17 augustus
De snorkeltrip was inclusief ontbijt. Dus om 10 uur meldden we ons bij de balie dat we de snorkeltrip hadden geboekt en war we konden ontbijten. Het meisje keek ons een beetje wazig aan. Snorkeltrip, today? Ja tuthola, we hebben gisteren bij jou geboekt…. Ze riep wat naar een collega, die naar ons toekwam om te zeggen dat ze geen boot hadden vandaag. Hij ging even bij de buren vragen. We waren de enigen voor die trip en we hadden geen zin in een chagrijnige gids die ff een snorkeltripje voor 2 moest doen. We hebben de trip dus maar geannuleerd. Het speet haar, zei ze, het is de laatste dag van de Ramadan en de meeste locals doen niet veel meer vandaag, van het weekend is het feest.
De man kwam terug en zei dat er geen boot was. We hadden toch al geannuleerd. Misschien konden we op Long beach nog even rondvragen. We baalden best wel, want als het vandaag al moeilijk was, zou het morgen helemaal niet lukken. Voor iets anders waren we waarschijnlijk al te laat, de meeste trips startten om 10.30 uur. We liepen nog een stukje verder om het bij een andere aanbieder te proberen. Daar hadden ze voor vandaag nog geen klanten, maar misschien morgen. We zouden aan het eind van de dag nog even bij hem terugkomen als we besloten morgen te gaan.Vanwege einde ramadan kon hij niet garanderen dat er morgen een boot ging… Terug bij het huisje hebben we het even laten bezinken. WJ bedacht dat we wel een wandeling over een jugletrail naar de andere strandjes konden doen. Of een watertaxi nemen naar het andere eiland. Melin besloot voor die tijd nog even naar de boekenwinkel te lopen om haar boek te ruilen. Bij de eerste shop hadden ze niks leuks. Bij de 2e shop, meteen ook de snorkelshop, stonden er 2 meiden die er eerder ook al stonden te overleggen met de jongen van de snorkeltrips. Ze waren bezig spullen uit te zoeken. Hmm, zouden er dan toch genoeg mensen zijn voor vandaag? Ja hoor, you wanna go? Iets goedkoper, 4 plekken ipv 5, en hij moest tussendoor even bidden in de fisherman’s village. Melin ging snel WJ vragen of we alsnog zouden gaan. Prima, doen we! Een halfuurtje later zaten we in de boot op weg naar de 1e snorkelplek. Man oh man, wat hebben we mooie dingen gezien! Duizenden gekleurde vissen, koraal, gezwommen met reuzeschildpadden en rifhaaien (tot ca. 1,5 meter groot!). Wauw! Een duits meisje had een onderwatercamera mee, als het goed is krijgen wij daar nog wat foto’s van gemaild als bewijs ;-)
Terug op Coral Bay rond 17 uur vertelde hij dat hij het erg jammer vond dat hij niet het water in kon om ons e.e.a. te laten zien. I.v.m. de ramadan mag hij geen voedsel en drinken tot zich nemen,water wat hij tijdens het zwemme eventueel binnen zou krijgen hoort daar ook bij. De belangrijkste reden was echter dat je van zwemmen en snorkelen honger en dorst krijgt, tja, als je dan niet mag eten en drinken is dat lastig. Na een koude douche zijn we een koud biertje gaan drinken. Nadat we bij het huisje gekaart hadden, wilden we wat gaan eten, maar om 20.15 uur zat het restaurant helemaal vol. Alle andere restaurants (2 stuks) zaten dicht en we hadden geen zin om naar Long Beach te lopen. Een halfuur later was er wel plek. Het bliksemde alweer in de verte en net nadat we hadden besteld voelden we een paar druppels. Bikkels als we zijn bleven wij gewoon zitten, in tegenstelling tot de rest van de meute, die de tafel oppakte en deze onder het afdak neerzette. Wij hebben de hele avond prima gezeten, zonder regen.
Toen we later in het zand iets verderop nog een colaatje deden, ging het steeds harder waaien en ook de donder kwam mee. WJ ging skypen met de mumsel en de pumsel, Melin bleef nog even zitten. Na een halfuur had ze echt zin om te slapen. Niet veel later kwam WJ ook terug en binnen een halfuur waren we in diepe slaap.
18 augustus
Omdat gisteren die jungletrail niet doorging, doordat onze snorkeltrip wel doorging, wilden we dat vandaag doen. Vroeg opstaan, zodat we voor de hitte al een eind op weg zouden zijn. Maar toen om 7 uur de wekker ging, lagen we nog veel te lekker, rond 8.15 uur gingen we er pas uit. Na een boterham met pindakaas gingen we iets over 10-en op pad. Eerst lopen naar Long Beach, daar het strand over en achter een resort de jungle in. Echt een jungletrail met zand, stenen en boomstronken. We hadden al snel spijt dat we onze wandelschoenen niet hadden aangetrokken. Op een gegeven moment kweamen we bij de windmolens en zonnepanelen, die (deels) voor de stroom moeten zorgen op het eiland. Vlak ernaast was een uitkijkpunt en een trap van 500 treden naar… ja, naar wat eigenlijk?Het liep over in een steiger die merendeels onderwater lag. Het uitzicht was mooi! Het was ook goed uit te houden, want door de bewolking was het niet zo heet, dit was voor de foto’s iets minder…
We liepen het pad af wat bij d’Lagoon uit zou moeten komen, onze bestemming. Na een paar spannende afdalingen en klimmetjes, kwamen we op een verlaten strand, zonder d’Lagoon Chalet & Restoran. Wij balen, want we hadden al besloten met de watertaxi terug te gaan, maar die kwam hier niet. Er kwam hier helemaal niemand, wat ook wel weer mooi was natuurlijk. WJ liep zijn hooofd te breken over waar het dan zou kunnen zitten terwijl Melin schelpen aan het verzamelen was. Melin was ervan overtuigd dat we het hele pokkeneind terug moesten lopen, WJ dat we ergens een afslag hadden gemist, ondanks dat we nergens een ander pad hebben gezien, alleen maar jungle. Toen we na een pauze en wat foto’s weer terugliepen, kwamen we weer langs het bord met d’Lagoon 25 minuten erop, wijzend in de richting waar we vandaan kwamen. Het bord was echter deels afgebroken en op het afgebroken stuk stond een pijl, de jungle in. Toen we wat beter keken, zagen we een smal pad. 25 minuten, dat moet te doen zijn. WJ hoopte dat we onderweg wat wildlife zouden zien, terwijl Melinda hoopte dat we snel bij het strand zouden zijn (ja ik weet het, die beesten zijn banger voor jou dan jij voor hen). Onderweg kwamen we alleen een paar tegenliggers tegen. Na een tijdje zagen we eindelijk wat licht in de verte. Niet veel later lag Melin in het water en bestelde WJ iets te drinken.
Na ons drankje was het even wachten op de chauffeur van de watertaxi. Er kwam er gelukkig net een aanvaren, dus daar zijn we toen mooi bij in geklommen. Lopend hebben we ruim 1,5 uur over dit stuk gedaan, met de taxi waren we binnen 5 minuten terug op Long Beach ;-) Daar wilden we eerst wat eten, maar de 3 goedkopere tentjes zaten dicht ivm het einde van de de Ramadan. De andere had alleen hamburgers en pizza en nog een ander was knetterduur. Dan maar dorlopen naar ons eigen strandje. Daar zijn we bij ons vaste adresje gaan zitten, maar het was er druk en een zooitje. We moesten erg lang wachten en na een uur had Melin d’r Snickermilkshake nog niet.Wij vragen, zegt het meisje doodleuk: hebben we niet. Wat?! We hebben het voor het bestellen nog speciaal gevraagd aan de ober! Die bewuste collega kwam erbij en zei dat ze geen melk hadden. Had ie dat niet een uur geleden kunnen vertellen? Melin was link en wilde haar eten dan maar gratis. Hij liep boos weg, maar nog geen minuut later kwam er een snickermilkshake onze kant op. Melin vroeg vol ongeloof of het echt een snickershake was en dat was zo, wij snapten er niets meer van. Jammer genoeg viel de smaak een beetje tegen, maar ja, opgegeten dat ding en betalen.
WJ ging ff een dutje doen en Melin schrijven, voor zich uitstaren, filmpjes terugkijken en een duik nemen. Daarna snel afgespoeld omdat ze met Miran ging skypen. Ze waren goed en wel een half uur aan het kletsen toen de verbinding wegviel. O ja, wisseling van de generatoren…. duurt maar een paar minuutjes. Het duurde veel langer en toen Melin ernaar ging vragen, duurde het tot 19 uur voor er weer stroom en dus internet zou zijn. Dit duurt dan tot 7uur ’s ochtends en dan gaat de stroom er weer een tijd vanaf. Om 19 uur dus maar weer verder skypen en Maaike gemaild dat het skypen iets later zou worden. 2 uur later had Melin weer lekker bijgekletst met Miran en Maaike.
We gingen eten bij een wat luxer restaurantje (lees: houten tafel en stoelen, kleedjes, muziek), waar elke avond om 20 uur ook een film wordt gedraaid. De film was voor ons niet interessant, dus we gingen iets verder weg van het scherm zitten. Het was erg druk dus alles duurde even wat langer, maar het naanbroood met kaas en knoflookboter was erg lekker. Na het eten hebben we nog even aan het water gezeten en zijn daarna naar het huisje teruggelopen. Op tijd naar bed. Melin dacht dat we pas om 12 uur de ferry naar het vaste land zouden nemen en om 14 uur de bus naar Georgetown. Nee dus: 8 uur de boot, 10 uur de bus. Vroeg eruit dus…