19 oktober
Het gratis ontbijt in het hostel was beschikbaar tussen 7 en 9.30 uur. We hadden geen wekker gezet en hebben dus het ontbijt gemist, we werden pas om 11 uur wakker, haha! Wat wil je ook, voor- en achteruit vliegen is killing voor je energielevel. Ook sliep er een jongen onder Melin in het stapelbed die echt gigantisch aan het snurken was en een meisje in het bed onder WJ die midden in de nacht met een dronken harses alleen maar wartaal uitsloeg.
Nadat we omgekleed en wel beneden een bakkie pleur hadden gedronken, gingen we op zoek naar de dichtsbijzijnde bakkerij. Daar 2 broodjes gekocht en chocomel in de supermarkt. Dat hebben we verderop op een trappetje opgegeten. Hoewel de zon scheen, was het bitterkoud zo met de korte broek aan. Dat was gisteravond ook al zo, maar ja, eigenwijs he. We dachten nog wel dat het in Australie vet heet zou worden, viel dat even tegen ;-) We gingen op zoek naar de carmarket voor backpackers, maar kwamen in plaats daarvan bij een dealer terecht met een hele verwarrende naam: Kingscross Backpacker Car Market. Dat is dus niet de goeie! Hij had wat auto’s staan en we hebben wat gekletst. We hebben zijn verhaal wat laten bezinken en zijn daarna doorgelopen naar: het Sydney Operahouse! Sydney Harbour Bridge! Zo gaaf! Eindelijk echt in Australie, Melin, en OK, WJ ook een beetje, kreeg er gewoon kipppenvel van. Er lag een megacruiseschip in de haven, de zon scheen, er waren heel veel mensen en en en…. ales was helemaal goed, ondanks de kaakholteonsteking van Melin. We hebben even gekeken hoe het reusuachtige schip de haven uit werd geloodsd en nog een tijdje in het gras in het park bij het water gelegen.
We zijn daarna langs het water richting Wooloomooloo Bay gelopen… zo heet het echt hoor! Vervolgens teruggelopen naar ons hostel en daar nog even op internet gekeken naar auto’s en even gerelaxt. Meteen even gecheckt of er nog goedkope en leuke restaurants in de buurt zitten, anders werd het toch maar zelf koken. Heel veel restaurants en bars hebben elke dag wel een special: goedkope steaks met een gratis drankje, 2 voor de prijs van 1, etc. Maar toen we op weg gingen naar een Thais (jaja) restaurantje, zijn we die straal voorbijgelopen. Gelukkig zit er hier een Thai op elke straathoek, dus de eerse de beste zijn we daarna binnengegaan. Drank verkopen ze niet, daar hebben ze geen license voor, het is allemaal BYO (bring Your Own). Toch is het in Thailand zelf lekkerder ;-) Hmm, vanaf morgen toch maar zelf gaan koken. We besloten vroeg naar bed te gaan zodat we ’s ochtends meteen naar de Sydney Travellers Car Market (dit is de goede!) konden gaan.
20 oktober
Het ontbijt is hier prima geregeld. Brood, jam, pindakaas, cornflakes, melk, koffie en zelfs muesli! Na het ontbijt liepen we de zon in richting de carmarket, in een parkeergarage vlakbij ons hostel. Ondanks dat was het toch nog lastig te vinden. Toen we naar binnen liepen zagen we maar weinig auto’s staan. In het kantoortje stond een jongen (uit Belgie) ons te woord. Hij vertelde ons wat hij iedereen die week al had verteld: hij had geen auto’s te koop, alle auto’s werden binnen 3 a 4 dagen verkocht. Hmm, da’s balen, maar aan de andere kant ook wel weer positief nieuws, wij moeten onze auto straks ook weer verkopen. Na een half uur met hem gekletst te hebben en ons australische (jaja) nummer te hebben achtergelaten, liepen we naar een Travellers Autobarn. Na het weekend zouden er weer auto’s komen en dan zou hij ons bellen, al waren we nummer 7 op de lijst voor een station… Bij de Autobarn hadden ze een oude Ford Falcon station (zo een hebben we nodig anders past WJ niet in de achterbak) huurbak staan met 400.000km op de teller voor 5000 dollar…. geen optie dus, te duur en teveel km’s. Na het weekend kreeg hij ook weer nieuw spul dus dan moesten we maandag maar terugkomen.
We hebben boodschappen gedaan en in het hostel gelunchd met een broodje tonijn uit blik. Daar hebben we nog even op internet gekeken naar auto’s. Op Gumtree (de Australische Marktplaats) staan er heel veel. Er zat zeker wel iets met potentie tussen. WJ had er 1 gemaild met de vraag of hij nog te koop was en of we hem ergens konden bekijken. Daarna wilden we nog even de deur uit naar Paddy’s Market, maar toen we buiten kwamen besloot Melin dat ze toch maar beter kon gaan liggen. D’r kop deed zeer en ze was moe. Een uur later werden we gewekt door de mobiel van WJ. het was de man van de Ford Falcon die we gemaild hadden. Hij had hem nog te koop en we konden hem morgen bekijken. WJ gaf aan dat hij nog even moest overleggen (Melin had heel die auto nog niet gezien) en dat hij zou laten weten of we komen kijken.
Melin voelde zich wat beter en we gingen naar buiten. Hoewel Paddy’s Market om 17 uur dichtging, zijn we toch maar die kant opgelopen. Het ligt in Chinatown en misschien konden we daar wel goedkoop eten. Het was nog best een eind lopen. Melin merkte dat het nog lang niet beter ging en zo’n wandelingetje kost dan best wat energie. D’r humeur werd er niet beter op en nadat we even opeen bankje hebben uitgepuft liepen we terug naar het hostel. Onderweg rustten we nog een keer en toen kwam bij Melin de frustratie met snot en al eruit dat deze verkoudheid haar al veel te lang duurde. Na een paar opbeurende woorden van WJ zijn we verder gelopen. Bij de supermakrt hebben we soep gekocht en dat opgewarmd. WJ heeft de man van de Falcon gemaild dat we de auto (een Ford Falcon Station uit 2002 met160.000km op de teller voor 3990,- dollar!) graag wilden komen bekijken, dus meteen een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend. Snel afwassen, douchen en slapen.
21 oktober
Rond 10.30 uur zaten we in de trein naar Pennant Hills, een suburb van Sydney. Het was zeker een dik halfuur treinen en helaas grotendeels ondergronds. Wel zijn we over de Harbour Bridge gereden, dat dan weer wel. Het adres was vlakbij het station. Met behulp van de gps op de telefoon van WJ hadden we het vrij snel gevonden. We werden vriendelijk ontvangen (zoals overal hier in Sydney) door Bill, die ons de auto liet zien. De auto zag er netjes uit en alles leek prima in orde. WJ heeft er zelfs een stukje in gereden. We vroegen hem waarom hij zo’n auto in goede staat met weinig km’s voor zo weinig aanbood. Tja, kleine zaak, dus hoe sneller de doorloop hoe beter. Hmm, ok. We vertelden hem dat we morgen nog een afspraak hadden om auto’s te bekijken. We vroegen of er nog meer gegadigden waren en of we morgen konden laten weten of we het wel of niet zouden doen. Er was nog 1 vrouwtje geinteresseerd, maar die woonde te ver weg om snel te komen kijken, dus morgen was geen probleem. Voordat we weer de trein terug pakten, hebben we een bakkie koffie gedronken en ons afgevraagd of we de auto al niet meteen moesten kopen, we hadden al wat namen voor hem bedacht ;-) Het was een goede auto, zo op het eerste gezicht en gevoel. We zouden dan alleen nog wat campingspullen moeten komen. Toch maar even laten bezinken en morgen afwachten.
Toen we met de trein weer terugkwamen in Sydney, hebben we bij Darling Harbour in een parkje een boterham met nutella gegeten. Er was daar een Ford autoshow en een promotie van de VVV van Macau. Hier zijn we even doorheen gelopen en daarna zijn we nog maar een keer richting Paddy’s Market gelopen. Daar hebben we een USB-autoadapter en een splitter gekocht. Ook heeft WJ daar eindelijk een hoed gevonden en Melin toch ook maar ;-) Slippers voor Melin hadden ze er niet.
Het weer valt echt tegen tot nu toe. Op de terugweg was de wind flink op komen zetten en was het echt koud. Deze avond kon je meegaan met een personeelslid van het hostel voor een pizza-avond. Dat wilden we eerst wel doen maar het bleek nog best duur en je moest smart (?) dressed. Dus dat werd toch maar weer zelf koken. Toen we terugkwamen van de supermarkt was het een beetje druk in de keuken. Na een halfuurtje wachten hebben we lekker spaghetti gekookt. Daarna een beetje internetten en koffie met een koekje. Rond 23.30 uur ff douchen en ’t bed in.
22 oktober
We hoefden pas rond 10.30 uur bij de travellers Autobarn te zijn, dus we konden lekker iets langer blijven liggen. Dat werd tot 9.25 uur, dus net op tijd voor het ontbijt, tenminste, Melin wel. WJ was te laat. Gelukkig hadden we zelf brood en nutella, dus geen probleem. Om 11 uur waren we bij de Autobarn en guess what? Geen auto’s meer. Ze hadden er vanochtend al 3 verkocht. Er stond nog een ex-rental met 379.000km op de teller inclusief campinggear voor 5000,- dollar… weer te duur en teveel km’s. WJ stemde ermee in om rond 13 uur terug te komen en mee te rijden naar de voorraadgarage om hem te bekijken, al was het alleen maar als vergelijkingsmateriaal voor onze in gedachten al gekochte Hulk. Toen we weer buiten stonden, bedachten we dat dat eigenlijk een erg slechte deal zou zijn. De Falcon van gisteren was jonger, de helft minder km’s, $1000 goedkoper en we zouden nooit $1000 aan campingspullen kwijt zijn.
Buiten leek het net herfst en de wind suisde om de oren. We besloten bij de McD koffie te gaan drinken en Bill te mailen dat we voor de groene Falcon gingen. WJ kroop achter de tablet en Melin ging nog wat verhaaltjes schrijven. We zijn ook niet meer naar de Autobarn teruggegaan. Ondanks het slechte weer, wilden we nog een videoshot van het Operahouse hebben. Dat moest dus vandaag gebeuren, want het was als het goed is de laatste dag in Sydney voorlopig. Af en toe kwam de zon door en we besloten het erop te wagen. We zijn lopend gegaan, want we zouden dan nog bij een paar outdoorwinkels naar binnen kunnen voro wat campingspul. Toen we daar uiteindelijk kwamen zat alles al dicht (17.00 uur zijn hier de meeste winkels dicht). Dus verder richting Opera House, filmpjes en foto’s gemaakt en niet veel later begon het te regenen. We hadden op internet gelezen dat je vandaag bij een bepaald restaurant voor $10 een steak met friet, sla en saus kon krijgen. Dat was weer een flink stuk lopen, maar rond 21.15 uur zaten we lekker te eten. Toen nog een halfuur sjouwen naar ons hostel. we hadden het toen ook wel gezien voor vandaag.
23 oktober
Vanochtend had Melin een skypesessie met huize Heg. De verbinding was helaas niet zo goed. Bij ons was het 7 uur, in NL was het 22 uur. Na het skypen heeft Melin WJ maar uit bed gehaald en hebben we samen ontbeten. Daarna was het met alle tassen in de trein naar Pennant Hills. Daar hebben we de papierhandel geregeld, nog 6 maanden registratie geregeld, auto gewassen, olie bijgevuld en de achterbak gestofzuigd, die lag vol met hondenharen. Bill nog even snel een foto laten maken van ons bij de auto en op weg. Maar onderweg naar de RTA om de auto op onze naam te zetten, strandden we al. Oh oh, toch de miskoop van de eeuw gedaan? Nee gelukkig, benzine op! Op een kruispunt de auto met wat hulp van omstanders op de stoep geduwd en toen is WJ benzine gaan halen. De pomp zat gelukkig aan de overkant van de weg.
Bij de RTA hadden we minder geluk. We moesten een bewijs hebben dat we op het opgegeven adres (van ons hostel) verbleven en op je legitimatie moest je volledige voornaam staan en niet je initialen… bedankt pap & mam! Advies: bonnetje van het hostel en een rekening openen in Australie met je volledige voornaam op het pasje. We hadden 14 dagen de tijd om de auto op onze naam te laten zetten, dus wat doen we nu? Onze reisbestemming wisten we al, de Blue Mountains, niet zo ver van Sydney. Dus optie 1: RTA maar even laten voor wat het is, campingspullen halen, naar de Blue Mountains rijden en over een paar dagen weer terug naar Sydney voor een nieuw bezoek aan de RTA. Of optie 2: Nu alles regelen en een dag langer in Sydney (met dus extra verblijfkosten), maar het openen van een rekening kost al 1 dag. Of optie 3: Hier in de buurt blijven, campingspullen halen en morgen naar het hostel voor een bewijs en een rekening openen en nog een keer naar de RTA. We geloofden niet dat je perse een pasje nodig had met je volledige voornaam, dus we kozen voor optie 3.
Die middag zijn we ongeveer 32 verschillende camping-, outdoor- en doe-het-zelf-winkels afgestruind voor handige spulletjes. We werden gratis lid van Ray’s Outdoors waardoor we meer dan 50% korting kregen op een aantal normaal dure aankopen (kookstel en gasfles). We twijfelden over een matras bij Ray’s, maar toen we later teruggingen zat de winkel dicht. We hadden voor vanavond al een camping in gedachten: met Oud&Nieuw is alles 3x zo duur in Sydney en bijna alles zit nu al vol, dus we hebben een camping geboekt buiten het centrum van Sydney voor oud&nieuw en die wilden we die avond wel even testen. Daar zijn we dus naartoe gereden. We wilden de eerste paar dagen ook niet te ver weg, zodat we nog terugkonden naar de garage mocht er iets mert de auto zijn. Het zou te laat worden om daar nog zelf te koken, dus onderweg maar even een McDonalds gepakt (hopelijk een van de laatste keren in Australie). Er was nog plek op de camping, dus we hebben de auto geparkeerd en slaapklaar gemaakt en daarna nog even wat boodschappen gedaan. Terug op de camping was het wassen, plassen, tanden poetsen en met blote voeten naar bed.