1 maart
Douchen, ontbijten en off we go! Vandaag gingen we rustig verder naar het noorden richting Haast. Maar eerst naar Arrowtown, dat scheen een biijzonder moooi stadje te zijn. Is ontstaan tijdens de goudkoorts 150 jaar geleden en heeft nog steeds de uitstraling en charme van die tijd. Charme had het zeker, maar het was ook erg toeristisch. Bij een cafeetje zagen we dat ze ‘awardwinning’ cheeserolls hadden en dat wekte onze nieuwsgierigheid. Die gingen we proberen. 10 minuten later waren we een illusie armer: 4,5 dollar voor en opgerolde opgerolde boterham met kaas en ui. De auto weer in voor de prachtige route naar Wanaka. Wel een beetje slingerend met al die haarspeldbochten, maar dat waren we ondertussen wel gewend.
In het dorpje aangekomen hebben we geparkeerd aan de oever van Lake Wanaka en even lekker ontspannen. In de stoeltjes van de zon genieten en een boterhammetje eten. In het dorp zat ook het beroemde PuzzlingWorld, een klein pretparkje met een groot doolhof en veel illusies en puzzels. Niet zo duur en we hadden wel zin in iets aparts. Het doel van het doolhof was de 4 gekleurde torens 1 voor 1 te bereiken en daarna terug naar start. Er stond 30 minuten tot 1,5 uur voor, wij hadden 50 minuten nodig. Zenuwslopend, maar verder wel leuk. De ruimte met illusies en gezichtsbedrog was erg bijzonder. 2 uur later stonden we weer buiten en deden we nog even boodschappen.
Tussen hier en Haast zat niks anders dan natuur. De route liep paralel aan Lake Wanaka. Melin had in het DOC boekje 4 campings langs het meer gevonden. We besloten al snel om deze bushcampings te checken en vanavond hier ergens te slapen. De eerste kwam iets te snel, de 2e volgde na 10 kilometer. Mooi plekje en niet druk. Lekker bij het meer op een boomstronk gezeten op het kiezelstrand, biertje erbij en genieten van het uitzicht en de rust. Na het eten hebben we nog wat info over NZ gelezen onder het genot van een bakkie koffie. Het was niet koud en dus een prima avond om buiten te zitten, alleen die zandvliegen… pfff!
2 maart
Omdat het vannacht best wel warm was, hadden we een extra raampje opengezet. Gevolg: de hele bus vol met zandvliegen! Snel eruit dus. Eigenlijk wilden we een duik nemen in het meer, maar het water was echt heel koud en er stond een stevige bries. Dus alleen even onder de oksels en in het gezicht en fris waren we weer ;-) Vandaag reden we via de Haast Pass naar Franz Josef Glacier. We maakten onderweg een stop om de Blue Pools te bekijken. Het was een wandeling van zo’n 30 minuten retour. Het water was zo helder dat je de bodem kon zien en de bruine forellen zag zwemmen.
Een klein stukje verder was een lookout over de Haast Pass, ook een 30 minuten retour loopje. Eigenlijk wisten we niet of we wel konden stoppen, want er kwam voor de 3e keer rook onder de motorkap vandaan! Als we weer bereik hebben sturen we meteen een klachtenmail naar Backpacker Sleepervans. Het ging goed, dus we begonnen aan de klim. Die was echt heel erg steil en begon al snel in onze kuitjes te bijten. WJ liep vooruit en was om een bocht verdwenen. Net toen Melin dacht: verder dan die bocht ga ik echt niet, bleek dat het de laatste was voor de top. Het uitzicht was mooi, de moeite waard dus. Daarna was het al glijdend over de losse stenen naar beneden.
We zijn toen in 1 x doorgereden naar Fox Glacier. Helaas was het weer echt slecht geworden, regen en zware bewolking. De omstandigheden bij de gletsjer waren volgens de infoborden goed. Een uur lopen en dan had je vanaf 200 meter zicht op de gletsjer. Maar het regende behoorlijk en zonder regenpak (dus inclusief broek) zou je binnen een paar minuten doorweekt zijn. Dus helaas voor ons. We besloten door te rijden naar Franz Josef Glacier, zo’n 30km verderop. We dachten dat de omstandigheden daar wel hetzelfde zouden zijn en dat klopte. Het was hier zelfs 1,5 uur lopen om vanaf 3000-500 meter de gletsjer te kunnen zien. Hier in de buurt zat een DOC camping waar we wilden overnachten, maar eerst zochten we een overdekt terras op voor koffie en choco en met wifi, zodat we even konden internetten. We hebben toen ook de mail verstuurd naar het camperverhuurbedrijf. Na de koffie hebben we boodschappen gedaan bij de enige en dus dure supermarkt in town en zijn we naar de camping 13km verderop gereden. Het motregende nog, maar even later klaarde het goed op. We konden buiten koken en eten en daarna nog even gerelaxt. Mooi plekje aan een meer. Nog even typen, koffie en dan vroeg naar bed.
3 maart
Het was die ochtend nog steeds bewolkt maar gelukkig wel droog. Een beetje blauwe lucht in de verte deed vermoeden dat het snel zou opklaren en dat deed het ook. Toen we rond 10 uur aan de wandeling naar de gletsjer begonnen, scheen de zon precies tussen de bergen door waar de gletsjer tussen lag. De wandeling ernaartoe was makkelijk. Door een vallei met allemaal stenen lag een pad dat je tot 300 meter van de gletsjer bracht. We hebben de tijd genomen, want de rest van de omgeving was ook erg mooi. We zijn zo’n 1,5 uur onderweg geweest.
Bij terugkomst hebben we brood en boter gehaald voor de lunch onderweg naar Westport. In Greymouth hebben we boodschappen gehaald voor het avondeten, getankt en gekeken waar de DOC campings zaten. Het liep tegen het eind van de middag toen we in Punakaiki kwamen. Hier staan de Pancake Rocks: rotsen die door weer en wind zijn uitgesleten en op de een of andere duistere manier laagjes hebben gevormd. Men weet niet precies hoe. De leisteen rotsen lijken inderdaad op stapels pannnenkoeken, heel mooi met de ondergaande zon erop. Op de kaart stond ergens richting Westport een blauw tentje, camping dus. Er stond alleen geen naam bij en deze stond ook niet in ons DOC boekje. Op de plek waar het blauwe tentje ongeveer stond, zagen we een niet-DOC bord met een tentje en een bestek symbool staan. Enigszinsvertwijfeld reden we het pad in. Al snel zagen we een andere (spaceship) camper staan en nog wat auto’s. Er zat een kleine pizzeria, tevens de receptie. Het was net zo duur als een DOC camping, dus helemaal goed. WJ ging naar binnen en regelde bij de Duitse eigenaar in de pizzeria met duitse housemuziek en discolampen een plekkie voor die nacht.
Op een groot grasveld mochten we een plekje uitzoeken en we parkeerden de auto zo dat we uit de wind zaten. We hadden wraps a la simple op het menu staan. Dus bonen uit blik, groente erin, een paar knakworstjes in stukjes gesneden en een pot quacamole, heerlijk! We zaten net toen een auto met een paar duitse meiden pal naast ons kwam staan. Grr, zo’n groot terrein en dan op 2 meter afstand gaan staan, fijn hoor. Gelukkig gingen ze naar de pizzeria en hebben we ze niet meer gezien. Wij hebben nog een kop koffie gedronken en zijn daarna gaan slapen.