14 december
We waren al vroeg wakker door de opkomende zon, maar we bleven nog even lekker liggen omrustig wakker te worden. Het was al aardig heet, dus niet veel later zaten we buiten aan het ontbijt, waarna we nog even wat verhaaltjes hebben geschreven. Iets na 10-en reden we via de rode dirtroad weer terug naar Bourke, waar we weer bij het infocenter zijn gestopt voor meer info over de routes naar Sydney. De mevrouw van gisteren was er ook en we hebben nog een tijdje met haar staan kletsen. Nadatwe getankt hadden konden we richting Dubbo. De route die ze voorstelde was dezelfde route die we zelf al hadden bedacht. Dubbo is een wat grotere stad waar we eventueel wat langer zouden kunnen blijven.
In Nyngan hebben we nog een lunchstop gemaakt, waarna we rond 16.30 uur in Dubbo aankwamen. We reden eerst maar weer even naar het infocenter. Daar werden we vriendelijk geholpen en kregen onze handen volgestouwd met bekjes en folders over Dubbo en omstreken en alvast wat leesvoer over de oostkust. We wisten trouwens niet dat Ome Kees in zijn vrije tijd bij een infocenter in Dubbo werkte! ;-) Deze man had een schoondochter in Nederland en we hebben dan ook weer even goed on landje gepromoot. Vervolgens hebben we boodschappen gedaan en zijn we naar de goedkoopste camping gereden. We kregen een prima plekje toegewezen en nestelden ons op het gras met een biertje. Voor het avondeten hadden we een erg lekkere zelfgemaakte hamburger gemaakt, jammie! We lagen vandaag wat later in bed want we waren nog niet moe. Later op de avond ging WJ nog even foto’s uploaden en Melin ging alvast lekker slapen.
15 december
Vandaag was het weer iets minder, maar perfect om een beetje op de camping te klooien. WJ ging met de deuren van de auto aan de gang en Melin heeft folders gelezen en kerstkaarten geschreven. WJ was ook nog naar een garage gereden voor een afspraak voor een servicebeurt, maar ze hadden pas maandg tijd om even te kijken. Rond een uur of twee zijn we naar het centrum gereden, waar ze veel winkeltjes hadden en een shoppingmall. Ook was er de Old Dubbo Goal, een oude gevangenis. Daar wilde WJ eerst wel in, maar toen hij hoorde dat er geen boeven meer gevangen gehouden worden, is hij toch maar afgehaakt. WJ heeft nog een paar shirtjes op de kop getikt en bij de supermarkt hebben we even boodschappen gedaan. We zouden vandaag laat koken en laat eten en een beetje genieten van de opklarende avond.
Op de camping stonden nog een paar backpackers en een daarvan kwma naar ons toe. ‘We gaan vanavond bbq-en, als jullie zin hebben mogen jullie meedoen’. Harstikke aardig natuurlijk, maar we hadden net het eten op en zaten eigenlijk wel even prima zo met zijn tweeen. Het waren een paar Duitsers en Fransen die ind e buurt bij een schapenslachterij werkten. De Duitser vertelde dat ze goed verdienden, 22 dollar per uur (!) en dat hij volgend jaar weer naar Australie zou gaan om bij hetzelfde bedrijf te gaan werken, alleen dan in Albany in West-Australie. Hij verdiende hier meer dan thuis met zijn baan als een of andere therapeut. Wij bedankten hem voor de uitnodiging en gingen na de koffie lekker naar bed.
16 december
Pfff, vandaag zou weer een hete dag worden. We hadden iets gehoord over een zondagsmarkt en iets gelezen over een Aquatic Center. Toen Melin bijd e receptie nog een nachtje ging bijboeken, vroeg ze de receptioniste of ze wist wanneer de markt was en of het zwembad open zou zijn. Helaas was er geen markt maar het zwembad was wel open. Dus na een ontbijtje de zwempakken aangetrokken en naar het zwembad gereden. Het was een lekker koud 50mtr bad en het was niet echt heel druk. Dus sarong in het gras en een paar keer een koele duik in het water. ’s Middags een frietje, want dat hoort bij een dagje zwembad! Lekker met je verschrompelde handjes zoute patat eten ;-) Rond 15.30 uur hadden we er genoeg van en gingen we boodschappen halen. Een brood, een soepje, witte wijn…
Terug op de camping ging WJ checken of we alweer wat nieuwe verhaaltjes konden plaatsen op de site. Hij had nl. het programma geupdate waarmee we de website bijhouden, maar daarna konden we geen fotoś meer uploaden. Hij had Koen een mailtje gestuurd met de vraag of hij het kon en wilde oplossen. Natuurlijk wilde hij dat! Na een beetje klooien wilde het nog steeds niet, waarschijnlijk had de tablet te weinig geheugen, althans, dat was de melding die we kregen. Melin ging ondertussen verder met verhaaltjes in haar schriftje schrijven. Daar heb je alleen een pen en papier voor nodig en die werken altijd. De rest van de avond hebben we lekker buiten gezeten, gegeten en gedronken.
17 december
We hadden toch besloten om de auto in Dubbo voor een servicebeurt weg te brengen. We hadden tijd zat en een servicebeurt mocht wel weer na zoveel kilometers. De garage zat naast het caravanpark. De receptioniste had deze natuurlijk aanbevolen en we moesten zeggen dat zij ons had gestuurd, dan werden we wel geholpen. We konden de auto laten staan en ze zouden hem zo snel mogelijk een service geven. We vertelden dat we vandaag wel verder wilden rijden. Van de receptioniste mochten we zolang op de camping blijven wachten. Er stonden wat bankjes waar we mooi nog konden typen en gratis internetten. Tegen 12-en kregen we trek, maar alles lag natuurlijk in de auto. De stad was een eindje lopen, maar we hadden wel zin in een wandelingetje. WJ besloot toch nog even bij de monteur te zeggen dat we naar het centrum gingen. Dat was maar goed ook, want de servicebeurt was al gedaan. Het was alleen nog wachten op een onderdeel voor het slot van de achterdeur, maar die zou pas na de lunch van 14.00 uur worden gebracht, dus we mochten de auto meenemen en later terugkomen. Dat was wel fijn, want zo konden we tenminste nog ons eigen brood en beleg opeten.
De monteur had ook verteld dat de banden erg versleten waren en dat er in een zelfs een spijker zat (wisten we al). Hij deed altijd zaken met de buren (natuurlijk) dus we moesten er maar even over denken. Na ons broodje liepen we nog even het centrum in. Daarna reden we richting bandencentrum, om in elk geval de 2 voorbanden te laten vervangen. Een paar hele aardige mensen die van alles wilden weten over onze reis. De band was 95 dollar per stuk…. dat was een hele hap uit het budget, de beurt had ook al 150 dollar gekost. Maar goed, de auto moest wel in orde zijn, helemaal als we hem wilden verkopen. We maakten een deal voor 4 nieuwe banden voor 360 dollar. De banden werden vervangen en we betaalden met creditcard… het reservepotje ;-)
Het was al na 3-en en de man had nog steeds niet gebeld over het onderdeel, dus we reden er naartoe. Nee, nog niet gebracht. WJ vroeg of we het dan zelf konden ophalen, we zouden het er toch al zelf inzetten. Geen probleem, we kregen het adres van een autosloperij iets verderop. Daar kreeg WJ het onderdeel mee na het betalen van 50 dollar met de bevestiging dat het onderdeel werkte. WJ checkte het meteen even en het onderdeel werkte dus mooi niet. Nog een andere geprobeerd, maar ook die deed het niet. Geld terug dan maar.
We reden door naar Wellington. Dat lag niet zo ver en we zijn uiteraard even gestopt bij het infocenter. We wilden proberen om de laatste dagen voor Sydney zoveel mogelijk gratis te kamperen. De vrouw wist een mooi plekje bij de Ponto Falls, een kleine 20km terug richting Dubbo. Ze had niet gelogen, het was een heel mooi plekje. Na een stuk onverharde weg en door de weilanden te zijn gereden kwamen we bij de Macquarie rivier. Plekje uitgezocht en even rondgewandeld. WJ ging weer eens lekker risotto maken, dit keer met de salami, humus met gekarameliseerde ui en bleekselderij. Alleen bleek het gasstel niet mee te werken. Het lekte gas en was daardoor onbruikbaar en levensgevaarlijk. En nu? We hadden geen zin om dat stuk weer terug te rijden en naar Macca’s (McDonalds) te gaan ofzo. Gelukkig hadden we nog brood en dat smaakte prima samen met de hummus en salami. Boekje erbij en lekker zitten. We hadden zin om vroeg de auto in te gaan. Achterklep open en kijken hoe de zon achter de bomen en de rivierbedding verdween. Melin ging verder met lezen en WJ lag al snel te snurken.