28 oktober
Vanochtend was het nog steeds fris, ondanks dat de zon scheen. Rond 10.15 uur reden we van de camping af richting de Oberon Dam. De vrouw van het infocenter had gezegd dat daar veel kangoeroes zaten. Die waren schijnbaar aan het schaften. De dam stelde niet veel voor en er was geen kangoeroe te bekennen. Wel weer een mooie omgeving. De wind blies venijnig om de oren, dus snel weer de auto in. Dan maar doorrijden naar Canberra, de hoofdstad van Australie. Op een kleine kaart had de vrouw van het infocenter een route aangestreept met onderweg het plaatsje Tarralga. Daar stond bij dat daar een Melinda’s Cafe zat. Je raad het al, daar moesten we even heen.
Het was ongeveer 1,5 uur rijden via de toeristische route door de uitgestrekte vlakten met heuvels met koeien, schapen en velden vol gele blommetjes. Melin vond toch ook dat ze de auto even moest leren kennen en kroop achter het stuur. De weg was makkelijk en er was weinig ander verkeer. WJ heeft ondertussen weer een rolletje volgeschoten. We kwamen veel kangoeroes tegen…. helaas allemaal dood langs de kant van de weg. We hoorden later dat dit kwam omdat het al lang niet had geregend en de beestjes iets onvoorzichtiger worden in de zoektocht naar water. We zijn doorgereden tot Melinda’s Cafe, waar we koffie en een muffin en carrotcake hebben genuttigd.
WJ kroop weer achter het stuur en rond een uur of 4 reden we het EPIC terrein op in Mitchell, een van de voorstadjes van Canberra. Het is een evenemententerrein naast een paardenrenbaan (met karretjes). Het was er vanwege een caravanshow erg druk en we konden de receptie niet vinden. Een vrouw vertelde ons dat we een stuk door moesten rijden tot op het terrein van de caravanshow, want daar zat de camping office. Nadat we eindelijk zonder kaartje voor de show te kopen het terrein op mochten, bleek de receptie al dicht te zitten. Gelukkig hing er een papiertje dat we een plaats konden uitzoeken en ons de volgende ochtend moesten melden.
Voordat we een plek gingen zoeken reden we eerst nog even langs een supermarkt. Daar hebben we een pot zwarte bonensaus gehaald voor bij de risottorijst (je raad het al, over van gisteren). Op de camping hebben we een plekje met stroom uitgezocht zodat we nog wat spullen konden opladen. Na het eten, de afwas en de koffie kropen we de auto in. We hebben op de tablet nog een film gekeken die we in Laos gedownload hadden. Gezellig hoor.
29 oktober
De remschijven van de auto bleken niet helemaal soepel te werken. Na deze paar dagen rijden, kwamen we erachter dat als we harder dan 80km per uur reden en dan zachtjes remden, het stuur begon te trillen. Dat wilden we eigenlijk wel gefixt hebben. Ook de olie moest worden ververst. WJ had op internet een Ford dealer in de buurt gevonden. Nadat we ons bij de campingreceptie hadden gemeld en hadden aangegeven dat we nog een nachtje wilden blijven, reden we naar de dealer. Daar konden we de volgende ochtend al terecht. Maar alleen al de olie verversen kostte 250 dollar! Daar schrokken we toch wel een beetje van. Wat zullen nieuwe remschijven dan wel niet kosten?! Terug in de auto bedachten we dat we toch nog ff de andere garages moesten checken.
We parkeerden de auto op de camping en namen de bus naar het centrum van Canberra. WJ had weer lopen googlen op een garage, dus via de googlemaps liepen we daar naartoe. Ze bleken helaas al voor de hele week volgeboekt, mar de prijs voor olie verversen was daar 150 dollar, dat scheelde nogal. Er zaten en heleboel garages in dezelfde buurt. De volgende garage bleek ook al volgeboekt. De olie: 139 dollar, de remmen rond de 400 dollar. De jongen van de receptie zei dat het remschijfprobleem veel voorkomt en wordt veroorzaakt doordat je bij het stoplicht de rem ingedrukt houdt (niet doen dus). Hij verwees ons naar de buurt van de Ford dealer waar veel kleinere garages zitten.
We hadden nu dus de keus om vanmiddag in het centrum te blijven en morgen terug te gaan voor de auto, of andersom. We vonden de auto belangrijker en pakten de bus terug. In de garagebuurt hadden we bij de 2e garage geluk: morgenochtend brengen en ’s middags klaar. Olie + remmen + nieuwe remvoeringen 450 dollar. Ok, doen we! Het was pas 15 uur en we hadden nog geen zin om op de camping te zitten koekeloeren. Een paar kilometer verderop lag het vliegveld met daarvoor een gebied met een aantal grote winkels. We reden er naartoe voor de boodschappen en wat windowshoppen. Daarna weer terug naar de camping waar we even relaxten met een biertje en daarna aan de kook sloegen. We stonden nu op een andere plek dan afgelopen nacht, zonder stroom dus goedkoper. Het was er lekker rustig en we hadden goed zicht op de renbaan. Deze avond was er toevallig een wedstrijd, dus tijdens het koken en eten hadden we een mooi uitzicht op de paarden met de jockey in een karretje (hoe heet zo’n ding ook alweer?).
Voor het eten hadden we nog even de kaart bestudeerd hoe we morgen verder zouden rijden. WJ was na zijn toiletbezoek de man tegengekomen waarvan de hond vlak daarvoor op ons af was komen stormen.Hij had duidelijk een slok op, maar had wel honderden tips over wat we moesten gaan zien onderweg. Het was niet heel koud deze avond en met het vele licht van de renbaan konden we lekker tot een uur of 10 buiten zitten. Bakje koffie erbij en plannen maken voor morgen. Mogen is ook een feestdag, want dan is WJ jarig, jeeh!
30 oktober
WJ jarig! Nadat we bij de receptie betaald hadden voor de 2e nacht reden we naar de garage. De sleutels afgegeven en na 14 uur konden we hem weer afhalen. We hebben toen weer de bus naar het cenntrum genomen om daar een beetje rond te kijken. Het was lekker weer, dus we hebben eerst een ommetje buiten gemaakt. Het was pas 9.30 uur, dus er was nog niet veel te doen. Het centrum was ook kleiner dan verwacht, maar toch heeft het een behoorlijk groot winkelgebied. Daar hebben we koffie met een gebakje gedaan en wat verhaaltjes getypt. Daarna hebben we nog een rondje langs de winkeltjes gelopen. Tegen de middag zijn we weer naar de plek gelopen waar we koffie hadden gedronken waar een foodcourt was en gratis internet. Daar hebben we even gemaild (dachten we) en gefacebookt. Het liep toen al tegen 2-en, dus we besloten de auto op te gaan halen. Het stel dat de garage beheerde was erg aardig. Danko en Maria uit Kroatie hadden net een trip door Europa gemaakt met Australische vrienden. Ze waren ouderlijk bezorgd en gaven ons daarom veel goede en goedbedoelde adviezen en wenstten ons een goede en veilige reis.
Tijdens de rit richting Cooma bleken de remmen weer perfect te werken. Gelukkig, want die hadden we de volgende dag wel nodig in de bergen. In Cooma hebben we aan het eind van de middag in de laatste zonnestralen een biertje gedronken en een lekker stuk vlees gegeten op WJ’s verjaardag. Daarna zijn we een paar kilometer teruggereden, want daar hadden we op de heen weg onze (gratis) overnachtingsplek gespot. Dat was op een parkeerplaats naast de snelweg, met nog 20 andere kampeerders. Auto omgebouwd naar slaapstand, buiten tanden poetsen en gaan slapen.