16 januari
Ondanks dat we 10 uur geslapen hadden, was het moeilijk om eruit te komen. We hebben even rustig ontbeten en toen onze spullen gepakt. Voordat we de poort uitreden zijn we nog even het kantoortje binnengestapt om de vrouw van het boekingskantoor te vertellen dat we gisteren een mooie dag hebben gehad. Ze was blij met de feedback en wenste ons nog een goede reis. We reden niet meteen verder naar het volgende plaatsje, want we wilden eerst Cairns zelf nog even in. De auto parkeerden we bij het winkelcentrum waar we gisteren de boodschappen hebben gedaan. We hadden allebei nieuwe flip-flops nodig en Melin was ook aan een nieuwe zonnebril toe, de oude zit onder de krassen, je kan er bijna niet meer doorheen kijken. WJ vond al snel nieuwe slippers, dus dat was mooi. Melin was nog duf van het lange slapen en de lust om rond te wandelen en naar slippers en brillen te kijken was er niet.Koffie, dat hadden we nodig!
Een halfuur later zaten we in een koffietentje met een koffie en een mocha. Het werd steeds drukker en de pies (hartige taart) vlogen de deur uit. Het was rond het middaguur en we hadden best een beetje trek. Als de pies hier zo populiar zijn, moeten we er eigenlijk een proberen. WJ nam er een met kip, macadamianoten en satesaus en Melin met kip en avocado. Erg lekker maar ook erg heftig. Voorlopig hoeven we niet meer te eten. En dan te bedenken dat je je pie ook kunt bestellen met aardappelpuree en erwtenpuree, pfff, volle bak. Melin had hier wel weer energie van gekregen en we zijn de stad dooorgeraced. Slippers en zonnebril gevonden en lekker rondgebanjerd. 2 uur later hadden we het wel gehad en reden we verder.
We reden richting Mission Beach, een tip van Marcel. Onderweg zijn we gestopt in Innesfail voor de boodschappen. We wilden perse gratis overnachten om de uitgaven aan de trip in Cairns enigzins te compenseren. Iets voor Mission Beach in El Arish was een restarea waar je mocht overnachten, maar deze lag aan een rivier en er stonden overal bordjes met ‘pas op voor crocs’. Doorrijden dan maar. Bij het infocentrum wilde we navraag doen naar gratis plekken, maar het zat al dicht. We reden naar de gemeentecamping, waar een plek 18 dollar was. Niet duur, maar ook niet gratis. 25km ten zuiden van Mission Beach, iets voorbij Tully lag de volgende gratis plek. Mission Beach leek ons niet wat met dit mindere weer, dus die hebben we maar overgeslagen. We besloten op de gratis plek te gokken. Dit bleek een prima plekje en er stond al een caravan.
Inmiddels was het donker aan het worden, dus snel aan de slag met eten. Koken in het donker is niks voor Melin en het wilde allemaal niet echt meewerken. Eindresultaat was dus niet echt geweldig en ondertussen werden we lekgeprikt door muggen. WJ had zich niet met het eten koken mogen bemoeien,behalve met het snijden van het vlees. Hij deed de afwas en Melin ging de auto slaapklaar maken. We wilden eerst nog koffiedrinken in de auto, maar het was er te warm. We waren blij dat we erin lagen en hebben ons verder niet meer bewogen. Melin dronk haar wijntje nog even op in de auto en ging lezen, WJ speelde met z’n telefoon. Gezellig stel he.
17 januari
Toen we vanochtend wakker werden, zagen we dat er nog meer busjes bijgekomen waren en dat er een hele bups met wegwerkwagens stond. De mannen zaten op de achterlep of stonden te roken. Het zal toch niet dat ze staan te wachten tot wij weg zijn en zij hier aan de slag kunnen?? We bleven nog even liggen gluren door de raampjes. Melin moest toch echt na de WC, gelukkig reden niet veel later de werklui een voor een weg.
Vlak voor de restarea was een afslag naar de Murray Falls. Dat was nog zo’n 20km rijden en leek ons een mooie ontbijtstek. Iets verderop was de een waterval en bij het pciknickgedeelte kon je in de rivier zwemmen. Veilig voor crocs, want die komen niet zo hoog. Het water was echt lekker, maar de stenen waren erg glad. Nadat Melin de rug van WJ had ingesmeerd met aftersun reden we verder.
Het was al aardig warm, de ramen van de auto stonden helemaal open zodat het lekker kon doorwaaien. Dat ging de hele weg tot vlak voor Townsville goed. Er werd aangekondigd dat er ergens water op de weg lag, dus voorzichtig rijden. WJ had zijn raampje al dichtgedaan…. We zagen al snel dat het echt veel water was en we zeker door 10 a 15cm water reden. Melin leunde naar achter zodat ze een foto kon maken door het OPEN raam kon maken. Op dat moment kwam er net een vrachtwagen voorbij en sloeg er een grote golf water over de auto door Melin d’r open raam naar binnen. Melinda en de auto zeiknat van binnen, maar gelukkig heeft de camera het overleefd. In Townsville hebben we over de boulevard gelopen en op het strand een dutje gedaan. Na de boodschappen hebben we gekeken naar gratis plekken in de buurt. We hadden nog een bon voor 10 dollar korting op een six-pack Coronas, dus we zochten een bottleshop op. Daar vroegen we naar een supermarkt en gingen boodschappen doen. Zo op het eerste gezicht best een leuke stad.
Ongeveer 15km ten zuiden van de stad was er een gratis overnachtingsplek bij een Caltex tankstation en truckstop. Het was een groot terrein waar we een plekje zo ver mogelijk van de snelweg zochten. Stoeltjes achter de auto en lekker uit het zicht. Even later kwamen er nog een auto en 2 busjes bij staan. We hebben een dikke vette hamburger gemaakt met een koude Corona. Bakje koffie, douchen en slapen.
18 januari
We hadden best lekker geslapen en niet veel last gehad van de stoppende vrachtwagens. Wel was het aardig benauwd geweest en ook in de vroege ochtend was de zon al ongenadig heet. Iets voor 8-en reden we weg en een uur later vonden we een leuk plekje waar we een boterham konden eten. Melin wilde graag vandaag verhaaltjes schrijven, anders zou ze weer te ver achter komen. Bij Ayr zijn we een zijweg ingedoken om bij het strand te komen. Mooi uitzicht maar geen plek om te schrijven. Weer terug naar de grote weg en verder naar het zuiden.
Het was echt al heet. We reden langs een bord waarop stond dat het al 31 graden was en het was pas 10 uur ’s ochtends! Om twaalf uur waren we in Bowen waar we nog een poging waagden om een geschikte plek te vinden om te schrijven. Bij Queens Beach stopten we en er kwam gelijk een jonge hond op ons af. We dachten dat ze bij het busje hoorde dat er stond, maar die reden weg en de hond bleef bij ons hangen, genietend van aandacht die het van ons kreeg. De hond leek bij niemand te horen en zag er vrij uitgedroogd en vermoeid uit. We gaven het water en daarna ging het lusteloos bij onze auto in de schaduw liggen. Ondertussen nog geen eigenaar in zicht. Zou het een zwerfhond zijn? Een man die later was komen aanrijden, vroeg of het onze hond was. Hij vond ook dat ze er oververhit uitzag, maar zei dat ze wel haar plek naar huis zou vinden. We hebben even met de man staan praten die familie in Nederland bleek te hebben (zoals ongeveer alle Aussies die we zijn tegengekomen ;-) Toen hij weg was zei Melin dat we het hondje hier echt niet zouden achterlaten. W
J had inmiddels het telefoonnummer van de Whitsunday Regional Council gevonden en de vrouw aan de lijn zei dat we de puppy moesten komen brengen, zij zouden zorgen dat het goed terecht kwam. Melin liep nog even naar een naastgelegen camping, maar ook daar mistte niemand een hond. Het hondje was zo slap als wat, dus het kostte enige moeite om de hond in de auto te krijgen. Het duurde ook even voordat we het kantoor van de council hadden gevonden. WJ liep naar binnen en Melin bleef in de auto. WJ kwam met een jongen naar buiten, de jongen had een riem in de hand. Maar het hondje wilde de auto niet uit, ondanks dat het zo warm was in de auto. Na enige ansporing en een kontje kwam ze eruit. In het kantoor was het lekker koel. De mensen bedankten ons en zouden haar naar een asiel brengen. Toen moesten we toh echt afscheid nemen… het liefst hadden we haar meegenomen, zo lief!
We gingen eerst boodschappen doen voor onderweg naar Airlie Beach. Lekker langzaam door de koele supermarkt geslenterd en bij het Bowen infocenterum bij The Big Mango hebben we gegeten. Het was nog een dikke 100km naar Airlie Beach. Van Michel hadden we een tip gekregen over een camping met ‘de beste douches die je tijdens je reis tegenkomt’. Rond 14 uur reden de we plaats binnen en kwamen we lnags die camping. We reden eerst door naar het centrum om daar even te kijken, dit was nog een paar km verderop. We zagen daar een verkoelende lagoon (yes!). Even relaxen daar leek ons een goed plan. Een uurtje later wilde WJ toch graag eerst een plekje regelen op de camping en de auto daar achterlaten, dus we reden terug. Op camping Seabreeze konden we een plekje uitzoeken in de schaduw op het grote terrein met unpowered sites.
Het was 2,6km lopen naar de Lagoon en het centrum. We wilden graag nog een duik nemen en liepen via de Bicentennial Walk die kant op. Het was een mooie wandeling langs de zee en de haven. In de schemering liepen we terug en liepen door naar het naastgelegen winkelcentrum voor de boodschappen. Omdat Melin van WJ niet meer in het donker mocht koken (ze vind het zelf irritant en volgens WJ maakt ze een zooitje van het kooktoestel) ging WJ koken en bepaalde hij ook wat we gingen eten. Er was wel een keuken op de camping, maar die zat net zo vol als de koelkast :-( De laatste 2 coronas gingen even de vriezer in en een halfuurtje later zaten we aan een slastamppot met feta, salami en zilveruitjes en een koud biertje. Het was toen al tegen half 10. Melin moest afwassen, waar ze echt geen zin in had, maar toch maar even heeft gedaan. In koffie had ze ook geen zin meer en wilde eigenlijk meteen het bed in. WJ nam nog wel ene kopje koffie en ging foto’s uploaden. Hij had een internetkaart gehaald van 3 uur voor 4 dollar en door de snelle verbinding ging het uploade aardig goed.
19 januari
De dag begon alweer heet. Gelukkig stonden we in de schaduw en was het enigszins uit te houden. Na het ontbijt wilde Melin schrijven, maar de zon scheen hardnekkig door de bomen. Gisterne hadden we bij ene fles nivea aftersun een parasol gekregen en WJ zette deze op. Het plan voor vandaag: verhaaltjes schrijven, typen en foto’s uploaden en later op de dag lopend naar de lagoon en het centrum. Vanavond ergens wat eten en een biertje doen, we hadden zin om (eindelijk) eens te stappen. WJ had een 24-uurs internetkaart gehaald bij de receptie die tot morgenochtend te gebruik was. Tot een uur of 16 uur hebben we geschreven, getypt, koffie gedronken en geluncht in de campkitchen. Toen waren we het ook wel zat. Zwemspullen aan, uitgaanspak mee en lopen naar het zwembad, waar we na het zwemmen konden douchen en omkleden.
We hebben eerst een rondje centrum gedaan om te kijken waar we konden eten en bierdrinken. Er zijn her schijnbaar altijd veel duitsers, want er waren diverse grote Biergartens met restaurant, pub, hostel en discotheek bij elkaar. Rond 19 uur wilden we ergens naar binnen, maar we moesten ons ID laten zien. Tja, paspoort hadden we niet bij ons, dus op zoek naar een andere plek. WJ bedacht iets later dat onze rijbewijzen in de portemonnee zaten, dus wij weer terug en we mochtne naar binnen. Even later zagen we dat we via de andere kant gewoon konden doorlopen, zonder ID. Er liepen een paar kinderen rond met ouders en ook een hoop tieners die nog geen 18 waren. Wij hadden de casinoingang te pakken, vandaar het ID verhaal.
We gingen zitten aan een van de vele lange houten tafels en banken. Er hingen wat TV’s en een groot scherm met de Australian Open. Daarvoor was een podium met een live-band. WJ bestelde een kannetje bier voor maar 8 dollar en later bestelden we ergens anders fish & chips met schandalig weinig voorverpakte tartaarsaus. Het eten smaakte goed, het biertje was lekker en er was veel te zien en leuke muziek. Kortom, erg gezellig. Later kwam er een meisje van de discotheek langs om ons naar binnen te krijgen voor de Mis wet t-shirt contest en of Melin misschien mee wilde doen. We schoven de flyer door naar 2 franse jongens naast ons en lieten het voorbij gaan. Er leek ook niet echt veel animo voor te zijn. Maar ja, je kon wel 400 dollar winnen.
De live-muziek werd ouwe lullen muziek en de muziek vanuit de discotheek klonk steeds beter. Ook zou de contest zo beginnen, dus we besloten toch maar een kijkje te gaan nemen. Beetje dansen en de meiden die hun blote tieten lieten zien aanmoedigen, haha! Het was erg lachen om al die jonge gastjes met open mond te zien staren. Een duitse liet meteen d’r bos hout zien, de rest was wat preutser. Na de wedstrijd hebben we nog een beetje gedanst en WJ nam nog een biertje. Dit biertje was trouwens ineens wel een stukkie duurder geworden en ook een kan was verdubbeld naar 15 dollar. We moesten ook nog 2,6km teruglopen naar de camping, dus voordat de vermoeidheid zou toeslaan verlieten we de discotheek. In stevige looppas liepen we terug naar de camping. WJ ging nog even in de keuken foto’s uploaden, daar was het bereik het beste. Melin was kapot en het was al laat (1 uur ofzo) dus ging lekker slapen. WJ kwam niet veel later ook de auto in, de foto’s uploaden ging vervelend traag.