29 juli
Ons vliegtuig naar Kuala Lumpur (KL) zou die avond om 18.45 uur vertrekken. Omdat we echt niets meer te doen hadden in Sandakan, besloten we om lekker rustig aan te doen en de middag op het vliegveld door te brengen, in de hoop dat daar nog wat restaurantjes, winkeltjes en een lekker plekje om te wachten zou zijn. Om 12 uur zaten we in de bus richting vliegveld. Het was niet zo heel ver en een halfuurtje later werden we netjes voor de deur afgezet. Op het vliegveld was dus echt niks te beleven :-( we konden pas om 16.45 uur inchecken, dus we moesten nog 4 uur volmaken. Spelletjes gedaan op de tablet, beetje rondgekeken in de 5 winkeltjes (die allemaal dezelfde rotzooi verkopen) en wat voor ons uit zitten staren. We dachten dat er na het inchecken en de securitycheck wel wat meer te beleven viel, maar meer dan wat stoeltjes, 2 winkeltjes en een minirestaurantje was het niet. Zucht…
Toen we eindelijk om 18.45 uur de lucht ingingen met een stuk meer beenruimte dan bij AirArsia, werden we een halfuurtje later ook nog eens aangenaam verrast met wat eten en drinken! De vlucht verliep, ondanks wat tubulentie, prima. Melin was aan de praat geraakt met de vrouw links van haar. Ze kwam uit een dorp vlak bij KL. Via haar hoorden we dat we het beste met de trein van het vliegveld naar het centrum konden gaan en van daar een taxi nemen naar Chinatown. Met de trein was het nog een halfuurtje rijden, daarna met de taxi op zoek naar het hostel. Letterlijk op zoek, want we hadden weer eens een chauffeur die het niet kon vinden. Na een telefoontje stonden we binnen een paar minuten in de kleine receptie van ons hostel ‘Palmmers’ Guesthouse’. Hele aardige man die ons welkom heette. Hij vertelde ons dat de kamer die we hadden gereserveerd niet beschikbaar was, omdat de man die erin zat er niet uit wilde en steeds een nachtje bij boekte. We kregen zonder bijbetalen een familiekamer, beter! Hij liet ons zien waar de douches en toiletten waren en gingen daarna een verdieping hoger. Het was een leuk ingedeeld hostel in een oud ‘shophouse’ met de originele houten vloeren. Prima kamer ook, erg basic, met louvre-deurtjes voor het raam, maar… geen glas. We zijn daarna even naar de supermarkt gelopen voor een biertje die we ergens op een bankje hebben opgedronken.Moe van de suffe, lange dag zijn we toen maar gaan slapen.
30 juli
Vanochtend kwamen we erachter (vooral WJ die zonder oordopjes slaapt) dat het ontbreken van glas in ons kamerraam niet echt fijn was. De herrie van de schuinaangrenzende drukke straat was goed te horen, net zoals de rochelende vuilnismannen trouwens. Na ons ontbijtje van toast met Nutella maakten we een lijstje van wat we allemaal konden en wilden zien in KL. We hadden in principe 2 dagen gepland voor KL, maar we konden natuurlijk altijd nog een nachtje bijboeken. Nadat we de planning hadden gemaakt voor de 2 dagen, gingen we met de kaart in de hand op weg. Een aantal bezienswaardigheden waren op loopafstand. Zo lag de Central market aan de straat achter ons hostel. Een overdekte markt met 2 verdiepingen en buiten nog een hele straat met allemaal tentjes. Leuke plek voor souvenirtjes. Daarna zijn we verder gelopen naar het Merdekaplein. Een plein met huizen in Engelse stijl, van vroegah. Maar die huisjes deden Melin meteen aan ‘die Heimat’ denken (Blomberg). Foto-tje en weer verder, het plein was niet zo bijzonder. Na een stukje lopen kwamen we bij de National Mosque. Een moderne, supergrote moskee met plaats voor 15.000 gelovigen, 6 voetbalvelden groot. Je kon naar binnen, maar dan moest je een jurk aan en een hoofddoekje om. Hebben we maar niet gedaan.
Het was echt heel warm, het liep in straaltjes naar beneden, zelfs bij Melin! Kun je nagaan wat voor een fontijn het bij WJ was, daar spoten de straaltjes zweet bijna omhoog ;-) We hebben bij het oude railway Station maar even de schaduw en verkoeling opgezocht. We gingen zo snel door ons dagpogramma, dat we even een nieuw plan moesten maken. De Petronas Twin Towers, de attractie van KL, wilden we morgen pas bezoeken, want op maandag was het dicht voor bezoekers. Je kon dan vanaf de loopbrug tussen de torens kijken naar het uitzicht, maar we hadden bij voorbaat all bedacht dat we dat waarschijnlijk niet gingen doen. En ’s avonds zien de torens (en de stad BTW) er een stuk mooier uit. We hebben de trein naar de Berjaya Times Square Shoppingmall genomen. Niet om te shoppen, maar omdat dit 7-verdiepingen tellende winkelcentrum een pretpark met een achtbaan binnenin heeft! Ongelofelijk. We hebben een tijdje rondgelopen in het centrum. WJ moest nieuwe slippers, want zijn in Hanoi gekochte slippers waren op en de andere stonken. Melin had er genoeg van en ging op een bankje zitten. WJ kwam een kwartier later terug met slippers.
We wilden wat gaan drinken, maar Melin had niet meer zo’n zin om te lopen. Maar ja, als je wat wilt drinken… We hebben toen toch nog een behoorlijk stuk gelopen naar Bukit Bintang, het uitgaansdistrict, waar we op een terrasje ploften bij een Deutsche Biergarten. We wilden eigenlijk wat fris of ijskoffie (ja, echt!) maar dit was het enige in de buurt. Met Hoegaarden op de tap en in de aanbieding. Tja, dan ga je geen cola zitten drinken ;-) Melin moet eerlijk bekennen dat haar humeur beneden peil was. Ze was moe en gefrustreerd van het niet-shoppen en had echt geen zin meer om iets te ondernemen. Zelfs een 2e biertje maakte het er niet beter op. Na een lange wandeling terug is ze in bed gedoken en heeft ze 3 uur geslapen. WJ heeft beneden op de tablet verhaaltjes op de site gezet. Toen Melin wakker werd, zijn we wat gaan eten in het foodcourt van de Central Market. Ook nog even op internet gekeken wat we na KL zouden gaan doen.
31 juli
In het vliegtuig had de vrouw naast Melin gezegd dat we absoluut naar de Batu Caves moesten gaan. Gisteren kwamen we erachter dat dat makkelijk via de trein te doen was, dus daar gingen we vandaag naartoe. Rond 11 uur kwamen we er met de trein aan en uiteraard waren we niet de enigen. Eerst maar even rustig zitten met een verse kokosnoot ;-) Daarna de lange klim omhoog, 272 treden, naar de ingang van de grotten. Onderweg kwamen we al wat apen tegen. boven aangekomen viel het uitzicht over de stad door de smog/mist wat tegen. De grotten zelf waren heel groot en hoog, met veel apen, duiven en zwaluwen. Mooi om te zien, als je vanaf de bodem van de grot naar boven keek. In deze grot maken de zwaluwen hun ‘speekselnestjes’ (je weet wel, uit die Praxis reclame). Deze nestjes zijn hier, maar vooral in China, een delicatesse en worden in eten en drinken verwerkt, de zgn. bird’s nest drinks en soep.
Iets verder naar beneden was de ingang naar The Dark Cave. Dit is een bij onderzoekers populaire grot vanwege de unieke flore en fauna. De dodelijkste en meest zeldzame spin van Azie zou er rondlopen… helaas moest je entree betalen, 10 euro p.p. voor een spinnenzoektocht van 45 minuten…. niet gedaan dus. Weer terug beneden hadden we best trek gekregen. Ergens vlakbij in een Indiaas eettentje Roti Prata gegeten. Daarna hebben we de trein terug genomen om met de monorail naar de Petronas-Towers te gaan. Daaronder zit ook een grote shoppingmall. We hebben daar een tijdje afgekoeld en zijn daarna in het park gaan zitten met uitzcht op de torens. Het was nog steeds mistig en de torens staken een beetje flets af tegen de grauwe lucht. Hm, vanavond maar terugkomen voor een mooier uitzicht en foto’s.
WJ had al een paar dagen zin in pizza, dus gingen we lopend naar Bukit Bintang waar hij gisteren een italiaans restaurant had gezien. WJ heeft er een heerlijke pizza caprese gegeten en Melin linguini met gerookte eend en witte truffel-olie. WJ een biertje en Melin een koele pino Grigio. En we kregen warm brood met olie en balsamico om te dippen…. Hmmm, wel een beetje gemist hoor, wat luxer uit eten gaan ;-) Als afsluiter kregen we nog een huisgemaakte limoncello, bijna net zo lekker als die van fam. Heutink! En dat voor nog geen 35 euro (wat voor ons wel ruim 2 keer dagbudget aan eten is hier). Inmiddels was het al een beetje donker geworden en liepen we terug naar de Towers. Die waren mooi verlicht en in de vijver in het park voor de torens was nog een lichtshow. Daar hebben we even naar zitten kijken. Om 21 uur doken we de mall in om daar de metro terug naar het hostel te nemen. Om 23 uur hadden we een skype-afspraak met de Wiegers Family. En ondanks weinig tijd ook nog even met huize Heg gekletst. Daarna gingen de oordopjes in, ook bij WJ, en gingen we slapen.
1 augustus
Na een heerlijke nachtrust hebben we onze spullen weer gepakt om verder te reizen. Het was maar 2 uurtjes met de bus naar Malakka, dus we besloten pas eind van de middag die kant op te gaan. Melin wilde nog even rustig rondneuzen in de central market en we wilden nog even door Chinatown lopen en een tempel bezoeken. De market in Chinatown was nog niet helemaal opgebouwd en binnen een halfuur waren we er al doorheen gesjouwd. We gingen bij een hotel een bakkie doen.. Ze hadden daar wifi, dus ook ff die tempel opgezocht, want die konden we niet vinden. Na de koffie hadden we de tempel snel gevonden. Je kon er niet in, dus na een ppaar foto’s zijn we doorgelopen.
We zaten nog te twijfelen om een metro te pakken naar Little India, maar het was nog warmer dan de dagen ervoor en we hadden eigenlijk niet zoveel zin om nog veel te doen. Dus nog even rondgewandeld in Central Market en daar een soto ayam gegeten. Het was tegen half twee en we hadden allebei zoiets: we zijn hier wel klaar in KL, laten we maar vast richting Malakka (Melaka) gaan. Dus hebben we de tassen opgehaald en de trein naar het busstation genomen, dat lag buiten de stad. Het busstation was behoorlijk groot, maar met wat hulp van een mevrouw daar hadden we de tickets snel gekocht. Deze zou over 5 minuten vertrekken vanaf gate 2 (yep, ze hebben daar busgates, zoals we kennen van een vliegveld), dus haasten! Deze bu was nog luxer dan die van KK naar Sandakan. Heul veul beenruimte, alle bedekt met tapijt en de stoel kon horizontaal, heerlijk!
Binnen 2 uur stonden we op Melaka Sentral. Daar sprak een aardige meneer ons aan of we onderdak nodig hadden. Sorry, we hebben al geboekt bij een ander. Hij vertelde ons precies hoe we daar konden komen en zei: Als het niks blijkt te zijn, kom dan maar naar mijn guesthouse ;-) Met een bus vanaf gate 8 reden we naar het oude centrum, ons hostel lag wederom in Chinatown. Tegenover WJ zat een oude man en die was vanaf binnenkomen bus al continu met WJ aan het kletsen: over Nederlanders, fransen, engelse taal en de geschiedenis van Melaka. Hij vertelde ons ook waar we eruit moesten en hoe we moesten lopen. Even dachten we dat de man zich had vergist, maar al snel daarna zagen we het hostel. Wederom een aardige gast (met droge humor) heette ons welkom en liet ons zien waar we sliepen. Een grote ruimte met 10 bedden, 5 langs elke zijmuur, waarvan we er 2 mochten kiezen. Tas gedropt en…. eerst weer even ergens op een terrasje acclimatiseren ;-)
Na een ijskoude Corona wilden we bij de plaatselijke VVV een plattegrond van de stad halen, maar die was ‘al’ dicht (18.30 uur). Mhh, dan maar op zoek naar wat eten. Na het eten, waarop we voor aziatische begrippen lang hadden moeten wachten, even langs de supermarkt voor brood en drinken. Terug in het hostel snel mail gecheckt of Kim kon skypen. dat ging niet lukken, dus is Melin maar een inhaalslag met de verhaaltjes schrijven gaan doen. Rond 22.30 uur ff gedoucht en lekker slapen met nog 8 anderen op de kamer…