14 oktober
Vanochtend werd Melin niet zo lekker wakker, met pijn en moeite pakte ze haar tas in. Terwijl WJ beneden ging ontbijten, ging Melin met een neurofen nog even terug naar bed. Om 9.30 uur ging het wat beter en kleedde ze zich om. Inmiddels was WJ ook weer naar boven gekomen om samen de laatste spullen in te pakken. Rond 10 uur werden we opgepikt voor transport naar het vliegveld. Het was ongeveer een uurtje rijden. Het vliegtuig vertrok pas om 14 uur, dus we waren ruim op tijd, dus we konden rustig nog even ergens een boterham smeren en opeten.
Toen er rond 12.30 uur nog niks over inchecken op de borden stond, maar wel de letter van de incheckbalie, zijn we daar maar vast heengelopen. Daar bleek dat we dus al wel konden inchecken. Nog snel even een paar ansichtkaarten geschreven en afgegeven aan iemand van het vliegveld en daarna op zoek naar een broodje. Het was inmiddels bijna half twee en in een flits zag Melin een vrouwtje lopen met een bordje ‘final call Hong Kong’. Shit he, niet weer! dachten we nog. Snel het broodje afgerekend en naar de gate gerend. Gelukkig nog net op tijd. Het was een boeing 777 van Kenia Airways, die was het goedkoopste. Mooi vliegtuig en de vlucht verliep prima. Wel veel chagrijnige Kenianen aan boord, dit vliegtuig kwam uit London, dus ze waren al even onderweg. De vlucht duurde maar 2 uurtjes, maar toch kregen we eten en drinken. In Hong Kong was het weer een uur later, dus om 17.30 uur plaatselijke tijd landden we op HK airport. Omdat het vliegveld zo groot is, moet je met een trein naar de bagageband en immigration. Dat ging allemal soepel en snel en een halfuurtje later zaten we al in de trein richting de stad. We hadden al iets geboekt en we waren al eens eerder in Hong Kong geweest, dus we wisten precies waar we heen moesten.
Er was ons verteld dat we het best een taxi konden nemen, maar eenmaal op het metrostation konden we met een gratis shuttlebus van een of ander duur hotel mee, mooi zo! Ons hostel zat in de (infamous) Chungking Mansions. Onze eerste keer in HK werd ons afgerade om daar te verblijven, maar inmiddels waren we zo door de wol geverfd, dat we dat makkelijk aankonden natuurlijk. Negeren is de beste optie of meteen vragen of ze weten waar de lift van blok D naar de 11e verdieping is, ze weten dan in elk geval dat je niet meer op zoek bent naar een slaapplaats. Deliften zijn altijd druk en er staat altijd wel een file, de wachttijd kan oplopen tot een halfuur! Gelukkig was het vrij rustig en waren we snel boven. Maar eenmaal voor de deur van ons hostel deed er niemand open. Melin had al een aantal keer geroepen dat we wilden inchecken in de hoop dat iemand het zou horen. Na 10 minuten kwam er een man (ook een gast) die ons naar binnen liet, gelukkig maar. Even later kwam de hostess aanlopen en konden we inchecken.
Ons kamertje was weer inieminie, maar dat hadden we wel verwacht, verder was het wel ok. Melin was behoorlijk moe en haar hoofd en kaak begonnen op te spelen. Ze had geen puf meer om ergens wat te eten, dus WJ moest weer ff alleen op pad. Melin had nog ergens een droog broodje onder in de koffer gevonden… Rond 23 uur hebben we nog even met papa en mama Wiegers, Andries en Vincent geskypt en later nog met Marieke en Roy, daarna zijn we gaan slapen.
15 oktober
Vanochtend werd Melin niet veel beter wakker. De rechterkant van haar hofd en haar kiezen deden pijn. WJ had al bedacht dat het misschien een holteontstekking kon zijn. Hij ging de deur uit en kwam even later terug met neusspray, keelsnoepjes en wat te eten. Melin had inmiddels op internet gevonden dat het inderdaad een gezichtsholteontsteking kon zijn. Recept: veel rust, vitamines en neusspray. Deze dag hebben we dus ook niet veel gedaan. Met slapen, internetten en tv kijken hield het wel op. ‘sAvonds voelde Melin zich gelukkig fit genoeg om te douchen zodat we bij onze favoriete Food Republic konden gaan eten. Daarna zijn we nog even de shoppingmall ingelopen waar ze onze antimuggen-bandjes verkochten. Daar hebben we er meteen een stuk of 10 ingeslagen voor Australie ;-) Een bandje doet het een week, dus dat is niet genoeg. Morgen gaan we weer! Daarna nog even naar de supermarkt voor wat fruit en drinken, voordat we onder de wol gingen, Melin met een paar panadols achter de kiezen.
16 oktober
Ondanks dat we allebei niet echt super hadden geslapen, namen we rond 10 uur een douche en kleedden we ons aan. We hadden nog wat brodd, appels en chocolademelk als ontbijt, hmmm…. we zijn daarna Kowloon Park ingelopen, dat ligt vlakbij ons hostel. We wisten nog van de vorige keer dat het erg groot was met fonteinen, bankjes en flamingo’s. We hebben een bankje opgezocht en de verhaaltjes bijgewerkt. Als beloning kregen we van onszelf een softijsje. We zijn met de metro nog naar de ladiesmarket geweest en hebben teverfgeefs nog wat sneakershops afgestruind. Helaas, we moesten het in Australie maar doen met het schoeisel dat we hadden meegenomen uit NL. we besloten lopend terug te gaan tot aan de boulevard bij het water, om met wat drinken even op een bankje te gaan zitten en van het reilen en zeilen in de haven te genieten. Nadat we rond half acht de zon hadden zien ondergaan, hebben we nog wat antimuggenbandjes ingeslagen en gaan eten bij…. 3 keer raden. Terug op de kamer zijn we op tijd gaan pitten, we hebben morgen een lange dag voor de boeg!