Rond half 10 zaten we beneden aan het ontbijt (gratis). De vrouw des huizes (Mai), was er ook en hoorde ons verhaal verschrikt aan.. I’m so sorry, I’m so sorry. Ze vertelde dat dit heel veel voorkomt, maar dat Vietnam verder echt wel de moeite waard is. Na het ontbijt op de tablet gecheckt wat we allemaal konden doen in Hanoi. Ook wilden we onze reis door Vietnam een beetje concreter maken. We wilden sowieso naar Sapa (noorden) en Halong Bay en darna verder naar beneden. WJ had het met Mai al gehad over wat we ongeveer wilden en ze kon ons met onze reis helpen. ‘ Natuurlijk’ had ze boeken over toours naar Halong Bay en Sapa en konden we via haar een open bus tickt kopen voor onze verdere reis naar het zuiden van Vietnam. Na wat rekenwerk en de erg meevallende prijs voor het busticket (40 USD per persoon voor de route Hanoi – Hue – Hoi an – Nha Trang – Da Lat – Ho Chi Min (Saigon)) besloten we een Halong Bay trip, een Sapa trip en het ope bus ticket te boeken. Alles inclusief pick-up en return, ontbijt lunch en diner en water. De drankjes waren voor eigen rekening. Totale schade: 460 USD. Een week Halong Bay & Sapa en het busticket naar Saigon. We kregen een platttegrond van Hanoi mee van Mai met wat dingen die we moesten zien. Was allemaal lopend te doen.
Dus de hele middag rondgesjouwd van Dong Xuan Market naar het Hoan Kiem Meer. Aan het meer lag een tempel en de beroemde ‘ water puppet show’. Beiden hebben we niet bezocht. Het was plakkerig en warm weer en je moest gewoon af en toe zitten om te rusten en water te drinken. dus hebben we een tijdje bij het meer gezeten en op een bankje in een park. Hier hadden we goed zicht op de voorbijrazende scooters en wat ze er allemaal mee vervoerden. Aan alle kanten werd ons een scooter / motor te huur aangeboden. Niet op ingegaan… Doorgelopen langs het Ho Chi Min mausoleum naar het Ho Chi Min Museum. Ook hier niet naar binnen gegaan, want we waren niet ‘properly dressed’ en we moesten onze camera en toebehoren inleveren. Dan maar niet hoor.
Voor de weg terug had Mai ons aanbevolen een taxi terug te nemen naar het hotel. Was te ver lopen zei ze. Viel mee, maar we waren redelijk moe van de heenweg. Dus een taxi gepakt. Kaartje van het hotel laten zien, geen probleem. Na 10 minuten rondjes rond hetzelfde park en een teller die inmiddels op omgerekend 35 dollar stond wisten we het wel weer: we werden weer getild. Na herhaaldelijk vragen van WJ of hij wel wist waar we heen moesten en dat deze rit maximaal 15 dollar mocht kosten, antwoorde de man steeds: no no, is Vietnamese metal taxi. Wijzend naar de metalen zegel op de meter. Ja ja. WJ zei: let us out here. Hij stopte, wij stapten uit en door het raampje vertelden we dat hij kon fluiten naar zijn geld omdat hij de boel aan het belazeren was. Hij wilde het dan alsnog voor 15 dollar doen, maar we waren nog niet bij het hotel, dus hij kon het vergeten wat ons betreft. Hij probeerde ons nog wel te ‘achtervolgen’ maar dat is door de straatjes in het Old Quarter in Hanoi niet mogelijk. alleen: where the ^&*($# are we? Met behulp van het kaartje hebben we na drie keer verkeerd gelopen een halfuurtje later het hotel gevonden. De taxi bleek ons achteraf toch redelijk in de buurt te hebben gedropt.
Die avond naar een restaurant gelopen dat werd aanbevolen door Tripadvisor en Lonely Planet. Was helaas weer erg toeristisch, maar het eten was heerlijk! WJ koos een traditioneel Hanoiaans vleesgerecht (Bun Cha ofzo) en Melin bijna hetzelfde maar dan met vis. De serveerster deed voor hoe we dit moesten eten. Ook nu weer kwam het rond 18.30 uur met bakken uit de lucht. Regenjas aan op de heenweg, regenjas aan op de terugweg. Onze kamer was weer nat. Bijd e dueren van het balkon kwam het naar binnen. Gelukkig had het personeel al een handdoek neergelegd, maar dit was te laat voor melin’s dagrugzakje die op de grond stond. Boek was nat, verder viel de schade mee. Douchen, slapen, om 6.30 uur gata de wekker weer.