10 januari
We waren op tijd vertrokken en het was alweer lekker warm. Een paar km verder kwamen we een bordje voor een lookout tegen. Omdat we weer wat hoger in de bergen zaten, zou het vast en zeker een mooi uitzicht zijn. En dat was het ook! Je kon erg ver kijken over het vlakke land, de zee en het gebergte verderop. De ochtendmist hing daar nog tussen, erg mooi! We waren nog niet uitgestapt of een Australische man sprak ons aan. Hij vertelde het een en ander over het uitzicht en dat hij op zoek was naar een bepaalde vogel. Die zaten hier altijd in een bepaalde tijd van het jaar. Hij organiseerde campingtochten waardoor hij ons veel wist te vertellen over de buurt. We vertelden hem over onze reis en hij vond het allemaal geweldig. Later kregen we nog een paar wilde passievruchten in de handen gedrukt en we wensten elkaar een fijne dag.
2 uur later reden we richting de ferry naar Cape Tribulation. De man had gezegd dat dat ongeveer 20 dollar kostte, dus we hadden nog even snel gepind. Het kostte 23 dollar voor een retourtje, je kon terugkomen wanneer je wilde. Met een 4×4 kon je verder naar het noorden dan met een gewone auto. Vanaf de ferry tot aan Emmergen Creek (waar je alleen met 4×4 doorheen kunt komen) was het zo’n 40km. De man bij de lookout had ons verteld dat we veilig kondne zwemmen en als we laat aankwamen en vroeg weg waren gratis konden overnachten. Onderweg daar naartoe zijn we bij een andere lookout gestopt om naar de zee te kijken. Helaas hadden we gehoord dat je langs de hele oostkust nergens kon zwemmen vanwege crocs en dodelijke stingers, oftewel kwallen. Ook hhier zagen we al snel de waarschuwingsbordjes met een fles azijn ernaast, voor als je toch geprikt wordt.
We hadden al snel in de gaten dat het gebiedje vrij toeristisch was met resorts, cottages, restaurantjes en campings. We zijn helemaal doorgereden tot de creek om te kijken of we daar konden zwemmen en overnachten. Er waren wat mensen en 2 mannen waagden een plons. Op een gegeven moment zag hij 2 kleine slangen in het water. Hmm, toch maar niet zwemmen hier. Een fijn overnachtingsplekje was het ook niet echt. We waren langs een camping gereden en besloten daareen kijkje te nemen. Daarvoor hebben we ergens nog een klein wandelingetje door het regenwoud gemaakt. Voordat we verder konden rijden, zag Melin een hele snelle harige witte spin. We probeerden hem te pakken, maar hij kroop bij de raamrubbers de deur in. Aan Melin d’r kantje ook nog! Ach, die komt er toch niet meer uit.
Op de camping kregen we een mooi plekje in de schaduw en de prijs viel ook nog wel mee (30 dollar). Vanuit de stoel hebben we de sla en de worstjes die we van gisteren over hadden opgegeten. Van de bazin van de camping hebben we wat tips gekregen over wat we in de buurt konden doen. Het was erg heet, dus we hebben tot 15 uur niks gedaan en zijn toen op zoek gegaan naar het ‘zwemhol’, een gedeeltje van de creek waar je echt veilig kon zwemmen. We kochten een ijsje bij de receptie en liepen er in ongeveer 10 minuten heen. We volgden de bordjes de bosjes in en kwamen bij de swimminghole. Je moest eerst een steile helling bezaaid met boomwortels met behulp van een touw afdalen om een duik in het ijskoude water te kunnen nemen. Het was heerlijk! Wel een beetje spannend, want er zwommen toch wel visjes en dus misschien nog wel meer. Maar als je ze niet ziet zijn ze er niet ;-) Na het zwemmen hadden we dorst gekregen en we kochten ene biertje bij de kiosk. Rodn 16.30 uur waren we weer bij de auto.
De bazin had ons verteld over een mooie strandwandeling die je wat later op de middag kon doen. Dat hebben we dus ook maar gedaan. Het strand lag direct achter de camping en we hebben een dikke 1,5 uur gelopen. In de bergen kwam langzaam de bewolking aanwaaien. Een man die aan het jutten was wist te vertellen dat het een wolkenwaterval was en dat dat maar eens in de zoveel tijd voorkomt. Apart om te zien zo’n stroom wolken die over de bergen rolt, het leek echt op een waterval. Toen we weer terug waren op de camping, hebben we nog maar een biertje opengemaakt en als avondeten noedels met een boterham met tonijn of pindakaas gegeten. Prima combinatie! Het was weer hot in de car. De klep was dicht, want het weer zag er niet goed uit. Ook liepen er een paar bush-kalkoenen en ander gevogelte rond. We zaten ook dicht bij zee, stel dat zo’n croc aan de wandel gaat….
11 januari
Melin was vroeg wakker en moest naar de WC. Verderop zag ze de zon door de bomen boven de zee opkomen en besloot er even te gaan kijken. De zon was al aardig hoog en echt een mooi plaatje van de perfecte zonsopkomst was het niet. Maar zo half verscholen achter een dikke wolk en met een zeilbootje dat net voorbijkwam had het toch wel wat. Ze dook nog weer even de auto in toen het begon te regenen. De nacht was erg warm geweest, dus de regen was welkom, maar niet veel later was het weer stikheet en bij de minste beweging zweette je je kapot. Na het ontbijt hebben we de boel ingepakt en zijn we vertrokken.
De bazin had ons verteld dat de rivier waar dat zwemhol in zat vlakbij uitmondt in de zee en dat op die plek een krokodil woont. Je kon er via een wandelpaadje komen, dus dat wilden we wel zien. Na een kwartiertje lopen kwamen we inderdaad bij een soort meer. Tenminste, we konden niet echt zien hoe groot het was, want het was omringd met bomen. En aangezien crocs zich graag in de mangroves lanngs de oever schuilhouden, waagden we het er maar niet op om dichterbij te komen. Een beetje teleurgesteld dat we niets hadden gezien maar blij dat we niet zijn opgegeten liepen we terug. Op naar Port Douglas.
We waren al snel in Port Douglas en het centrum zag er erg gezellig uit. We parkeerden de auto en gingen eerst een kopje koffie drinken en e-mail controleren. Daarna zijn we even richting het water gelopen en hebben een korte ‘natuurwandeling’ gemaakt via bordjes die je langs de prachtigste vakantiewoningen leidden. Jaja, natuurwandeling. We kwamen weer uit in de stad en hebben even langs de winkeltjes geslenterd. Daarna boodschappen gehaald voor het middageten en het strand opgezocht. Langs de hele kust zijn er speciale zwemplekken afgezet waar je onder toeziend oog van de lokale baywatch veilig vor stingers kon zwemmen. We hebben onze sarong uitgelegd en namen een duik. Het water was gewoon warm! Beetje zonnen, toen weer een plons, opdrogen en op zoek naar een camping.
WJ had en BIG4 gevonden met gratis internet. BIG4 is een grote keten en altijd aardig aan de prijs, maar volgens hun site was het laagseizoen en de prijs viel mee. Achter de receptie stond een Belgisch meiske waar we even mee gekletst hebben. We kregen een mooi plekje in de schaduw, vlakbij de keuken en de toiletten. We namen eerst een duik in het zwembad, waar WJ in de net iets te kleine glijbaan half uit elkaar werd gerukt… Hij wilde daarna graag het internet testen, er was alleen bereik bij het zitgedeelte bij de receptie. Melin begon ondertussen aan de pastasalade. Niet veel later kwam WJ terug. Ze hadden sinds een uurtje problemen met internet. Potver, het zal ook eens niet! Hij had al een kijkje genomen of hij het kon fixen, maar helaas. Ze konden hun IT-mannetje ook niet bereiken, het was weekend. Dahag gratis wifi! Na het eten hebben we nog een bakje koffie gedaan en gingen toen slapen. Hopend dat het vannacht wat koeler zou zijn.
12 januari
Vannacht had het een paar keer geregend, maar i.p.v. koeler werd het alleen maar klammer. Lekker plakkkerig werden we wakker. WJ ging er meteen uit om koffie te drinken en folders te lezen in de keuken. Een halfuur later hield Melin het ook niet meer uit en kwam ook naar de keuken. Tijdens het ontbijt besprake we hoe we de oostkust zouden aanpakken. We hadden veel folder met veel info, te veel eigenlijk, want er is zoveel te zien en te doen langs de kust. En dan nog de tips van Michel en Marcel… en ook zelf hadden we al e.e.a. in ons hoofd. We hebben wat dingen op een rij gezet en namen ons voor om maar niet al te veel plannen te maken. Melin ging nog even schrijven en rond 10 uur gingen we rijden.
Het Belgische meisje had gezegd dat we absoluut nog naar de Mossman Gorge moesten gaan. Mooi regenwoud en een zwemhol in de rivier. Dat lag 17km terug, dus dat viel wel mee. 2 km voor het natuurgebied was het afgesloten voor auto’s. Voor 4,80 dollar kon je een retourtje voor de pendelbus kopen, maar je kon ook gewoon lopen. Dus, sportief als we zijn, gingen we lopen. Het was nog ruim een halfuur wandelen en we zagen de busjes af en aan rijden. Goed uitkijken dus. Eenmaal boven moest je nog een stuk over een brug of Canopy. Het was er aardig druk en de rivier lag vol mensen, waardoor het lastig was om het natuurschoon te waarderen. We liepen dus snel door naar een uitkijkpunt en plakten er gelijk nog een wandeling van 2,5km door dicht regenwoud aan vast. Daar kwamen we niet zoveel mensen tegen. Terug bij de rivier was het alleen nog maar drukker geworden, waardoor we geen zin hadden om er ook in te gaan. Op een bankje hebben we even een mueslireep gegeten en wat limonade gedronken en daarna zijn we naar de auto ’teruggemarcheerd’, vraag maar aan WJ.
In de auto was de temperatuur inmiddels opgelopen tot zo’n 50+ graden, dus raam open en wat harder rijden. Bij een supermarkt gestopt voor een koud drankje en lunchspullen. Vanaf hier was het nog zo’n 70km naar Cairns. De route liep vrijwel parallel langs de zee, erg mooi. Bij Clifton Beach hebben we een boterham gegeten. In Cairns zijn we bij het infocenter binnengestapt voor info over caravan parks enzo. Aparte vent, die eerst dacht dat we backpackers waren en ons folders gaf over gratis of goedkope plekken, maar ons even later folders gaf van de duurste restaurants in de stad! Beetje vreemd. WJ had nog een folder gevonden van een camping met gratis wifi en volgens de jongen was dit park maar 15 dollar. Ook lag het maar 3km buiten het centrum, dus dit klonk perfect. Het bleek 26 dollar per nacht en de wifi ws 50mb of 3 uur. Maar toch besloten we om hier een nachtje te gaan staan, het was een van de weinige parken op loopafstand van de stad. We vroegen om een plekje in de schaduw zonder stroom en kregen voor hetzelfde geld een plekje in de schaduw met stroom.
We ploften neer in onze stoeltjes en gingen de folders doornemen. Later hebben we lopend de boodschappen gedaan en een flesje wijn gehaald. Even relaxend wachten op een vrij plekje in de keuken. Ja, vanavond weer pastasalade, die van gisteren smaakte zo lekker! Nectarine, kip, chili, komkommer, sla, mais en een bijpassend wijntje. De vermoeidheid sloeg toe en zo ook het noodlot bij WJ…. Terwijl hij de klamboe over de achterklep aan het leggen was, sloeg de klep dicht, met zijn vingers ertussen aan de bovenkant. ‘Melin, maak de achterklep open! De sleutels zitten in mijn zak!’ Melin maakte zo snel mogelijk de achterklep open en WJ rende zonder te kijken naar de kraan om te koelen. Geen bloed, maar 3 vingers werden meteen blauw en de pink was gevoelloos (en is dit nog steeds een beetje). Melin maakte een bakkie troost (woordgrap) en ging douchen. Nadat WJ ook had gedoucht gingen we lekker slapen. Met de klep ver open, zodat de wind goed door de auto kon blazen voor een hopelijk goede nachtrust. ’s Nachts waaide de klep dicht en waren we allebei ineens klaarwakker. We hebben de klep maar weer opengedaan. ’s Ochtends maakten de vogels echter zoveel herrie, dat we hem maar weer hebben dichtgedaan ;-)
13 januari
De auto stond lekker in de schaduw vanochtend, dus lekker rustig wakker worden, op het harde vogelgefluit na dan. Na een duik in het zwembad hebben we ontbeten. We hadden inmiddels besloten om nog maar een nachtje te blijven. We hebben nog een bakje koffie genomen, een wasje gedraaid, verhaaltjes geschreven en geinternet. Daarna gingen we lopend naar de zee en toen over de boulevard naar het centrum. Cairns is geen ‘lekker op het strand liggen’ stad. Geen zand maar modder. Daaro hebben ze langs het strand een mooi fiets/skate/wandelpad met daarnaast volleybalvelden, skateparks en fitness apparaten. Daarna een waterpark voor de kids en even veerop een gratis openlucht zwembad. We zij eerst helemaal doorgelopen tot de Marina mall. Dat was redelijknieuw en er zaten dus weinig winkels in. Wel stond de airco hoog, dus even afkoelen. Daarna hebben we bij het zwembad een plekje in het gras gezocht en een duik genomen. Het viel mee met de drukte en je kon best lelkker zwemmen, zonnebaden en mensen kijken. Het was al wat later dus de zon was niet heel erg heet meer.
Op een gegeven moment kreeg WJ toch wel dorst en Melin kreeg toch wel trek. Dus de spullen bij elkar geraapt en op zoek naar een restaurantje met koud bier en warm eten. Voor ons doen hebben we die snel gevonden en zaten we niet veel later aan een pizza en een koud biertje. Na het eten sjouwden we nog door de stad en over de nightmarket. Het zag er allemaal leuk en gezellig uit. Een sfeervol centrum aan de zee met een haven. Denightmarket viel tegen, die zijn in Azie toch beter, haha! Veel souvenirwinkeltjes gerund door chinezen met specials voor Australia Day. Dat is de 26e en is een soort koninginnedag. Rond 21.30 uur waren we weer terug op de camping en namen we een bakkie koffie. De temperatuur was aangenaam en we hebben nog een tijdje buiten gezeten, daarna douchen en slapen. De achterklep open en een lekker windje. Alleen die ver#&#*$)%%@! vogels weer, wat een herriemakers!
14 januari
We zeiden fluitend goedemorgen tegen elkaar en WJ nam een duik in het zwembad. Na het ontbijt lipe hij naar de receptie om nog een nachtje bij te boeken. We hadden nog wel zin in een nachtje Cairns en de bijbehorende Lagoon. Bij de receptie zat ook een boekingskantoor voor trips en tours. Hier in de buurt schijnt het mooiste deel van het Great barrier Reef te zitten, het minste aangetast door toerisme. We hadden al zitten denken om het GBR vanuit de lucht te bekijken in een helicopter. We hadden al gesnorkeld in Maleisie, dus dit leek ons wel een mooie manier om het reef te zien. Op een bord bij de receptie stond een aanbieding voor een 30 minuten durende vlucht voor 69 dollar p.p. Maar WJ kwam terug met de mededeling dat het bedrijf was opgedoekt vanwege veiligheidsproblemen. Hij had wat andere folders meegenomen over vluchten en snorkeltrips. Helaas viel de helicoptervlucht al snel af: de goedkoopste was 240 dollar p.p. We hebben een paar dagtripjes van diverse aanbieders bekeken, waaronder een duik in een 3-persoons onderzeeer. Dt leek WJ wel wat, maar dat was 130 dollar p.p. voor een halfuurtje. Uiteindelijk hadden we een dagtrip uitgezocht naar Green Island en liepen naar de receptie om het te boeken. De vrouw van het boekingsbureau en de camping zaten naast elkaar en keken elkaar eens aan. Toen we op de vraag: gaat het om het reef of het eiland antwoordden met ‘ het reef’, beveelden ze ons een andere aan. Die ging naar het Outer Reef met een kleinere groep, goede lunch en begeleiding. Het was 20 dollar p.p. duurder maar ze had ons overtuigd en boekte deze trip. Dus morgen de hele dag van 9 tot 5 varen op een catamaran! Het werd qua wind en weer morgen het beste deze week, dus dat zag er goed uit.
Vandaag wilde we ook de dakbekleding plakken, want die zat inmiddels alweer los en dit keer verder dan voorheen. We hebben de auto leeggehaald en WJ ging ermee aan de slag. Melin ging ondertussen verhaaltjes schrijven. De lijm die we gekocht hadden werkte in eerste instantie niet echt geweldig. WJ had maar een paar stukken gelijmd en het potje was al bijna leeg. Daarna op een andere manier geprobeerd (de ‘natte’ methode) wat wel lukte, maar toen was de lijm op. WJ reed naar de Bunnings voor een nieuwe pot lijm terwijl Melin de spullen bewaakte. Tussen het dak zelf en de bekleding zat rood schuim, dit is losgegaan en de hele auto zat onder de rode kruimels. Dus na het plakken eerst maar naar de wasstraat voor een stogzuigbeurt.
Het einde van de middag kwam al in zicht en we besloten om niet meer de stad in te gaan. Het dak zat er strak tegenaan, alleen kwam de lijm er doorheen en zag je dus veel vlekken, maar goed, het zat vast. We reden naar de Coles voor boodschappen en hebben de rest van de avond lekker op de camping gezeten. We lagen vroeg in bed, morgen om 7.45 uur moeten we ons op de boot melden.
15 januari
Om 6 uur stonden we naast ons bed. Even ontbijten, goed insmeren met zonnebrand, fototoestel en camera check en toen lopend naar de haven. We liepen iets over 7-en van de camping en dachten met een hoog tempo makkelijk op tijd bij de boot te zijn. Maar dat werd toch krap aan. 2 minuten te laat bij de boot, maar dat was geen probleem. We waren in totaal met 13 man en 4 man personeel. Je mocht gratis koffie of thee pakken en je moest een eigen risico papiertje invullen. Het was een mooie catamaran met 2 van die lekkere hangmatten op de voorboeg. Terwijl we de haven verlieten, vertelde een van de mannen van de crew de veiligheidsvoorschriften. We waren met z’n allen nog een beetje duf, dus we moesten even met z’n allen rek- en strekoefeningen doen. Omdat we de wind tegen hadden, zouden we er iets langer over doen om bij de snorkelplek te komen, 2.5 uur ipv 2 uur. De catamaran golfde behoorlijk heen en weer en Melin hoopte van harte dat de Thaise reispillen hun werk zouden doen. Na een uitleg over de snorkelgear en het Great Barrier Reef mochten we lekker relaxen op de boot. Lekker voorop genieten van het uitzicht dus.
Onderweg voeren ons een aantal grote met chinezen gevulde boten voorbij op weg naar Green Island, door onze crew ook wel Chinatown genoemd. Wat waren we blij dat we zijn overgehaald om op deze trip te gaan. Op een aantal dagen zou het eiland volgens onze bootsman gevuld zijn met meer dan 3000 man, voor het grootste deel aziaten. Het eiland is al niet zo groot, in 45 minuten loop je eromheen. Ook staat er een groot resort en diverse horeca, big business dus. Derrick, de bootsman, vroeg waar we vandaan kwamen en kende Apeldoorn! Zijn moeder komt uit Kampen en hij heeft zelf jarenlang in Nederland gewoond. Hij nam ons allemaal mee het water in voor een tour langs alle mooie plekken en gaf uitleg over de vissen en het koraal dat we zagen. Het was echt prachtig! Heel veel verschillende vissen, veel soorten koraal en zelfs paarse zeesterren. Hele grote schelpen (clams) maar zonder parels erin ;-) We hebben nog gedoken naar een koraal met baby-haaien eronder, we hebben een zeeschildpad voorbij zien komen zwemmen en een Blacktip reef shark gezien. Het was zeker anders dan Maleisie.
Rond 12.30 uur kregen we een lekkere lunch voorgeschoteld en konden we even op adem komen. De zee was zout en de zon goed heet. Na de lunch hadden we nog 2 uur om zelf rond te dobberen. De crew vertelde dat ‘Barry’ straks op bezoek zou komen en sloten weddenschappen af over het tijdstip dat ie zo opduiken. Barry, wie is Barry? Is dus een barracuda van 2 meter! En inderdaad, niet veel later zwom er een supergrote vis aan de oppervlakte nog geen paar meter voor ons. Echt heel cool, maar wel een beetje spannend, want die vis ziet er best angstaanjagend uit met zijn bek die de hele tijd open en dicht gaat. Volgens de crew wordt hij steeds nieuwsgieriger, maar ze wisten zelf ook niet of dat nu goed of slecht was…
Nadat we allemaal weer op de boot waren voeren we terug naar de haven. Ze verkochten aan boord frisdrank voor 2 dollar en biertjes voor 4 dollar, dat is niet duur. We hadden al een glaasje witte wijn gekregen, maar die was niet te zuipen. Wij besloten voor een biertje te gaan. Melin vroeg waar het bier stond en kreeg te horen ‘Now you’re talking’, waarschijnlijk hadden ze zelf ook wel zin in een goudgele rakker. Even later kregen we nog een schaalfruit en cracker met kaas voor de neus. De kaas was echt lekker, lang niet gehad. Weer terug aan wal bedankten we de mannen en liepen we naar de lagoon. Onze spullen in ene kluisje gedaan zodat we samen een duik konden nemen. De lucht betrok behoorlijk met dikke donkere wolken, maar het bleef droog. Na het zwemmen hebben we boodschappen gedaan en naar de camping teruggelopen. Daar zijn we op onze stoeltjes neergeploft en hebben er nog een genomen.
Het was aardig druk geworden op de camping. Overal stonden busjes van: Hippie, Wicked, Apollo, Britz, Travellers Autobarn, Backpacker, Jucy en een paar stationwagons. De campkitchen zat dus ook bomvol, dus we hebben de soep maar op onze eigen gasstel opgewarmd. We zagen toen dat er naast de campkitchen een gratis kruidentuintje zat, erg leuk! Na het eten viel Melin zowat in slaap en wilde zo snel mogelijk naar bed. WJ deed nog een bakkie terwijl Melin zich vast ging douchen. Toen ook WJ na de douche bij de auto terugkwam, zei hij dat hij zijn rug had verbrand…. en dat was ook zo, dahag bruin kleurtje, hallo baby-roze! We gingen slapen en droomden van de mooie onderwaterwereld. WJ droomde er natuurlijk ook nog wat snorkels bij ;-)