10 november
WJ wilde graag nog terug naar Ballarat vanwege Sovereign Hill, een openlucht museum met als thema de goudkoorts-periode. Wij dus teruggereden naar Ballarat en sovereign Hill, is zo’n kaartje 45 dollar p.p.! Dat was ons toch echt iets te veel, dus hebben we maar onze eigen History Walk door Ballarat gedaan. Er viel gelukkig genoeg te zien en het hele stadje ademt nog de sfeer uit die tijd (denken we). Hier en daar een foto, Melin heeft nog een paar leuke slippers gekocht voor 5 dollar en als afsluiter een ijsje.
Omdat in ons grote wegen- en campingboek geen gratis campings werden aangegeven, hebben we op internet een camping in Geelong opgezocht. Daar zijn we toen heengereden en rond 17 uur zaten we aan een biertje op een grote camping in Geelong zelf. Daarna een rondje gewandeld in het park aan de andere kant van de straat en daar kregen we aardig trek van. We pakten onze spullen om te gaan koken en liepen richting campkitchen. Er was een meneer (of mevrouw?) bezig met aardappels en wij zeiden vriendelijk gedag. Melin begon aan de bleekselderij en WJ pakte de rest. Opeens draaide de meneer in vrouwenkleding zich om en vroeg op niet al te vriendelijke toon of het nu de bedoeling was dat hij samen met ons in de keuken moest zijn en samen te eten… Wij keken elkaar aan en zeiden: ja, het is tenslotte een gezamenlijke keuken. De man werd boos en het kwam erop neer dat hij vond dat hij alleen van de keuken gebruik kon maken omdat hij als eerste hier was. Ondertussen waren er nog 2 mensen bij gekomen die zich in onze verhitte discussie mengden. Het manwijf werd agressief en we besloten dat het beter was weg te gaan. Hij vloekte en tierde en goooide met aardappels, het schilmesje nog in zijn hand houdend. Wij liepen dus weg en het andere stel liep met ons mee.
We moesten dit wel ff melden bij de receptie. Nou voordat Melin daar was, was het andere stel er al en had het verhaal verteld. De mensen van de camping gingen richting keuken en niet veel later stond er een politieauto te wachten totdat de gestoorde gek zijn spullen had gepakt en was vertrokken van de camping. Ondertussen hadden we al gekookt en gegeten bij de auto. Inmiddels konden we de keuken weer veilig in zodat we konden afwassen en water koken voor de koffie. Lekker met een chocoladekerstman erbij, mmm genieten!
11 november
Jawel, vanochtend waren we vroeg op en hebben zowaar gesport! In het park stonden een paar fitness-aparaten en het was een ideaal rondje om hard te lopen. WJ heeft ongeveer 40 minuten met de apparaten gespeeld en Melin heeft een rondje hardgelopen. Daarna lekker ontbijten, douchen en weer verder op weg. In Torquay, het begin van de Great Ocean Road (GOR) zijn we gestopt bij het infocenter en hebben nog wat info verzameld over de stops langs de route en de verschillende accommodaties. We ziijn daarna naar het strand gereden en hebben het town centre bezocht waar we wat hebben gegeten.
Daarna was het weer de auto in richting Lorna, waar we wilden blijven overnachten. Op de kaart stonden 2 campsites, maar die waren enigszins off-route. Wij vonden het het bekijken waard, want dat zou weer geld schelen qua overnachting. Nou, de eerste lag echt in the middle of nowhere waarvoor we eerst een behoorlijk stuk off-road moesten, steil omhoog.Na een halfuuur waren we eindelijk boven. De plek zelf was heel mooi, maar er was niks of niemand in de buurt. Dus terug naar beneden gehobbeld naar plek 2 met de versnelllingsbak op standje bergbeklimmen. Ook plek 2 lag een eind in de heuvels, maar deze bleek bij aankomst gesloten. Hmm, dan maar terug naar het caravanpark in het begin van het dorp. 33 dollar per nacht zonder stroom! Pff, dat was best duur. toch daar geparkeerd, stoeltjes uitgeklapt en een koud biertje gepakt. WJ wilde de tarp graag even opzetten en Melin ging lezen.
Een uur later liepen we via het strand naar het centrum, we hadden zin in fish ’n chips. Na een uur lopen vonden we het toch wel raar dat we nogsteeds niet in het centrum waren. Het park lag er niet zo ver vandaan. We liepen dus maar terug en we zijn er dus blijkbaar kats langsheen gelopen, vanaf het strand is het centrum nauwelijks te zien ;-) Al snel vonden we een fish ’n chips snackbar. WJ had honger en wilde graag een grote patat erbij ipv de normale medium. Die krijg je nooit op zei de eigenaar! Dat bleek, met zijn 2-en kregen we net de helft op… Het was vanaf daar een klein stukje terug naar de camping, waar we na het tandenpoetsen meteen de zak in zijn gedoken. We hebben nog wat foto’s en filmpjes gekeken en het einde van Ice Age 4 bekeken, daarna lekker gaan slapen.
12 november
Gisteravond en vannacht was het al aardig gaan waaien en is WJ er zelfs uitgegaan om de tarp binnen te halen. Vanochtend was het niet veel beter. Voor we goed en wel aan het ontbijt zaten, blies de wind zo het ontbijt van tafel. Snel alles opgeruimd en in de auto verder gegeten. Daarna zijn we gaan rijden. De Erskin Falls, ongeveer 10km uit de stad, was volgens het infoboekje een must-see. Een teleurstelling wat ons betreft. Vanaf de eerste lookout was maar een deel van de waterval te zien, mede door de 31 chinezen en/of japanners die er met hun camera’s voor stonden en de 2e lookout was gesloten vanwege een ‘verbouwing’ .
Teddy’s Lookout, onze 2e bezienswaardigheid van de dag, was zeker beter qua uitzicht, maar het waaide er o hard dat je er niet te lang kon blijven staan. Het uitzicht over de oceaan en een deel van de GOR was erg mooi zoals gezegd. We zijn daarna nog naar andere watervallen gereden, maar ook deze waren gesloten. Tja, als we van tevoren even bij het tourist info centre waren geweest…Dit was allemaal het begin van de Otways Forest, walks en waterfalls-track, een route landinwaarts. Die route liep verder door het Otways National Park, dwars door het (regen)woud. Al slingerend over de weg met de vele haarspeldbochten, zijn we langs de Otway Fly gereden, waar je over een hangbrug tussen de boomtopen kunt lopen. Dat hadden we op Borneo al gedaan en hier was het errug duur. Bovendien waren we eigenlijk al te laat voor de laatste ronde van die dag.
Door naar Lavers Hill, het hoogste punt van de GOR, waarna we aan het eind van de middag terecht kwamen op het Bimbipark met de vele koala’s, bedankt nog voor de tip Erik en Maraike! Voordat we het park bereikten, spotten we al verschillende koala’s in de bomen. Op de camping hadden ze nog plek en het was nog goedkoop ook! Een plekje uitgezocht en de auto geparkeerd. We wilden gelijk nog even op pad naar de vuurtoren van Cape Otway. Volgens de receptioniste een wandeling van zo’n 45 minuten. We begonnen met stevige pas te lopen. Onderweg kwamen we van heel dichtbij weer koala’s tegen en liepen we tussen de paarden en koeien door de weilanden richting vuurtoren. Na 3 kwartier zagen we wel het puntje van de vuurtoren, maar ook dat het nog een flink stuk lopen zou zijn om bij de vuurtoren zelf te komen. We liepen verschillende weggetjes in, maar nergens een bordje richting toren. Na een kwartier zoeken besloten we terug te lopen. Dat teruglopen zou zeker een uur duren en we moesten nog eten koken en om 20 uur is het donker.
Terug op het park hebben we in de zon nog een biertje/wijntje gedronken en toen rijst met bonen, spek en satesaus gekookt, erg lekker! Helaas ging het regenen en moesten we de auto in vluchten. Er was wel een gezamelijke ruimte om te zitten, maar het was daar een beetje druk vanwege een jeugdkamp. De afwas kwam morgen en we zijn snel de slaapzak in gedoken. Ondanks de herrie die de koala’s produceren zijn we toch in slaap gevallen. De hemel was helder en je kon oneindig veel sterren zien.