11 maart
Eergisteren en gisteren hebben we zitten prakiseren over hoe onze route op het noordereiland zou worden. Na het een en ander te hebben gelezen over dingen die we sowieso wilden zien, besloten we via de westkust omhooog te gaan richting Wanganui. Net iets voorbij Levin zijn we gestopt voor een boterham. Omdat we nog steeds een beetje over de radiator en de motor inzaten, opende WJ de motorkap voor de controle die we een keer in de zoveel tijd doen. Nou, daar kwam weer een rookpluim uit. Hij keek onder de auto en daar zat alles onder de olie. Die hadden we net vanochtend en 2 dagen geleden bijgevuld. WJ belde het verhuurbedrijf en die vertelde dat we naar de dichtsbijzijnde garage moesten rijden. WJ was al bang voor een lekke koppakking, dan zouden we ver van huis zijn…
We zijn 13 km teruggereden naar Levin waar de auto de brug op ging. Het bleek gelukkig alleen een verkeerd gemonteerd oliefilter te zijn, pfew! Na een halfuur was er een nieuw filter onder geschroefd en hadden we weer verse olie. De rekening werd opgestuurd, dus we hoefden niets te betalen! Als we straks terug zijn maar even de bonnetjes van de olie declareren. In Bulls zijn we naar het infocenter gegaan voor info over Tongariro NP en The Bridge to Nowhere. Het was geen officieel infocenter, de vrouw was erg behulpzaam maar wist niks te vertellen. Dan maar in Wanganui naar de I-site. Wel had ze uitgevogeld dat The Bridge to Nowhere in The Midle Of Nowhere lag, en dat we daar minimaal een dag voor nodig zouden hebben. Jammer, maar die tijd hebben we niet. En o nou een dag te spenderen aan een brug die nergens heengaat… neuh. Bovendien kon je er alleen komen met een boottochtje a195,- p.p. We bedankten de vrouw voor de hulp en reden door naar Wanganui.
In Wanganui hadden ze meer info over het Tongariro National Park en waar we konden kamperen. Ook moesten we in Wanganui naar een uitkijkpunt voor een geweldig uitzicht. Dat bleek een aardige klim te zijn via een lange trap en vervolgens nog een lange wenteltrap in de toren bovenop. Mede dankzij het mooie weer kon je ver kijken. Weer terug bij de auto hebben we boodschappen gedaan voor we doorreden naar Dhakune. Hier zat het infocenter al dicht, het was dan ook al 18.30 uur. De supermarkt was gelukkig nog wel open, we hadden allen boodschappen gedaan voor een rijstmaaltijd, behalve de rijst ;-) De DOC camping hadden we snel gevonden, een rustig plekje aan de rand van Tongariro NP. Er stond een stevig koud windje, maar dat was lekker verkoelend na de pittige groene curry! Een halve fles melk achterover slaan hielp ook wel, haha!
We gingen lekker in het busje koffie drinken en foto’s en filmpjes kijken. Toen we in bed lagen, hoorden we geritsel vanuit de voorcabine komen… we dachten misschien een mot ofzo. Het bleef maar doorgaan ondanks een paar keer kijken met de zaklamp en de ritselgevoelige spullen te hebben verwijderd. Nog ene laatste keer keek WJ in het handschoenenkastje en haalde daar wat snoeppapiertjes weg… daarna was het geluid ook over… eindelijk slapen.
12 maart
Toen we vanochtend de boel weer ombouwden, zag Melin in het handschoenenkastje wat afgeknaagde snickerpapiertjes liggen… een muis of een rat dus! Gelukkig was ie niet verder de auto ingekomen. Achter de camping liep een weg richting een skigebied, waterval en wandelroute. We wilden naar de watervallen en dan weer terug via een andere weg naar Whakapapa Village, waar de wandelroutes liepen door het vulkanische gebied. De waterval konden we niet vinden, maar wel een mooi uitzicht op 2 van de 3 actiev vulkanen in het park: Mt. Ruapehu, Mt. Ngauruhoe en Mt. Tongariro. de 2e is ook wel bekend als ‘Mount doom’ uit de LOTR saga en is ook de enige van de 3 die echt op een vulkaan lijkt.
In Whakapapa Village zijn we wederom eerst naar het infocenter gegaan. Een van de mooiste dagwandelingen van NZ ligt in dit park, een route van 19.4 km. Vanwege een recente uitbarsting van Mt. Ruapehu was een deel van de route afgesloten, waardoor je een deel van de route 2 keer moest lopen. Dan maar niet. Bovendien was de vulkaan nog aan het ontgassen wat ook gevaarlijk kon zijn. De route die wij wilden doen, over een stuk van de Alpine Crossing-route was prima in orde. Het was een route van 2 uur door prachtig vulkanisch gebied, een mooie waterval en hei-achtige begroeiing. Bij terugkomst zijn we nog iets verder omhooggereden naar het ski-gebied (ook een opnamelocatie vooor LOTR) . Een geweldig mooi, maar ook bizar uitzicht zo’n vulkanisch wintersportdorpje, zie de foto’s. We hebben daar even een boterham gegeten en reden daarna weer terug naar beneden.
Tongariro NP ligt vlakbij een ander natuurwonder en meteen ook de grootste vulkaan van het eiland: Lake Taupo. Een meer zo groot als Singapore! We zijn er aan de oostkant langsgereden tot aan de stad Taupo. Daar zagen we een strandje en zagen we mensen zwemmen. Dat wilden wij ook! Auto parkeren, in de auto omkleden en het water in. Lekker een frisse duik om het wandelzweet eraf te wassen ;-) Het was erg ondiep in het begin, dus het werd een beetje badderen. Het was intussen alweer eind van de middag, dat betekende op zoek naar een slaapplek. WJ had op internet een gratis plek gevonden hier vlakbij! Eerst boodschappen gedaan en toen door naar de camping, 5km buiten de stad op de weg naar de Huka Falls. Het bleek een groot terrein met leuke plekjes om te kamperen. We pakten onze stoeltjes, een biertje en een chippie en gingen aan de oever van de rivier zitten. Met het 2e biertje erbij gingen we koken. ’s avonds hebben we nog lekker in de bus zitten typen.