronken en daarna een wandeling over het strand gemaakt. Vanmiddag hadden we al vanaf Southport een stuk gelopen en nu dus vanaf de andere kant. Vlakbij de camping was een national park met een hoge rots. Dit was een favoriete plek voor surfers en surf-kijkers. Later zijn we met de auto boodschappen gaan doen. Er was een leuk plekje op de camping met een overdekte picknicktafel en een barbecue, waar we lekker de hele avond hebben gezeten. Koken, eten, koffiedrinken, internetten, douchen, slapen.
30 januari
Omdat we niet zo heel veel kans meer hebben om de aankomende tijd op het strand te liggen, wilde we hier nog wel een dagje blijven. De camping was prima, aardige mensen, mooie omgeving en een gezellig stadje iets verderop. WJ ging een nachtje bijboeken en Melin zette het ontbijt klaar. Vlakbij zat een national park met 2 kleine wandelroutes. Van 10 tot 12 uur hebben we daar doorheen gelopen en veel hagedissen gezien. Daarna hebben we even uitgerust op de surfers-spot-spot. Terug bij de auto moesten we maar weer een plan maken voro vanmiddag. Het waaide behoorlijk en de zon was verdwenen. Het strand in Burleigh Heads was vanwege het weer ook gesloten. Misschien dat verder terug richting Surfers Paradise de stranden wel open zouden zijn.
We gingen een stukje met de auto, want 11km was toch iets te ver om te lopen. De laatste 4km hebben we met de benenwagen gedaan. We hadden het kunnen weten dat de andere stranden ook dicht zouden zijn. Zelfde zee, zelfde kust, zelfde wind. We hadden de overgebleven worstjes van gisteren, sla en brood meegenomen voor de lunch. Dat hebben we op de boulevard opgegeten. Ook hier zouden we niet lekker op het strand kunnen liggen, dus het werd een wandelingetjes door de stad. We hebben ergens koffie gedronken en Melin heeft een nieuwe korte broek gekocht, die vanuit Hong Kong is toch echt op. We zijn toen weer teruggelopen naar de auto en hebben bi de Aldi boodschappen gedaan.
In de campkitchen hebben we macaroni gekookt en een biertje gedronken. Er liep een klein ratje in de keuken rond en WJ vond dat wel leuk. Na het afwassen wilde hij gedag zeggen tegen die rat (…) enl liep naar de bosjes waar hij hem voor het laatst had gezien… Hij deinsde achteruit en zei tegen Melin: ‘Melin! Een slang, kijk! Jaja, dacht Melin, die tuinslang die daar ligt zeker. Maar toen ze ging kijken lag er een 1,5 meter lange python in de hoek van de keuken! Hij deed niet veel en lag opgekruld in de hoek. WJ ging snel het fototoestel halen natuuurlijk, dit was zijn kans. Bij terugkomst bleek dat het geheugenkaartje er niet in zat dus weer heen en weer naar de auto. ‘Slang, blijf in de hoek liggen en veroer je niet!’ Na een complete fotoserie liepen we terug naar de auto. We liepen de baas van de camping tegen het lijf en vertelde hem over de slang. Zijn reactie: ‘o really, is he back again? We have 3 or 4 of them hanging around here.’ Slik… We hebben nog een tijdje staan kletsen en gingen toen koffie drinken bij de auto.
31 januari
Vannacht kregen we weer een fikse regenbui over ons heen. De ochtend was vies en het motregende. Rond 10 uur reden we richting Byron Bay. Ook onderweg daarheen zag je goed wat de cycloon allemaal had aangericht. Veel zand op de wegen en overal takken en bladeren. Ook hier werd er nog gewaarschuwd voor water op de weg. Tegen de tijd dat we in Byron Bay waren, rond 12 uur, was het stikheet. Het stadje was weer een typisch backpackers/surfers/jongelui stadje met hippe winkels en coole bars en restaurants. We zochten een plekje om verhaaltjes te typen maar die konden we niet zo snel vinden. Even later zaten we op een bankje, maar daar bleek het in de zon veel te warm. We liepen terug naar de auto en gingen op zoek naar een boterham-eetplekje. Een plekje in de schaduw was lastig te vinden en we kregen een beetje mot om Melin d’r navigeergedrag en WJ zijn rijgedrag ;-) Mokkend hebben we ergens een boterham met Nutella gegeten.
Voor vanavond wilden we weer ergens gratis staan. Omdat de Pacific Highway tussen Ballina en Grafton was afgesloten vanwege de storm, moesten we via een andere weg, dat werd via Casino naar Grafton en door naar Coffs Harbour. In Casino hebben we ene rondje gelopen en boodschappen gedaan. 30km zuidwaarts lag een gratis restarea, waar we de auto hebben geparkeerd. Het humeur was nogsteeds rond het nulpunt… WJ ging eten maken en Melin ging even een dutje doen. Rond 19 uur zaten we aan de alles goedmakende risotto met een lekker wit wijntje. Na een goed gesprek was alles weer kits ;-) Tijdens de afwas was het hondje van de overbuurman (wat hebben we toch met hondjes van de buurman) even komen buurten. De buurman kwam hem terughalen en we raakten aan de praat. Het was een mooi hondje van 87 maanden oud en had mooie ogen. Het was een Australian Kelpie. Inmiddels waren we erachter dat het hondje dat we hadden gered ook een kelpie was. We hebben nog koffie gedronken en daarna lekker naar bed gegaan.