27 juni
Deze middag gingen we naar de Prambanan-tempel. Een groot, Hindoeistisch tempelcomplex dat uit meerdere tempels betaat. Rond 2-en werden we opgehaald. Na het ontbijt gingen we eerst lopend naar het treinstation om kaartjes te boeken naar Surabaya. Aan een meneer in uniform vroegen we waar we moesten zijn. We kregen een aanvraagformulier en een volgnummer mee. Volgnummer 359. Melin ging het formulier invullen en WJ ging de info-schermen bekijken. Op de borden stond nummer 114 en op onze trein waren nog maar 10 plekken vrij. De rest van de week zat hij vol. Geen trein dus. De drukte komt door de scholen die nu vakantie hebben. Helaas pindakaas.
Dan maar op zoek naar een bus. Bij de eerste travel-agency hadden ze geen vervoer naar Surabaya, maar de man vertelde dat er elke 2 uur een EKA bus (airco) naar Surabaya gaat. Kost ongeveer 50.000RP, dat is ongeveer 4 euro, per persoon en zou ongeveer 5 tot 6 uur reizen zijn. Prima, dat gingen we doen! Nog ff gerelaxt op de kamer, een soto ayam mie gegeten en om 13.45 stond onze taxi klaar. Na nog een paar anderen te hebben opgepikt en nog een uurtje rijden, kwamen we rond 15 uur bij de Prambanan aan.
Net zoals bij de Borobudur zie je bij aankomst nog helemaal niks en moet je eerst een stuk lopen voor dat de tempels uit het niets opdoemen. Wauw, dat is een mooi gezicht! Volgens ons indrukwekkender dan de Borobudur, maar daar zijn de meningen duidelijk over verdeeld. 6 (na een aardbeving overgebleven) tempels bij elkaar. Meteen de grootste van de 264 die er origineel hebben gestaan. Een deel van de ingestorte torens ligt er te liggen, een paar andere liggen op loopafstand van de hoofdattractie. Een apart gezicht: 6 intacte tempels en daaromheen allemaal brokstukken. We kregen de indruk dat ze niet heel veel moeite deden op het weer in oude glorie te herstellen. De grootste tempel, gewijd aan Shiva, kun je helaas niet beklimmen. De anderen wel. Binnenin de tempels is een ruimte met een standbeeld van de god waaraan die tempel is gewijd. Na een uurtje en 100 foto’ verder, hebben we een rondje op het terrein gemaakt om de andere tempels te bekijken. Die zijn minder groot en een deel staat in de steigers, maar toch de moeite van het bekijken waard. Vooral nu de zon aan het zakken is en de lucht mooi paars-roze-oranje kleurt. Eerst dachten we dat de wolken onze zonsondergang zou verpesten. Maar toen we rond 16.45 uur weer erug bij de hoofdtempel waren, was het helder genoeg. een halfuur later hadden we een supermooi uitzicht op de ondergaande zon. Om 18 uur moesten we weer terug zijn bij het busje en volgde een lange en onrustige rit terug. Het wa s druk met verkeer en onze chauffeur had haast en reed als een gek. We waren blij dat we eruit mochten.
Ondertussen hadden we best trek gekregen en besloten meteen door te lopen naar onze favoriete nasi-warung. Daarna nog een Capuccino Float en terug naar ons ‘huisje’. Op tijd slapen want morgen (redelijk) op tijd naar het busstation voor de rit naar Surabaya.