Vandaag hebben we niet veel bijzonders gedaan. Weer en beetje door de straatjes gesjouwd en rond het Hoam Kiem meer gelopen. Het verkeer begint enigszins te wennen. Daarna terug naar het hotel, douchen en de deur uit voor een Pho, hmmmm. We werden rond half zeven door een busje opgepikt voor de nachttrein richting Sa pa. Onderweg pikten we nog meer mensen op. allemaal jongen mensen en meteen aan de praat over wie wat waar en hoe. Het bleek dat wij allemaal bij een ander bureau hadden geboekt en dus waarschijnlijk niet bij elkaar in de trein en in Sa Pa zouden zijn.
Wel hoorden we dat wij qua prijs goed zaten, sommige hadden 3 keer (!) zoveel betaald. Bij ons in de cabine kwam een Chineze vrouw uit Australie zitten. We raakten aan de praat en ook zij wilde meteen haar adresgegevens geven. Typisch Australisch? Ze woonde in Sydney, dus dit was zeker wel interessant. Helaas zat ze verkeerd en kwamen er 2 jonge meiden vooor in de plaats. Ook erg aardig, maar we hebben dat adres nooit meer gekregen….
De cabines waren erg ruim en de matrassen zacht. Alleen de trein wiebelde de hele nacht extreem vanwege het slechte spoor. Desondanks best lekker geslapen! De trein kwam vroeger aan dan verwacht, dus om 5.30 uur werd er op de deur gebosnt dat eruit moesten. Als Melinda ergens een hekel aan heeft dan is het haasten ’s ochtends. Onze chauffeur gevonden en 2 franse meiden aurelie en Sophie en een jongen uit Puerto Rico, Juan, die bij ons in de bus naar de trein zaten bleken nu toch ook in hetzelfde groepje te zitten, leuk! Rond 6.30 uur kwamen we in het Global Hotel aan en konden we meteen aan het ontbijt. Helas waren de kamers nog niet vrij, maar we konden ons wel vast douchen en de bagage droppen. De stroom was uitgevallen, dus overal stonden kaarsjes.
Om 9.30 uur werden we opgehaald door onze gids Zi. Zi was 20 jaar en van de etnische minderheid uit Lao Chai en die kleden zich erg kleurrijk. Engels had ze geleerd van toeristen… Sa Pa bleek dan ook behoorlijk toeristisch te zijn. In het begin werden we langs kraampjes en een markt geleid (met hondenvlees en loslopende puppies) en er liepen vrouwen mee uit de stam van Zi die ons van alles probeerden te verkopen. Niet leuk en het bedierf de tocht door de rijstvelden. we zouden vandaag rond de 6km lopen en morgen 12km. Gelukkig hielden de winkeltjes op en de vrouwen hun mond. Het weer was iets minder: regen en motregen. We liepen letterlijk met ons hoofd in de wolken. Maar ja, we hadden in elk geval een leuke groep met o.a. een drugsverslaafde medicijnstudent uit Puerto Rico die in Hawai woont. bij terugkomst met de groep lunchen en daarna vrije tijd. Lekker douchen en even chillen… we zijn in slaap gevallen en werden pas net voor het diner weer wakker. Voor het diner konden we nog even een rondje lopen en werden we door onze franse vriendinnen en Juan vanuit een restaurantje naar binnen gewenkt. Daar zaten ze met een hele groep die ze al eerder hadden ontmoet in Halong Bay. Die kwamen uit Argentinie, Portugal, Spanje, etc. Ff een biertje gedaan en daarna dineren in het hotel. Lekker gegeten en nagetafeld. WJ zijn frans nog een beetje opgehaald en om 22 uur naar bed.
Melin zou nog met Miranda skypen, maar de internetverbinding was bagger, ging dus niet door.
De volgende ochtend om 8.30 uur ontbijten, wandelschoenen aan en om 9.30 uur vertrek van de tocht door de omgeving van Sa Pa. Vandaag waren we met 7. Het begon regenachtig, maar klaarde op. Uiteindelijk was het poncho aan, poncho uit, etc. De vrouwen uit Lao Chai liepen weer met ons mee. Dit keer konden we af en toe hun helpende hand gebruiken: door de regen was het erg modderig en glad geworden op de soms steile klimmetjes of afdalingen. Die berggeiten (vrouwen) schenen daar op hun slippers totaal geen last van te hebben… We gingen dwars door de terrassen, langs dorpjes en buffels. De sfeer in de groep was prima. De franse dames waren aan paar keer onderuit gegaan onder een luid ‘Mon dieu!’ en zaten onder de modder. Wij hadden slechts een paar modderige handjes.
de lunch was in Lao Chai, de woonplaats van Zi. Lekker eten, alleen weer die irritante vrouwen en kinderen die aan je liepen te trekken om maar iets te verkopen. You buy for me, of you pay for me was de meest gehoorde kreet. WJ had ’s ochtends een armbandje gekocht van het 7-jarige meisje dat gisteren en vandaag met ons was meegelopen, maar schijnbaar moet je van iedereen apart iets kopen. Juan heeft dat volgens mij ook wel gedaan, aan de tassen vol dekens, sjaals en mutsen te zien. Daarna nog een behoorlijke sjouw omhoog waar we door een 4×4 werden opgepikt. Melin bij Wj op schoot, anders kon Zi er niet bij. Wel blij dat we een 4×4 hadden en niet zoals iedereen een Transit… gaten waren soms erg groot en diep.
Rond 15 uur weer terug in het hotel. We hadden al uitgecheckt maar konden in een andere kamer met z’n allen douchen. Voordat de bus vertrok, konden we nog een sandwich eten in het hotel en mailadressen uitwisselen. Als we op onze reis nog in Hawai kwamen konden we gratis bij Juan overnachten, dus adres gekregen. Hmmm, ff kijken of we nog iets kunnen omboeken ;-) Wij waren de enige die met de bus teruggingen, de rest met de trein.
Een sleeperbus ziet er heel apart uit. Schoenen voorin uittrekken en je slaapstoel opzoeken. Denk hierbij aan een autostoel in het standje maximaal naar achteren en afgestemd op de gemiddelde lengte in vietnam (voor WJ zo’n 30 cm te kort). Filmpje aan en rijden maar. De rit zou ongeveer 10 uur duren. muiekje op en slapen maar. Melinda werd rond 22.30 uur misselijk wakker en dacht: dat gaat niet goed. Snel reispilletje genomen en hopen op een snelle stop. een kwartier later stonden we stil. Snel uit de bus voor ‘ frisse’ lucht. Was harstikke warm, dus niet echt fris te noemen. Water gedronken en wart brood gegeten en maar hopen dat de pil z’n werk doet.Wat later ging het al een stuk beter, gelukkig. Om 6 uur werden we gewekt met de mededeling dat we op Hanoi busstation waren angekomen.