4 juli
Door wat vooronderzoek op Java door WJ over Kuta, wisten we ongeveer waar we moesten zoeken voor hotels, hostels en cottages. We hebben verschillende kamers en huisjes gezien met uiteenlopende prijzen, mar besloten uiteindelijk toch – hoe kan het ook anders – voor de eerste te gaan. Zelfde prijs, maar grotere kamer en badkamer. Toen teruggelopen, tassen weer ingepakt en naar ons nieuwe onderkomen verhuisd. Daarna ergens lekker gegeten en op het strand neergeploft.
Het is hier minder heet op het strand dan in Vietnam, veel aangenamer. Alleen de zee is wel een stuk wilder. Na 10 minuten ben je kapot van het steeds onderduiken voor de hoge golven, maar wel leuk. De onderstroming is redelijk sterk en de golven klappen met een noodgang op het water. Daarom zal het wel zo’n geliefd surfplekje zijn. Ook de een na de andere surfwinkel zit hier op de shopstraat en zelfs de scooters hebben een speciaal surfplank-rek. Rond 15 uur hebben we ons opgefrist en wilden we een plekje zoeken met wifi om de verhaaltjes online te zetten. En stiekem een beetje shoppen ;-) Want dat kan ook hier supergoed… als je daar geld voor hebt :-( Een uur later waren we een zwemshort voor WJ, een korte broek voor Melin en een sarong (voor op het strand) rijker. De Xenos-snel-droog-handdoeken zijn toch iets te klein om op te liggen. Biertje? Lekker! In een kroeg waar ze Australisch rugby uitzonden hebben we er een gevat. Daarna erg lekker balinees gegeten. Via een omweg zijn we daarna terug naar de kamer gelopen om op ons eigen terrasje nog even wat nieuwe verhaaltjes te typen, we lopen weer eens achter.
5 juli
Vandaag zou ook een stranddag worden. We gingen alleen wat later en langer. Na ons ontbijtje van (hele zoete) thee en een cheeser, zijn we richting de beachwalk gelopen. Een winkelcentrum in aanbouw.Daar hebben we bij Starbucks koffie gedronken, vanwege het internet natuurlijk, en de verhaaltjes online gezet. Na een uurtje zijn we even door het centrum gelopen, maar daar was niet veel aan. Het liep alweer tegen twaalven dus we besloten eerst wat te eten. Dan konden we daarna de hele middag met onze kont op het strand liggen. Vlakbij ons verblijf zit een goedkoop restaurantje met als specials: Nederlands bittergarnituur, kroketten en frikandellen. Volgende keer….. not. Na het eten de tablet gedropt en een mooi plekje op het strand gezocht. Onze nieuwe sarongs uitgespreid en heerlijk zonnen en (niet altijd even mooie) mensen kijken.
Aan het eind van de middag werd er omgeroepen dat er vandaag om 16.45 uur 100 baby-schildpadjes werden vrijgelaten in zee. Ook zaterdag zou dit gebeuren, maar dan iets meer: 750 stuks (een record!). Zaterdag leek ons leuker om te zienen Melinda zou dan ook een baby-schildpadje een zetje in de goede richting gooien laten zwemmen. Nu dachten we alleen: voor 16.45 uur moeten we hier weg zijn, want dan wordt het natuurlijk knettersdruk! Dus rond 4-en aan de rand van het strand gaan zitten met een ijskoud biertje in de hand. Dat werden er stiekem toch 2 (da-ag dagbudget), waarna we maar weer teruggingen naar de kamer.
Vanavond wilden we een strandwandeling maken. Er loopt schijnbaar een heel pad langs, van Kuta tot Seminyak, langs alle luxe resorts, spa’s en het Discovery-winkelcentrum. Dus na het eten op zoek naar dat pad. Bij het winkelcentrum was er op dat moment een grote zang-en dansvoorstelling/wedstrijd gehouden, een soort Bali’s got Talent. Een groot podium met tribune, professioneel licht, geluid, camera, de hele rambam. Dat was wel ff leuk om mee te maken. Na een ijskoffie met wortelmuffin weer terug richting onze kamer. Toen we naar huis liepen, kwamen we nog door een ander stuk van Kuta. We dachten dat we alle winkels wel hadden gezien, niet dus. Hier zaten nog eens 3 Quiksilvers, 2 Billabongs, 31 Ripcurls, niet normaal meer. Dus, snel doorlopen. Waarschijnlijk was voor Melin de pasta, ijjskoffie en de muffin iets te veel in korte tijd, want bij terugkomst voelde ze zich een beetje misselijk… snel naar bed, morgen beter.
6 juli
We hadden het plan opgevat om te gaan lopen naar Seminyak of te fiietsen naar Canggu. Omdat het al wat later was, besloten we vandaag te wandelen en later deze week te fietsen. Melin had een nieuw boekje nodig voor de verhalen. Die gingen we dus maar even halen in het gisteravond nieuw ontdekte stukje Kuta! Daar hadden ze in elk geval een Matahari, een soort V&D/Xenos/Supermarkt. Daar brood, pindakaas, appels en water gehaald, dat was onze lunch voor die dag. We zijn daarna doorgelopen naar weer een Starbucks (er zitten er hier in Kuta ongeveer 8) om even ons financieel overzicht door te nemen en de verdere route door Bali te plannen. Ondanks de shopping-sprees en het besluit om op Bali de touwtjes wat te laten vieren, zag het financiele plaatje er nog redelijk positief uit. De rest van Bali is per definitie duurder dan het low-budget Kuta, dit maakte het bepalen van de verdere route wel iets lastiger. Het noorden van Bali en de Gilli-islands waar we eerst wel naartoe wilden, lagen door de kosten van het vervoer heen en terug (we vliegen de 17e weer vanaf Denpasar, vlakbij Kuta) buiten ons bereik en tijdelijk verhoogde budget. Maar om nou 2 weken tussen de Aussies te zitten in Kuta, neuh. Na een uur hadden we dit bedacht: In het uiterste zuiden van Bali ligt het Bukit-schiereiland. Iets duurder qua verblijf, maar veel minder toeristen. Geen grote restaurants en malls, alleen maar surffanaten vanwege de goede golven en mooie, afgelegen strandjes. Het verblijf zou dus meer kosten, maar de kosten voor eten en drinken en vervoer zouden meevallen.
We hebben in de mall geen schrijfboekje kunnen vinden. Na nog een boterham met pindakaas zijn we richting Seminyak gelopen. Schijnbaar was het vandaag een soort feestdag, want onderweg zagen we een optocht, offerrituelen op het strand en een stuk verder hingen vlaggen met Bali Big Eco Weekend. Ook op het strand werden podia gebouwd en op straat stonden tentjes met eten, drinken, kleding en sierraden. Na 45 minuten zijn we even op het strand een pauze gaan houden. We hadden foto- en videospullen meegenomen om onderweg mooie foto’s en filmpjes te kunnen maken. Helaas was het de hele dag bewolkt en hadden we nog geen zon gezien. Voor wandelen prima, maar voor een fotoreportage iets minder. We liepen verder over het strand met de slippertjes in de hand. In de verte klaarde het een beetje op. Na nog een halfuurtje lopen kwamen we aan in Seminyak. Hier zaten heel veel strandtentjes (ook warung) naast elkaar met zitzakken, lampjes en lekkere loungemuziek. We wisten dat een biertje hier niet goedkoop zou zijn, maar we gingen toch maar ergens zitten. Hier hebben we ook mooi de zonsondergang kunnen kijken.
In de halfschemer liepen we terug naar Kuta, waar we bij een Foodcourt gingen zitten om goedkoop te eten, dachten we. Het was ook redelijk goedkoop, maar voor het kleine portie was het veel te veel geld. Bij het restaurant met NL-specialiteiten hadden we goedkoper, lekkerder en meer gegeten. Na deze teleurstelling in de supermarkt nog wat drinken gehaald en heerlijk op ons terrasje een boekje gelezen.