24 oktober
Zonder matras achterin de auto pitten is niet echt comfortabel. We werden dus redelijk stijf wakker. Even snel ontbijten en om 10 uur richting het hostel. Daar kregen we zonder problemen een bonnetje mee, we waren niet de eersten die daarom vroegen vertelde de jongen achter de receptie lachend. Daarmee reden we naar de dichtsbijzijnde RTA in Bondi Beach. Het was even zoeken naar het kantoor en we moesten binnen aardig lang wachten, maar het was de moeite waard: we kregen zonder problemen het bewijs mee dat het kenteken op onze naam stond, yeeh! Eindelijk is De Hulk echt van ons!
Even een bakje koffie gedronken in het Westfield Shoppingcenter om dat even te laten bezinken en te vieren natuurlijk. Maar ook om even op een rijtje te zetten wat we allemaal nog nodig hadden en waar we naartoe zouden gaan in de Blue Mountains. De rest van de middag bestond uit shoppen voor o.a. keukengereedschap, een fleecedekentje en bedovertrek bij de IKEA. En het belangrijkste… een matras op maat bij de Foambooth. WJ had ondertussen een camping gevonden in de BM (Blue Mountains) en aan het eind van de middag reden we die kant op. Het was niet zo heel ver rijden, maar we kwamen er pas rond 20.30 uur aan, de receptie zat dus al dicht. Gelukkig konden we een nummer bellen. WJ belde en we konden een paar minuten later met de opgegeven toegangscode de poort openen en een plekje uitzoeken. De campingkeuken was nog net open, dus snel eetspullen gepakt en gekookt. Lekker, bruine bonen met aardappels en gehakt. Toen afwassen, auto slaapklaar maken en daarna meteen de slaapzak in. Gelukkig dat we dat dekentje hadden gekocht bij de IKEA want het was die nacht winderig en koud, brrr!
25 oktober
Lekker hoor, zo’n matrasje! Omdat het een bende was in de auto, besloten we nog een nachtje bij te boeken en de dag te gebruiken om o.a. de auto in orde te brengen. We hadden verduisterend folie gekocht voor het beplakken van de achterramen van de auto. Nou, na een relaxt ontbijtje zijn we zo’n beetje de hele middag met die klerefolie bezig geweest! Is zo makkelijk nog niet met een snoeiharde wind die rond de auto raast. Maar het resultaat mocht er best zijn. Dus een biertje hadden we wel weer verdiend.
Later hebben we een paar boodschappen gedaan en gewacht tot er een plekje vrij was in de keuken. We hadden zelf natuurlijk ook ons eigen gasstellletje, maar met die wind was het een stuk aangenamer om binnen te koken. Bovendien kostte het ons dan geen gas, we blijven budgetreizigers he! Menu: gebakkken aardappels (over van gisteren), gehaktballetjes (over van gisteren) en sla. Na de afwas bleven we nog even lekker binnen zitten met een wegenkaart, folders en de tablet, want we moesten toch echt een beetje de route gaan bepalen. De keuken was officieel tot 21 uur open, maar gisteren ging ook pas om 22 uur het licht uit. Helaas kwam er om 21.30 uur een man om de boel af te sluiten. We mochten zelfs niet even snel water koken voor de koffie, de gemenerik. We hadden het nog geprobeerd met heet water uit de kraan, maar helaas was dat niet heet genoeg om de koffie op te lossen. De M&M’s waren gelukkig wel lekker. Een uur later lagen we in ons lekkere bedje.
26 oktober
De camping lag vlakbij een paar mooie wandelroutes door de blauwe bergen. We checkten uit, parkeerden de auto vlak naast de camping en gingen op pad. Het was best frisjes en er hing behoorlijk wat bewolking tussen de bergen. Toch kon je best ver kijken. We hebben tracks gelopen naar de Three Sisters, Echo Point en de trap met de 900 treden. Onderaan de 900 treden hebben we onder het toeziend oog van een gemeen uitziende maar verder onschuldige vogel ons boterhammetje met pindakaas gegeten. Daarna via een andere mooie route naar de auto teruggewandeld. Bij de auto hebben we even uitgerust en wat gedronken. We hadden een boekje met todo’s in de buurt en de route naar Canberra. Daar wilden we sowieso heen, maar we wilden eerst nog wat meer zien van de BM. We reden richting Blackheath, maar daar was voor ons niks te doen. Dus terug naar Katoomba, waar we koffie, warme choco en wafels hebben gehaald. Boodschappen gedaan en toen was het alweer tijd om een plekje voor de nacht te vinden.
Rond 20 uur is de zon hier onder, dus vor die tijd een slaapplek hebben is erg prettig. We hadden een tip gekregen van het infocenter dat je in de Megalong Valley gratis kon kamperen. Dat was niet zo ver rijden, dus we besloten die kant op te gaan. Het was een aardig slingerweggetje het dal in. En helemaal onderaan stond er ineens een kangoeroe voor de auto. Helaas lagen fototoestel en camera buiten bereik. Niet veel later vonden we de rest area waar we mochten overnachten. Er is dan wel alleen een toilet en verder helemaal niks. Dus, gaspitjes aan en WJ heeft een heerlijke ijsbergsla (over van gisteren) stamppot met salami gemaakt.
De omgeving was echt prachtig. Maar zodra het donker wordt, wordt het wel een beetje eng (vindt Melinda, red.). Dus voordat het echt donker was, wilde Melin in de auto liggen. Even een beetje water gekookt voor de afwas, tandenpoetsen en snel de slaapzak in. Melin vond het wel spannend zo hooor, midden in de natuur! Er stonden nog wel 2 andere auto’s, maar toch… Dus om 20.30 uur lagen we al lekkker in de auto.
27 oktober
Hadden we al gezegd dat het hier prachtig is? De opkomende zon, de felgekleurde papegaaien die floten en de mooie bergen op de achtergrond. Heerlijk rustig ontbijten, volgende bestemming bepalen en op weg maar weer. Vlakbij de restarea was ook een wandelroute, dus daar reden we eerst naartoe. Dat was maar 600 meter door een stukje oerbos, dus daar waren we snel doorheen. We zijn toen doorgereden naar Mt. Victoria, waar we een wandelroute van ca. 1 uur naar een paar grotten gekozen. Er stond ‘hard’ bij deze route en dat klopte wel aardig. Het was een pittige tocht door dichtbegroeide struiken. De grotten bleken overhangende kliffen te zijn. Erg mooi en ook het uitzicht vanaf hier was schitterend. WJ kon niet stoppen met foto’s maken ;-) na 3 kwartier waren we weer terug bij de auto en ging de reis verder naar Oberon. We besloten de toeristische route te pakken die dwars door de bergen ging.
Het links rijden ging WJ steeds beter af, dus we zetten lekker de radio aan. We hadden in Sydney een boek gekocht met kaarten en gratis of goedkope campings, maar al snel bleek dat we daar niet heel veel aan hadden, aangezien alleen de plaatsen langs de snelwegen erin stonden. Verkeerde boek gekocht dus. Gelukkig hebben ze bijna in elk stadje wel een infocenter, zo ook dus in Oberon. Daar vroegen we of en waar ze hier een camping hadden. Er zat een caravanpark en de vrouw belde voor ons of ze plek hadden. Plek zat. Ze had er inmiddels een boek bijgepakt en we raakten aan de praat over waar vandaan en waarheen. Dit was het boek waarover we hebben getwijfeld maar vanwege de prijs hebben we toen dat andere boek gekocht.We besloten dat dit boek de 55 dollar waard was en we kochten het alsnog. Ze adviseerde ons om niet naar Blacksprings te gaan, want daar was het nu nogal ‘snakey’….
Met boek en al zijn we naar de camping gereden. Melin deed nu de reservering. De aardige vrouw bij de receptie vertelde dat we konden gaan staan waar we wilden. We moesten wat dingen opladen, dus het werd een powered site. Nadat we de auto hadden geparkeerd, hebben we in ‘het centrum’ boodschappen gedaan. Terug bij de auto hebben we, na de in de stoeltjes meegereisde funnelweb-spider verwijderd te hebben, deze in de zon gezet en de wijn voor de risotto voorgeproefd. De vrouw van de camping kwam speciaal nog even langs om ons met de campinghond kennis te laten maken. Ook hier was een keuken aanwezig en rond 18.30 uur gingen we eten koken. Buiten koelde het snel af en de wind trok aan. Tijdens het koken raakten we aan de praat met een ouder stel, dat ook al een tijdje (40 jaar) met een busje op reis was. Deze Grey Nomads hadden genoeg te vertellen. De man bleef nog lang hangen en vertelde ons dat we er vooral van moesten genieten, maar er ook van leren. Waarom doen ze ergens anders dingen op een andere manier? Waarom moet je andere culturen respecteren? Levenslessen, besef van menselijkheid en cultuur.
Toen de afwas af was, hebben we in het keukentje nog even koffie gedronken en in onze nieuwe reisbijbel gelezen. Maar het was zo koud (7 graden) dat we na de koffie even lekker warm gedoucht hebben en de auto in zijn gedoken.