1 oktober
Om 7 uur stopte de bus bij een busstation aan de Laos-kant van de Mekong. Vanaf daar gingen we verder met de tuktuk naar de grens om met de boot de rivier over te steken naar Thailand. We waren met z’n vieren. Bij de grens, oftewel de rivier, moesten we ons paspoort laten zien en een departurekaart invullen. Daarna met een longtailboot de rivier overvaren en aan de andere kant bij de Thaise controlepost weer het paspoort laten zien, arrivalkaart invullen en een stempel in het paspoort laten zetten. Onze paspoorten beginnen al aardig vol te raken! Daarna werden we gedropt bij een restaurantje waar we 2 uur (!) moesten wachten op de bus naar Chiang Mai.
Melin bleef bij de tassen en de andere 3 gingen met een local naar de ATM voor wat verse thaise Baht. Na ruim een halfuur kwamen ze terug zonder geld. ATM kapot. Dus helaas geen ontbijtje of kopje koffie. Om 10.30 uur kwam de minibus aangereden. Deze pikte onderweg nog wat andere mensen op en toen was het met een volle bus 5 uur bussen naar Chiang Mai. Gelukkig konden we bij de lunchstop dollars wisselen en werkten we uitgehongerd een bordje pad thai naar binnen. Om 16.30 uur werden we ergens in Chiang Mai gedropt, geen tuktuk in de buurt. Na wat instructies bsloten we lopend naar ons guesthouse te gaan, dat was makkelijk te vinden zei ze, einde rechts en dan rechtdoor. Maar na 20 minuten sjouwen en een aantal keer vragen gaven we het op en hielden een tuktuk aan. Deze chauffeur zette ons 5 minuten later af voor het Junior Guesthouse. Daar werden we zeer vriendelijk ontvangen en naar onze kamer gewezen. Het liefst waren we meteen het bed ingedoken, maar we hadden ook wel zin in een hapje en een drankje. Dat hebben we dus ook maar gedaan. Lekker eten, een paar biertjes en een gezonde vermoeidheid lieten ons niet lang daarna lekker slapen.
2 oktober
Na 12 uur slaap werden we wakker en liepen we het centrum in voor een ontbijtje. We hadden de tablet en het verhaaltjesschrift meegenomen, zodat we konden internetten en verhaaltjes schrijven. We hebben een paar uur lekker op een terrasje gezeten met een grote fruitshake en een broodje. In de middag hebben we een tuktuk naar het winkelcentrum genomen, lekker koel! Toen we het daar hadden gezien namen we een tuktuk naar de pubstreet voor een drankje en wat rust. Helaas was er rond die tijd nog niet veel te beleven in die straat, dus zijn we doorgelopen naar de straat waar ’s avonds de nightmarket is. Daar op het eerte de beste terras neergeploft waar het bier veel te duur was.
Het was rond 18 uur en de mensen waren nog volop bezig om hun kraampjes op te bouwen. Al wandelend kwamen we erachter dat de markt echt heel groot is en zelfs 2 uur later hadden we nog niet de helft gezien. Op de markt hebben we bij een tentje wat gegeten. We bestelden de specialiteit van Chiang Mai: gele noedels et kip en curry. Voor WJ spicy en voor Melin not-so-spicy. Er was inderdaad weliets verschil, maar die van Melin was toch veel te pittig voor haar. Ze kreeg het nietweg dus heeft WJ het maar opgegeten. Shit, dit was al de 2e keer in een paar dagen tijd dat de curry zo pittig was dat ze de tranen in de ogen had staan! Voorlopig dus geen curry meer. We besloten de rest van de markt voor morgenavond te bewaren en liepen terug richting guesthouse. Vlakbij zijn we nog een restaurantje ingedoken, want Melin moest toch noog wel iets eten.
Terug in het guesthouse konden we naar een andere kamer met een 2-persoonsbed i.p.v. 2 1-persoonsbedden, de tassen waren door het personeel alverhuisd. We hadden nu ook een balkon! We konden van kamer wisselen omdat we langer bleven, de kamer die we eerst hadden is voor mensen die maar 1 nacht boeken, wat wij dus in eerste instantie ook hadden gedaan. Deze kamer was een stuk beter. We hebben ons even opgefrist en zijn daarna gaan slapen.
3 oktober
Vanochtend tijdens het ontbijt hadden we wat folders bekeken met info over olifantentrekkings, dat wilden we toch wel graag doen, maar alleen als de beesten er goed verzorgd zouden worden en niet de hele dag toeristen hoefden rond te rijden. p onze kamer nog wat info opgezocht tot we wisten waar we wilden boeken. Het was het grootste en volgens informatie beste olifanten trainingskamp waar de dikhuiden goed verzorgd werden. De vriendelijke vrouw bij de receptie wilde voor ons bellen of er nog plek was. Er was voor morgen nog 1 plek, te weinig dus. Ze beval ons toen de olifantenopvang van Mr. Woody aan. Die adverteert nergens, omdat hij het graag klein wil houden. Op internet staan wel veel goede recensies over dit kamp, dus we wilden daar welnaartoe. Ze belde en er waren nog 4 plekken vrij voor morgen, dus meteen geboekt.
Nadat we onze olifantentrip hadden geregeld, zijn we rond de stadsmuur gaan wandelen. De muur staat in een vierkant om het oude centrum en is 6km in omtrek. Onderweg hebben we lekker een paar broodjes bakpao gegeten met verschillende vullingen, heerlijk! Toen we weer bij ons beginpunt kwamen, hebben we eerst wat gedronken. We hadden eigenlijk ook wel zin in die lekkere fruitshake die we eerder hadden gehad, dus daar gingen we naartoe. Onderweg naar het guesthouse wilden we bij een massagesalon vragen of ze vanavond plek hadden. Van onze hostess hadden we een folder gekregen van Lila Massage. Hier werken ex-gedetineerde vrouwen, die na een volledige opleiding tot masseuse hier kunnen werken, omdat ze overal met de nek worden aangekeken. Het staat goed bekend en is niet duur. Helaas hing er een briefje op de deur dat ze ‘full’ waren. Jammer.
Op onze kamer hebben we even de oogjes dichtgedaan. Om 19 uur zouden we bij een ander filiaal van Lila Massage nog een poging wagen. Toen we langs de receptie kwamen en ons massageverhaal vertelde, wilde de hostess met alle liefde even rondbellen of er ergens plek was. Bij geen van de filialen werd opgenomen, behalve bij de eerste, maar die zat dus al vol. We zijn op haar aanwijzingen toen maar naar de dichtbijzijnde vestiging gelopen om het zelf even te checken. Helaas zaten ze die avond vol. Kunnen we dan voor morgenavoond reserveren? Ja hoor, geen probleem. Die avond geen massage dus. Dan maar ergens eten. We hebben heerlijk gegeten bij een frans restaurantje. Iets duurder dan we normaal altijd doen, maar dat moet een keer kunnen toch? Terug op de kamer hebben we al uitbuikend op de tablet 3 op reis gekeken. Heerlijk af en toe, nederlandse TV ;-)
4 oktober
Voordat we door Mr. Woody werden opgehaald hebben we beneden in ons guesthouse ontbeten. Rond 9 uur waren we op weg naar het Elephant Training Camp van Mr. Woody en dat op Wereld Dierendag. In de bus ernaartoe leerden we elkaar vast een beetje kennen. We zaten alleen met hem en 2 chineze meiden in de bus, de rest van de groep werd met een andere grotere bus opgehaald. Op het terrein aangekomen, zo’n uur rijden vanaf Chiang Mai, zagen we in de verte al wat olifanten staan, ze verzorgen er daar 11 in totaal, waaronder 2 jonkies. In het huis van de familie van Mr Woody moesten we ons eerst in een Mahout-outfit hijsen, wat bestond uit een blauwe trainingsbroek en een blauw t-shirt. We konden daarna koffie, thee of water pakken.
We kregen eerst van Woody uitleg over zijn olifantenfamilie, wat info over de beesten zelf en hij benadrukte met klem dat hij anders te werk ging dan alle andere grotere trainingskampen. Die lieten de olifanten namelijk zo’n 3 tot 6 uur per dag met toeristen op de rug rondsjouwen, terwijl ze eigenlijk het liefst de hele dag eten. Ze eten dan ook zo’n 200a 300kg per dag, voornamelijk vanwege hun slechte spijsvertering: het meeste eten wordt onverteerd weer uitgepoept. Woody schreef met een stift in het Thais onze namen op onze hand en daarna begon de spoedcursus ‘olifanten besturen voor dummies’. De commando’s voor vooruit, achteruit, links, rechts, poot omhoog, hoger, mond open en nog een paar termen waren natuurlijk in het thais. Woody zei ze voor en wij moesten ze fonetisch opschrijven. Dat was natuurlijk lol! We hadden toen 10 minuten de tijd om ze uit ons hoofd te leren. Vooral de chineze familie was hilarisch omdat ze in onze ogen overdreven hard de woorden aan het oefenen waren.
Toen was het eindelijk tijd om naar de olifanten te gaan. Eerst natuurlijk een beetje aftasten van beide kanten en ze met het commando de bek te laten openen voor een banaan. Daarna moesten we ze even met rust laten. 10 minuten later gingen we de commando’s oefenen op de olifant m.b.t. een prikstok. Het was erg spannend en best eng om op zo’n groot beest te zitten en het ook nog eens te kunnen besturen. Deze prikstok trouwens is een controlemiddel, een stok met een botte punt. Het is niet de bedoeling dat je ermee prikt maar je laat het ding gewoon op zijn kop rusten. De plek waar je de stok houd i.c.m. het commando bepaalt waar de olifant heen gaat. Tussendoor werden er veel foto’s gemaakt en hadden we grote lol om de ’thaise’ uitspraak van de commando’s.
Rond 12 uur kregen we een lekkere lunch en hadden we een uurtje pauze. Vervolgens zouden we als een echte mahout een rit door de jungle gaan maken. Per koppel kreeg je een olifant toegewezen. Iedereen m.u.v. de familie en een oudere vrouw gingen bareback rijdn, zij kregen een olifant met zitje. Wij kregen de meest onrustige olifant toegewezen… Melin ging als eerste voorop en moest dus ook sturen. Zodra we gingen lopen door de bosjes en de smalle paadjes omhoog, haalde ze alle woorden door elkaar, waardoor de olifant onderweg alleen maar links en rechts aan het eten sloeg. Gelukkig liep er per olifant een begeleider mee die met de juiste commando’s het beest de goede richting in stuurde. Na 10 minuten hielden we even een eetpauze voor de olifanten (waarbij een van de olifanten een bananenboom vertraptte, dat betekent voorlopig even geen (bananen)snacks meer voor deze olifant). Die stop was voor ons ook wel even lekker, onze onderlijven waren in dat korte stukje al aardig verkrampt…
Na de pauze ging WJ sturen en Melin achterop. Het ging nu bergaf en door het water. Het sturen ging WJ beter af dan Melin. Na ongeveer 20 minuten kwamen we bij een vijver en was het tijd om de olifanten te wassen. Helaas kon WJ vanwege zijn voet nog niet het water in, Melin mocht dus alleen het grote beest wassen. Met de hele groep werden alle olifanten gewassen en dit liep uit in een groot watergevecht waarbij de olifanten ook meededen door met hun slurfen iedereen nat te spuiten. Na het wassen moesten we weer op de olifant gaan zitten voor een rondje zwemmen in de vijver. de olifanten gingen helemaal kopje onder, dus je moest je goed vasthouden. Nog een paar groepsfoto’s gemaakt, gedoucht en omgekleed. Tijdens het douchen hebben we ook een kennis gemaakt met een voor ons nieuwe spin, de grootste en harigste tot nu toe. Melin was heeel snel die douche uit!
Ondank enige twijfel of het allemaal wel zo goed is voor de olifanten zelf, het gebruik van de prikstok en het ‘vastzetten’ met een ketting aan de poot (niet de hele dag) hebben we een onzettend leuke dag en mooie ervaring gehad. We hadden het misschien eerst helemaal niet willen doen vanwege het dieronvriendelijke karakter, maar toch blij dat we het gedaan hebben en hebben gezien hoe ze met die olifanten samenleven, ze zien de beesten echt als familie en familie moet nou eenmaal meewerken op de boerderij. Dit kamp was ook meer een opvang dan een toeristenkamp: Woody neemt regelmatig olifanten over van mensen die de beesten slecht behandelen. Als de olifanten willen kunnen ze de kettingen eenvoudig verbreken. Omdat ze zijn opgegroeid met de familie en ook van hen te eten krijgen, zullen ze dat alleen doen in geval van nood, zoals een overstroming of een bosbrand. er is echter 1 olifant die het laaste jaar al 7 keer is losgebroken van zijn ketting om bij de buren de bananenpantage om te ploegen. Deze olifant had dan ook straf, wat betekent dat hij apart staat, niet wordt aangekeken en geen bananen krijgt. ‘Elephant doesn’t know, only thinks ‘free food!’ aldus Woody.
Terug in het guesthouse hebben we wat gegeten en even gerelaxt. Om 20 uur hadden we een afspraak voor een rug-schouder-nek massage. Eerst kregen we een ander shirtje aan, werden onze voetjes gewassen en kregen we een kopje thee. We moesten even wachten, want het was vanavond weer helemaal uitverkocht. Nou, het is zeker geen massage zoals we die in NL kennen! Bij Melin kraakte er vanalles in rug en nek, zat dus goed vast! Daarna begon ze de spieren te kneden, drukken en doen, wat niet echt ontspannend was ofzo… Bij WJ viel het mee. De forse en gespierde dame had zichtbaar moeite om WJ dubbel te vouwen. Helemaal bij het losdraaien van de rug. Jij in kleermakerzit met de handen achter je hoofd, vingers in elkaar. Zij erachter, haar been over jouw been langs de voorkant. Ontspannen, ff zwengelen en krak naar links, krak naar rechts…. hierbij vielen ze met z’n tweeen naar links. Alle dames lachen natuurlijk ;-) Was wel lekker! We bedankten ze voor de ‘lekkere’ massage. Ze waren ruim een uur met ons bezig geweest en we hadden er dorst van gekregen. Dus nog even een kroeg opgezocht, wat gedronken en het bedje in.
5 oktober
Auwwww…. de pittige massage had z’n sporen achtergelaten. Hoewel alleen onze rug, schouders en nek onder handen waren genomen, deed het hele lichaam zeer. Pas toen we rond de middag toch echt trek kregen, zijn we opgestaan. Vlakbij op een terrasje hebben we wat gegeten eb besproken wat we vandaag zouden doen. In ieder geval bepalen wat onze volgende plaats zou zijn. Ook wilden we toch een beetje bewegen en besloten we de koelte van een winkelcentrum op te zoeken, het weer was nou niet echt lekker. Net toen we binnen waren begon het te stortregenen! We hebben er dus een tijdje rond gelopen tot de regen voorbij was. Melin was een beetje lusteloos vanwege een verkoudheid van de busairco en door de naweeen van de massage. We zijn dus maar naar ons favoriete koffie- en fruitshaketentje gelopen en hebben daar lekker een uurtje gezeten, verhaaltjes typen met koffie en gebak erbij ;-)
’s Avonds wilden we het andere gedeelte van de Nightbazaar bekijken. Eerst even wat gegeten en toen…. shoppen! Er moesten toch nog wat souvenirs gekocht worden ;-) De markt bleek nog veel en veel groter dan we dachten. WJ had wel zin om ff rond te lopen en ergens een shirtje op de kop te tikken. Melin d’r kop zat vol en de pijp was leeg, dus ze had geen zin om uren te slenteren. Maar goed, we hebben nog redelijk wat afgelopen en WJ heeft een shirtje gekocht. Om dit succes te vieren wilde hij ook nog wel ergens een biertje drinken, maar zag aan Melin d’r hoofd dat ze graag zo snel mogelijk haar bedje in wilde. Dus terug naar het guesthouse en lekker slapen.