25 juni
Vannacht ging om 4 uur de wekker! Echt vroeg. Om iets voor 5 stonden we klaar voor de pick-up voor de trip met minibus naar de Borobudur tempel. We zaten met z’n 9-en in het busje en iets over 5 scheurden we richting tempel. Beetje gekletst met een stel uit Zwitserland, maar het was iets te vroeg voor uitgebreide verhalen. De rit zou 1,5 uur duren, maar na 45 minuten stonden we om 5.55 uur voor de nog gesloten ingang. Om 6 uur gingen de deuren open en wij waren letterlijk de eersten die die dag het tempelgebied opliepen. We moesten door een aparte toersiteningang naar binnen. Later bleek dat het enige verschil met de gewone ingang de toegangsprijs was: locals betalen 1 dollar, wij 15 :(
We hadden ons nog niet zo goed ingelezen over de geschiedenis van de tempel, dus gingen we even op een bankje naast een lange weg richting de tempel zitten, om het verhaal van de Borobudur-tempel te lezen op de telefoon van WJ. Het is een boedhistisch heiligdom en staat op de Unesco World Heritage lijst. De tempel heeft 9 etages die langs beiden kanten van de muren een verhaal vertellen, ingebeiteld in de muren. Je moet de tempel dan ook aan de oostkant naar binnen gaan en dan met de klok meelopen, zodat je het verhaal kunt volgen. De meeste tekeningen waren goed en duidelijk, maar om het echt te volgen moet je je volgens ons wel iets meer verdiepen in het Boedhisme. Kort samengevat: het verhaal vetrelt de verschillende fasen van een mensenleven: van de sterfelijke mens met de aardse lusten, naar de fase vrij van lusten, maar nog in een menselijk lichaam, tot de fase van Nirwana Arupa, waar de Buddha verbijft. Of zoiets.
Het was er toen nog lekker rustig en we hebben mooie filmpjes en foto’s kunnen maken. We hadden tot 8 uur de tijd voor we ons weer moesten melden op de afgesproken plek. Rond 7.15 uur waren we al helemaal bovenop de tempel, waar we een redelijk mooi uitzicht hadden. Een zonnetje en sluierbewolking tussen de palm- en bananenbomen. Maar daar bovenin hadden we het snel bekeken, want WIJ waren daar weer eens de attractie ipv de tempel. Was een schoolreisje ofzo… Na een paar keer vriendelijk: ‘no pictures please’, zijn we beneden op een bankje ons ontbijtje gaan opeten, kijkend naar alle blanken die zich wel lieten fotograferen. Om 8 uur stonden we bij het restaurantje waar je je ontbijt kon krijgen als je dat had geboekt. Wij dus niet, maar anderen wel, ff wachten dus.Iets later kwwam de chauffeur ons halen voor de terugreis. Na 10 minuten stopten we voor een extra bezichtiging van een kleinere tempel in de buurt. Wat een verrassing! Of was het gewoon een ‘verkoopstop’? Aan de tentjes te zien wel. Ach, weer een paar mooie foto’s erbij. Na 20 minuten reden we verder richting het centrum om ons te droppen. De rest ging door naar de Pranbanan-tempel (sukkels!). Wij hadden besloten om de 2 tempels niet op 1 dag te doen, omdat dat iets teveel gehaast zou zijn. We konden in ons hostel nog aan de ontbijttafel aanschuiven en daarna nog even lekker het bed in geschoven.
Rond 2-en waren we weer een beetje bij onze positieven en bekeken we wat we deze middag gingen doen. Het werd Fort Vredeburg. Maar daar was niet veel te zien. Voor alle interessante punten stonden alleen maar kraampjes met spulletjes, kleding, tassen, kaarten, van alles en nog wat.Dit kan niet de bedoeling zijn van een historische bezienswaardigheid, maar het was volgens ons nu meer een soort cultureel centrum voor de locals, met muziek enzo (a la Gigant). Een voordeel: WJ heeft er een shirtje gevonden. Weer een item van de lijst af ;-) We zijn via de Bank of Indonesia en het kantor Pos terug naar de Jalan Malioboro gelopen. Daar kwamen we een leuk broekje voor Melin tegen, maar omdat de baas lag te slapen en we dus geen korting kregen vanwege een gat in de broekzak, hebben we hem niet gekocht, lekker puh! Wel jammer… Eenmaal terug in het hostel vielen de oogjes bij WJ weer dicht en heeft Melin een beetje ge-internet. toen was het weer bier- en etenstijd. Na een heerlijke en goedkope nasi goreng bij het ene en een wat mindere sate ayam bij het andere tentje, hebben we nog een biertje gehaald voor op ons eigen balkon. Melin is gaan douchen en WJ verhaaltjes typen. Daarna hebben we de rollen omgedraaid. Melin zat nog zo vol, dat ze geen zin meer had in haar biertje en zelfs WJ had moeite met z’n gerstennat. Dan maar gaan slapen. Ja alweer slapen ja, heerlijk!
26 juni
We gingen vandaag naar het Sultan’s palace en het waterkasteel. Daar willen we het graag bij houden. O ja, ze hadden geen milkshake bij de McDonalds en we hebben onze route op Java uitgestippeld. DAT was het. Om toch een beetje paginavulling te hebben: Op Java is ca. 80% moslim. we worden dan ook op gezette tijden oopgeschrikt door gejammer uit verschillende speakers. Ook lopen hier de meetse vrouwen en soms ook jonge meisjes met hoofddoekjes. De Nederlandse invloed is ook in de taal terug te vinden: gratis, station, gordijn, sprei, asbak, polisi, taxi, informasi, pos kantor, rekening, knalpot, nota, handduk, kraag, kapstok, notaris, impotensi, bir en nog veel meer. Zelfs Heineken heeft hier zijn aandeel: het lokale merk Bintang (=ster) is qua etiket bijna identiek aan Heineken.